Irańsko-turecka animacja  "Delfinek i ja" to historia ze zmarnowanym potencjałem. Pełna możliwości opowieść o przyjaźni człowieka z delfinem i pięknie oceanu została przyćmiona przez przypadkowe dialogi i chaotyczną fabułę. A szkoda, bo mogłaby być dobrą pozycją edukacyjną dla dzieci, która jednocześnie uczy - o pięknie i wartości przyrody, i bawi - szalonymi przygodami bohaterów.

Po ćwierćwieczu, które minęło od czasu występu Nicole Kidman w Oczach szeroko zamkniętych, aktorka powraca do tematu pożądania, damsko-męskich relacji i pragnienia tego, co w stabilnym związku zdaje się niedostępne.

Ozon jak zwykle przyprawia fabułę różnymi pikantnościami, które prowadzą do prowokujących pytań. Na przykład - czy nie byłoby dla wszystkich lepiej, gdyby niektóre osoby były raczej martwe niż żywe? - o filmie Kiedy nadchodzi jesień pisze Bartosz Żurawiecki.

Jeśli macie ochotę zatrzymać się jeszcze na chwilę w świątecznym klimacie, teraz jest na to ostatnia szansa. Sęk w tym, że Święta noc Jarosława Banaszka jest propozycją dla nielicznych - z całą pewnością nie każdy widz odnajdzie się w estetyce filmu, który bardziej przypomina spektakl Teatru Telewizji niż kinową propozycję.

Jak wskazuje sam tytuł, to film o przekraczaniu. Mostów w Stambule, granicy między Europą i Azją, ale też ograniczeń i rutyny - pisze Bartosz Żurawiecki o filmie Crossing.

Po seansie Mufasy staje się jasne, że twórcy już w 2019 roku, kiedy do kin wchodził odgrzewany Król Lew z odrobinę zmienionymi niektórymi scenami, mieli pomysł na rozwinięcie opowieści o krainie zwierząt rządzonej przez lwiego króla. Tym razem mandryl Rafiki cofa się w przeszłość, by opowiedzieć historię, od której rozpoczęło się panowanie Mufasy.

- Autor legendarnego Małego Księcia był z zawodu pilotem, przewoził pocztę między Francją a Afryką, latał także w Argentynie. Swoje wspomnienia zawarł w książkach Poczta na południe i Nocny lot, które dla Pabla Agüery stały się inspiracją do napisania scenariusza i wyreżyserowania filmu - o filmie Saint-Exupéry pisze Przemysław Toboła.

Jeśli macie ochotę na nieco szalone, buntownicze love story Beating hearts jest propozycją dla Was. Okazuje się, że Francuzi mogą być kojarzeni przez widzów nie tylko przez pryzmat łatwych i przyjemnych komedii romantycznych czy - dla przeciwwagi - niszowego, artystycznego kina.

Tak jak 2023 rok miał Barbenheimera, czyli Barbie i Oppenheimera, dwie wielkie premiery w tym samym czasie, które w sumie zarobiły grubo ponad 2 miliardy dolarów, tak rok bieżący ma Glicked, czyli Wicked i Gladiatora II, duet filmowy równie efektywnie przetaczający się przez światowy box-office. Ale Wicked Jona M. Chu łączy z Barbie jeszcze coś więcej.

Na początku filmu reżyser Rich Peppiatt odcina się od kina wojennego, które zdominowało opowieść o współczesnym Belfaście, stolicy Irlandii Północnej. Jego historia od początku miała być pozytywna, budująca, a jednocześnie niepozbawiona buntowniczego ducha.

Zestaw filmów Przypadkowo napisałam książkę, Major Tones i Kiedy przegraliśmy z Niemcami to zupełnie różne, ale jednak wymagające propozycje dla dorastających widzów, które po prostu trzeba zobaczyć. Łączy je to, że ich bohaterami i bohaterkami są mniej lub bardziej młodzi ludzie, którzy mierzą się ze stratą kogoś bliskiego.

Macie dość naiwnych historii o tym, jak ludzie z miasta kupują dom na odludziu, zaczynają hodować krowy czy kury i uprawiać własne warzywa w ogrodzie, ale wszystko to w otoczce narracji o jedynej słusznej życiowej drodze? Jeśli tak, film Silje Evensmo Jacobsen zdecydowanie jest dla Was! To skuteczna odtrutka na modne ostatnio w kinie idealizowanie ucieczki od cywilizacji, które części widzów zaczyna już odbijać się czkawką.

W ostatnią niedzielę listopada rozpocznie się 42. już edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmów Młodego Widza Ale Kino! O programie festiwalu, ofercie dla młodych widzów, ale też edukatorów i krytyków, opowiadają jego dyrektorka artystyczna Marta Jodko oraz odpowiedzialny za krótkie metraże Franciszek Drąg.

Historia zaczyna się tam, gdzie kończy się bajka o Kopciuszku. Tytułowa Anora, pracownica seksualna z Brooklynu, poznaje swojego księcia - o filmie Anora pisze Bartosz Żurawiecki.

To już oficjalne jak strój króla Karola III podczas publicznych wystąpień czy etykieta obowiązująca w pałacu Buckingham: Poznań będzie miał nowy festiwal filmowy! Już 13 listopada w kinie Muza wystartuje 1. edycja British Film Festival - najbardziej brytyjskiego przeglądu filmowego w tej części Europy.

Szkielet scenariusza Konklawe będzie rozpoznawalny dla każdego miłośnika kryminałów i thrillerów - oto określona liczba osób zostaje odizolowana od reszty społeczeństwa, a protagonista musi odkryć tajemnice skrywane przez kluczowe persony biorące udział w psychologicznej rozgrywce. Może i brzmi jak fabuła powieści Agathy Christie, ale tym razem autorem książkowego pierwowzoru jest nie Królowa Kryminału, a Robert Harris, który współpracował wcześniej między innymi z Romanem Polańskim przy Człowieku widmie oraz Oficerze i szpiegu.

Film spodobał się na festiwalu w Berlinie, gdzie zdobył nagrody, ale jednocześnie wywołał wściekłość religijnej cenzury w ojczyźnie. Tam został zakazany - o filmie Moje ulubione ciasto pisze Przemysław Toboła. 

Jeśli planujecie wybrać się do kina na Rozgrzeszenie nie sugerujcie się zwiastunem filmu. Mimo że odtwórcą roli głównej jest tu jeden z najbardziej rozpoznawalnych aktorów kina sensacyjnego, a tytuł opatrzono etykietami "akcja" i "thriller", dziełu Hansa Pettera Molanda bliżej do niespiesznego dramatu psychologicznego niż ostrej jazdy bez trzymanki, ze strzelaninami i wybuchami w tle. Nie znaczy to jednak, że wszyscy fani Liama Neesona będą zawiedzeni...

Francis Ford Coppola zaczął myśleć o Imperium Rzymskim pod koniec 1982 roku, kiedy tonął w długach po finansowej klęsce jednego ze swoich najambitniejszych projektów - Tego od serca. Od tamtego czasu myślał o Imperium Rzymskim codziennie przez ponad 40 lat, marząc, tworząc filmy i pracując nad scenariuszem Megalopolis - monumentalną opowieścią o utopii, o Nowym Rzymie, mieście, które będzie zapewniało każdemu obywatelowi możliwie najlepsze warunki do rozwoju.

Dlaczego filmy Las w reżyserii Lidii Dudy i Przynoszę Ci dzikość Dyby Lach wyświetlone zostały w bloku Eco Doc? I co mają wspólnego z prawdziwą ekologią?