Skolimowski zaskoczył widzów, robiąc film z perspektywy... osła - o filmie IO pisze Bartosz Żurawiecki.
Skolimowski zaskoczył widzów, robiąc film z perspektywy... osła - o filmie IO pisze Bartosz Żurawiecki.
Każda rodzina ma jakieś tajemnice: wujek alkoholik, samobójstwo, nieślubne dziecko, pradziadek, który w karty przegrał dom... Jaki sekret poznała dwunastoletnia Sofija, która zmuszona była spędzić wakacje z babcią na Hrvat, skąd pochodzi jej rodzina? Czy koniec zmowy milczenia na pewno zwiastuje lepsze jutro?
Tomasz Konecki (Lejdis, Listy do M.) jako reżyser, Ilona Łepkowska ("królowa polskich seriali") jako scenarzystka. Nikt nie oczekiwał po tym duecie ambitnego kina gatunkowego, a jednak Zołza, która mogła mieć spory potencjał komediowy, rozczarowuje na całej linii.
Na przełomie września i października do kina Muza zawita organizowany przez Stowarzyszenie Nowe Horyzonty 9. Międzynarodowy Festiwal Filmowy Kino Dzieci - specjalne wydarzenie dedykowane młodym widzkom i widzom oraz ich opiekunkom i opiekunom.
Doświadczenie realności śmierci i słabości ludzkiego ciała, jakiego zaznał reżyser, przełożyło się na jego ostatni film praktycznie w proporcji jeden do jeden - o filmie Vortex pisze Przemysław Toboła.
A24 to amerykańska wytwórnia, która ma ambicje realizowania kina gatunkowego z aspiracjami artystycznymi - dość powiedzieć, że wśród reżyserów z nią współpracujących są takie nazwiska, jak Jorgos Lantimos, Robert Eggers, Ari Aster czy Greta Gerwig. Można się było więc spodziewać, że w jej najnowszej produkcji, w Bodies Bodies Bodies Haliny Reijn, prosta formuła slashera stanie się w jakimś zakresie materiałem służącym do gatunkowych eksperymentów.
Do kin wchodzi właśnie polski film Orlęta. Grodno '39. Opowiada o obronie Grodna, miasta na kresach wschodnich, które we wrześniu 1939 roku stawiło opór wkraczającym wojskom sowieckim. Zdjęcia do filmu kręcono m.in. w Poznaniu. Rolę kluczowego dla obu stron mostu odegrał Most Jordana na Śródce.
- Historia mnie interesuje, ale w nieznanych aspektach. Z reguły jest zapisywana dość sztampowo, a ma przecież wiele zakamarków, ukrytych znaczeń. Nigdy nie robiłem dokładnych dokumentacji epoki. Raczej skupiałem się na paru detalach i pozwalałem sobie w stosunku do tych epok na pewne szaleństwa i niedopowiedzenia - mówi Filip Bajon*, reżyser filmowy.
Wrobiony to historia poszukiwania zaginionego dzieła Maria Magdalena w ekstazie autorstwa słynnego Caravaggia. Z założenia trzymający w napięciu kryminał przesycony historią sztuki, tajemnicą z przeszłości i bezcennymi arcydziełami światowego malarstwa, w praktyce film co najwyżej przyzwoity i niestety do bólu przewidywalny.
Nieco zwątpiłem w moc swojej pamięci, bo wydaje mi się wysoce nieprawdopodobne, że ostatni raz film z gatunku dark fantasy oglądałem na dużym ekranie w 2006 roku, kiedy premierę miał Labirynt fauna. A jednak - Kręgosłup nocy, mroczna animacja dla dorosłych, przypomina o tej nielicho przykurzonej konwencji.
Norweski film staje się ważnym głosem za prawem kobiet do wyboru. Mało tego, obala jeszcze kilka stereotypów na temat tradycyjnych ról społecznych, jakie były do niedawna od kobiet oczekiwane - o filmie Ninjababy pisze Przemysław Toboła.
W poprzednich filmach Jordan Peele łączył fabułę z wyrazistym komentarzem społecznym, można było więc przypuszczać, że w produkcji o nadzwyczaj asertywnym tytule podąży wytyczoną przez siebie ścieżką. Tymczasem Nie! okazuje się nie lada zaskoczeniem.
On, ona, ich dzieci i byli partnerzy, a na dokładkę rodzice i dawni teściowie sprzymierzeni przeciwko temu, by ten związek mógł w ogóle się udać. Każdy wie lepiej to odbita w krzywym zwierciadle wizja zderzenia dwóch skrajnie różnych rodzin, która naprawdę bawi i wzrusza. Tym bardziej, że to wszystko naprawdę mogło się wydarzyć nad Wisłą.
- Jest obraz Guiraudiego czarną komedią z nakręcającą się powoli, ale konsekwentnie spiralą absurdu - o filmie Biegacz, dziwka, Arab, mąż pisze Bartosz Żurawiecki.
Motyw dzieci opętanych złem był wykorzystywany w kinie wielokrotnie, jednak norweski reżyser Eskil Vogt poprzestawiał figury na ogranej przez poprzedników szachownicy w taki sposób, że rozgrywka znów nabrała rumieńców.
Paolo Genovese tym razem zabiera nas na dziką przejażdżkę emocjonalnym rollercoasterem. Zsiadając z niego z pewnością docenimy stabilny grunt pod stopami i bliską osobę, z którą codziennie jemy pozornie zwyczajne śniadanie.
A mówiąc bardziej łopatologicznie, jest w zasięgu każdego z nas, o czym przekonuje bohaterkę wynajęty przez nią sex worker Leo Grande.
W środowy wieczór Animator zaproponował spotkanie z twórczością kobiet. Decyzja włączenia do programu pokazu Kobiety mają głos była motywowana - właśnie - udzieleniem głosu zdolnym twórczyniom, które zdecydowały się wypowiedzieć na ważne tematy. Trudne i piękne, poruszające i przerażające, a czasem zwyczajnie niemieszczące się w głowie.
Zaczęło się od dziecięcego pomysłu naszkicowanego na kartce papieru, a skończyło na piwnicy w której kilkunastoosobowa ekipa dzień i noc animowała plastelinowe lalki. I tak oto na Animatorze mogliśmy premierowo zobaczyć dzieło Mike'a Morta opisywane jako "najbardziej skandaliczna animacja poklatkowa, jaka kiedykolwiek powstała".
Czy animacja i gry komputerowe to gatunki pokrewne, czy jednak więcej je dzieli niż łączy? Jakie techniki poza szeroko pojętą animacją 3D mogą być wykorzystywane podczas tworzenia ambitnych gier wideo? I co sprawia, że niektóre z nich ogląda się jak mini-seriale?
