Mario Martone potrafi jednocześnie zachęcić i zrazić do wizyty w Neapolu. Miasto, pełne wąskich, kamienistych uliczek, bajecznych budowli i niezwykłych katakumb, w jego obiektywie jawi się jako zjawiskowe, ale biada temu, kto wejdzie w drogę członkom miejscowej camorry.
Wakacje są uznawane za przerwę w życiu kulturalnym miasta. Okres przygotowań do następnego sezonu artystycznego wykorzystała Fundacja Ad Arte, która na połowę lipca zaplanowała filmowo-muzyczny festiwal Czas Letni. W programie wydarzenia znajdziemy zarówno cykle dobrze znane z - organizowanego przez fundację - Short Waves Festival, jak i nowe propozycje, zainspirowane letnią pogodą i tkanką miejską.
Kolejny film twórcy przekomicznych Właścicieli i kolejna komedia obyczajowa, w której czeskie przywary narodowe są tak bliskie polskim - o filmie Sytuacja awaryjna pisze Przemysław Toboła.
"Jak ukazywane są osoby queerowe w tekstach kultury? Jakich kodów używają twórcy_czynie by przedstawić osoby queerowe? Czy są one szkodliwe? Jak zatem ukazywać tożsamości queerowe nie powielając krzywdzących stereotypów i queerfobii?" - to jedne z wielu pytań, które padły w trakcie dyskusji Pułapki queer codingu - czy i jak budować tożsamość LGBT+ postaci animowanych?
Gdyby Andriej Zwiagincew urodził się w ukraińskiej puszczy i został wychowany przez wilki, nakręciłby właśnie Pamfira. Film Dmytra Sukholytkyya-Sobchuka to bowiem kipiąca podskórną dzikością przypowieść o władzy, ale przy okazji także wspaniały prezent dla widzów od Gutek Film na Dzień Ojca.
Animator to największy festiwal filmu animowanego w Polsce. Co więcej od 2017 roku posiada elitarny status kwalifikującego do Oscara. Dzięki temu zwycięzca Animatora ma znacznie łatwiejszą ścieżkę do oscarowej nominacji. Ja jak zwykle skupiłem się na pokazach filmów krótkometrażowych. Kto wie, być może wśród oglądanych filmów był taki, który zdobędzie nominację Amerykańskiej Akademii Filmowej? Uważam, że przynajmniej kilka tytułów spokojnie może zawalczyć o to wyróżnienie.
Pierwszy dzień lata to w tym roku też pierwszy dzień Międzynarodowego Festiwalu Filmów Animowanych Animator, który corocznie sprowadza do Poznania gwiazdy światowej animacji, debiutujących twórców i fanów gatunku. Wydarzenie odbędzie się w formule hybrydowej - do 25 czerwca stacjonarnie, a dzień później w internecie jako MyAnimatorOnline. Hasłem tegorocznej edycji jest "Poszukiwanie siebie".
Styl braci Dardenne jest rozpoznawalny na pierwszy rzut oka - znany miłośnikom kina arthousowego od ćwierćwiecza, poddawany tylko niewielkim modyfikacjom, wydaje się pozbawiony potencjału na zaskoczenie widza. A mimo to niemal każdy kolejny film Jeana-Pierre'a i Luca opuszcza festiwal w Cannes z jakimś wyróżnieniem. Nie inaczej było z Torim i Lokitą.
Film okazuje się politycznym thrillerem, który metaforycznie krytykuje opresyjne rządy Erdoğana i ukazuje społeczeństwo zdominowane przez mężczyzn, gdzie nie ma miejsca na ludzką odmienność i poszanowanie przyrody - o filmie Gorące dni pisze Przemysław Toboła.
Aktor, scenarzysta i początkujący reżyser Juan Diego Botto proponuje nam w czerwcu przejmującą historię trojga ludzi w obliczu kryzysu ekonomicznego w Hiszpanii. Jego 24 godziny to film społeczny na miarę głośnego swego czasu Ja, Daniel Blake Kena Loacha, który na równie długo zapada w pamięć.
- Film jest z jednej strony obrazem współczesnej Algierii, w której wciąż nie dokonano rozrachunku z niedawną przeszłością, z drugiej to hymn na cześć siostrzeństwa i tańca jako sztuki, dzięki której można przezwyciężyć nawet najgorsze traumy - o filmie Houria pisze Bartosz Żurawiecki.
W Planie 75, nagrodzonym w zeszłym roku wyróżnieniem specjalnym w Cannes, japońska reżyserka Chie Hayakawa kreśli obraz niedalekiej przyszłości, w której eutanazja jest nie tylko prawem, ale i swego rodzaju moralnym obowiązkiem starszych osób wobec młodszych pokoleń.
Po ośmioletniej przerwie Jalmari Helander wraca na ekrany kin filmem Sisu, który balansuje na pograniczu krwawego kina akcji i komiksu. Samotny żołnierz fiński jest tu tym dobrym, naziści - wiadomo - tymi złymi, a wokół wybuchają miny przeciwpiechotne, strzelają karabiny, fruwają rozerwane kończyny i tryskają gejzery krwi. Słowem - trup ściele się gęsto.
- Nie będę czekać w oknie jak pelargonia - mówi Vika, czyli Wirginia Szmyt, bohaterka filmu Vika! w reżyserii Agnieszki Zwiefki prezentowanego w ramach tegorocznej edycji Millennium Docs Against Gravity w sekcji Muza i wena.
Tomasz Bagiński w branży filmowej działa już od ćwierćwiecza, ale dopiero teraz przyszło mu zadebiutować w roli reżysera pełnometrażowego filmu aktorskiego. Jednocześnie nie odszedł daleko od swoich korzeni, czyli tworzenia animacji - wszak materiałem źródłowym do scenariusza jest manga z lat osiemdziesiątych, a pośrednio również anime, co ma niebagatelne konsekwencje dla przedstawianego świata.
Nominowany do Oscara w kategorii "Najlepszy Dokumentalny Film Długometrażowy", do nagrody BAFTA, laureat m.in. Złotego Lwa dla "Najlepszego Filmu" w Wenecji, film Całe to piękno i krew to jedna z kilku propozycji współtworzących sekcję Bohaterowie_ki są wśród nas".
Nam June Paik to jeden z kilku bohaterów filmów z sekcji Muza i wena, prezentowanych w ramach tegorocznej, 20. edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity.
Każdy, kto za młodu zaczytywał się przygodami muszkieterów, staje się na niezłomnym fanem francuskiego pisarza i jego powieści spod znaku płaszcza i szpady i należy do klubu Dumas, zrzeszającego każdego, kto na całe życie zapamięta zawołanie muszkieterów: "Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego" - o filmie Trzej Muszkieterowie: D'Artagnan pisze Przemysław Toboła.
Jeśli lubicie niespieszne kino arthouse'owe z wiodącym motywem podróży, amerykańskie bezdroża i minimalizm w każdej postaci, Roving Woman Michała Chmielewskiego zdecydowanie jest propozycją dla Was.
Millennium Docs Against Gravity to największy festiwal filmów dokumentalnych w Polsce z widownią sięgającą blisko 200 tysięcy osób. W maju po raz czwarty odwiedzi Poznań, a konkretnie kino Muza, które zaprasza na coroczne święto filmowego non fiction.
