Filmowa biografia Zenka Martyniuka, jednej z najbardziej rozpoznawalnych twarzy (a przede wszystkim głosów) nurtu disco polo, to nieudana laurka wystawiona muzykowi, który porywa tłumy odbiorców gatunku. Cóż, koniunkturalne schlebianie masowym gustom, zazwyczaj nie kończy się dobrze. O ile jednak sam Martyniuk jest w tym przynajmniej autentyczny, o tyle duet Jan Hryniak-Marta Hryniak już nie.
Zupełnie zignorowane przez Akademię Filmową chińsko-amerykańskie Kłamstewko odbiło sobie brak jakiejkolwiek nominacji do Oscarów wygraną cenionej statuetki Independent Spirit w kategorii Najlepszy Film. I w oscarowym tygodniu wydaje się w polskich kinach najciekawszą premierową propozycją.
- Poznańska publiczność ogromnie lubi nieoczywiste propozycje. Klub Krótkiego Kina programuję już w sumie dwa lata i staram się ciągle zaskakiwać publiczność. Planując pokaz w okolicach walentynek, uznałam, że to będzie dobry trop - podejść do tematu trochę z przymrużeniem oka - mówi Emilia Mazik* z Fundacji Ad Arte będącej partnerem cyklu Klubu Krótkiego Kina.
- Znalazłem najprostszą definicję na słowo "retro". Bo co to jest, to "retro"? To jest coś, co jest stare i fajne. A więc nasze wydarzenia filmowe, wykorzystujące stare filmy 16 mm, to właśnie takie projekcje retro - mówi z uśmiechem Bohdan Bobrowski, który korzysta z analogowych technologii fotografii i kina.
Film dokumentalny Marianne i Leonard: Słowa miłości opowiada właśnie o muzach poety, które unieśmiertelnił w swoich pieśniach - o filmie Marianne i Leonard: Słowa miłości pisze Przemysław Toboła.
Chokri napisała błyskotliwe dialogi i z dużym poczuciem humoru snuje opowieść o relacjach rodzinnych. Znakomite są zwłaszcza sceny w domu rodziców, "lewaków" z pokolenia '68, rozwiedzionych, ale wciąż mieszkających pod jednym dachem - o filmie Miłość mojego brata pisze Bartosz Żurawiecki.
Mimo zrealizowanych wcześniej kilkunastu ekranizacji (w tym ostatniej z 1994 roku, z Winoną Ryder i Christianem Balem w rolach głównych) Małe kobietki nadal stanowią interesujący temat dla współczesnego kina. To fenomen na miarę Ani z Zielonego Wzgórza - evergreen o dorastaniu, utraconym na zawsze beztroskim dzieciństwie i problemach dorosłości, z którymi na początku zmagamy się po omacku.
Polski dystrybutor wypuścił do kin Jojo Rabbit, komediodramat o dziesięciolatku uważającym się za nazistę, zaledwie trzy dni przed 75. rocznicą wyzwolenia obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Czyżby prowokacja? Kij w mrowisko? Nieważne, jak mówią, ważne, żeby mówili? Spokojnie, jego reżyser Taika Waititi, z pochodzenia maoryski Żyd, wcielający się w filmie w rolę Hitlera, doskonale wie, co robi.
- Z czasem zrobiło nam się trochę żal, że tak świetne filmy będą wyświetlane wyłącznie na pecetach, albo - jeszcze gorzej! - na smartfonach - mówi Lucie Hášová* z Międzynarodowego Festiwalu Krótkich Filmów Animowanych Anishort. Pokaz 20 najlepszych animacji z 11 krajów obędzie się w środę w kinie Rialto.
- Zaczęłam robić filmy eksperymentalne, bo nie chciałam kręcić zwykłej rzeczywistości, którą widzę. W taki sposób mogę budować i kreować swoją własną rzeczywistość: tworzyć po swojemu to, o czym chcę powiedzieć - mówi artystka wizualna Rafaela Jasionowicz*, której pokaz filmów eksperymentalnych odbędzie się w środę w Collegium Maius.
Nicole Kidman, Charlize Theron i Margot Robbie na jednym ekranie to już samo w sobie potrójna zachęta, by wybrać się na Gorący temat. Jest jednak powód, dla którego znacznie bardziej powinniście zobaczyć ten film - nieustannie powielany mechanizm przemocy i zależności, o którym nie wolno przestać mówić na głos.
Na tegorocznym Festiwalu Filmów Rosyjskich zagościł Człowiek, który wszystkich zaskoczył w reżyserii Nataszy Mierkułowej i Aleksieja Czupowa. Film zaprezentowano na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji, gdzie nagrodzony został w konkursie Horyzonty w kategorii "Najlepsza aktorka".
Leonid Krugłow w swojej Wielkiej drodze północnej przekonuje, że każde miejsce na Ziemi ma swoją historię, a ta jest warta opowiedzenia. Film dokumentujący jego podróż arktyczną szlakiem Siemiona Dieżniewa zaprezentowany został trzeciego dnia poznańskiej odsłony Festiwalu Sputnik.
Realistyczny i oszczędny w środkach. Taki jest obraz Pewnego razu w Trubszewsku w reżyserii Larisy Sadiłowej, którego premiera odbyła się na Festiwalu Filmowym w Cannes. W Poznaniu zagościł na Festiwalu Filmów Rosyjskich Sputnik.
Trudno o lepszy tytuł na pierwszy dzień poznańskiej repliki Sputnika. Wielka poezja Aleksandra Ługina, która międzynarodową premierę miała na prestiżowym festiwalu Busan, to spadkobierczyni krajowego kina akcji. Jej niespokojny rytm wyznacza marne wierszoklectwo i prostackie wierszyki, a nade wszystko surowa poetyka przemocy.
Tam gdzieś musi być niebo Eli Suleimana to propozycja zdecydowanie nie dla każdego. Trochę znudzi, trochę rozbawi, a trochę zachwyci. Proporcje w jakich zajdzie każda z tych reakcji zależą wyłącznie od Was samych.
W programie poznańskiej odsłony 13. Sputnika są m.in. Byk w reżyserii Borisa Akopowa, któremu przyznano Grand Prix w Konkursie Filmów Fabularnych oraz obrazy nagrodzone II i III nagrodą - Braterstwo Pawła Łungina oraz Port, którego reżyserką jest Aleksandra Strielanaja.
Do świata przedstawionego wkrada się makabra, sama zaś opowieść staje się, jak to u Dupieux, potwornie śmiesznym komentarzem na temat filmowego show-biznesu i bycia "panem reżyserem" - o filmie "Deerskin" pisze Bartosz Żurawiecki.
Renée Zellweger, która po kolejnych operacjach plastycznych nie przypomina już pucułowatej Bridget Jones, praktycznie stopiła się z postacią - o filmie "Judy" pisze Przemysław Toboła.
O filmie "Tajemnica Henriego Picka" pisze Przemysław Toboła. Premiera na dużym ekranie - 27 grudnia.
