Nowe filmy włoskie są prawie zupełnie nieobecne w polskiej dystrybucji kinowej. Jedyną okazją, by choć trochę zapełnić lukę w naszej wiedzy o tej europejskiej kinematografii jest coroczny przegląd Cinema Italia Oggi. Pierwszy pokaz już w piątek 12 kwietnia.
Amerykańskie kino niemal zawsze opowiada o sukcesach. O zwycięstwach odnoszonych wbrew przeciwnościom losu. Klęska to coś, czego Amerykanie się boją. Nawet w dokumentach rzeczywistość jest kształtowana tak, by ostatecznie podsunąć nam krzepiące przesłanie. Film "Jutro albo pojutrze" nie stanowi jakiegoś skrajnie odmiennego wyjątku od tej reguły, jednak warto mu się przyjrzeć bliżej, gdyż gros tej opowieści wypełniają porażki.
Adrian Panek długo kazał czekać na swój drugi pełnometrażowy film - od premiery "Daas" minęło bez mała osiem lat. "Wilkołakiem" udowadnia, że było warto - tym bardziej, że nie brakuje mu reżyserskiej odwagi i ducha eksperymentatora. Jeśli do tego poprawi swój filmowy warsztat, nie będę miał oporów, by postawić go obok moich ulubionych polskich reżyserów ostatniej dekady - Jagody Szelc czy nieżyjącego Marcina Wrony.
Ludwig Wittgenstein stwierdził, że wszystko co da się powiedzieć, da się powiedzieć w prosty sposób. Również Oscary mają swoją kategorię, w której nagradzają filmy za zdolność do tworzenia wypowiedzi zwięzłych i dosadnych. Tegorocznych nominowanych zobaczymy w poniedziałek 1 kwietnia w zamkowym Klubie Krótkiego Kina.
Złota Palma na festiwalu w Cannes to początek nagród i nominacji (BAFTA, Złoty Glob, Oscar), jakie zebrał Hirokazu Koreeda za jeden z najlepszych nieanglojęzycznych filmów ostatniego roku. "Złodziejaszki" - od piątku w kinach.
Żywa legenda, solidny reżyser i wybitny aktor, który w branży filmowej pracuje od połowy lat 50. XX wieku - 88-letni Clint Eastwood już nic nie musi, a jednak wciąż mu się chce. W "Przemytniku" może już nie eksperymentuje, za to serwuje lekką, klasyczną opowieść o mężczyźnie w zaawansowanym wieku, który zanim odejdzie, chciałby przekazać potomnym kilka życiowych prawd.
Short Waves Festival odbędzie się już po raz 11. Tym razem mottem festiwalu jest hasło "Outside The Box", a w tegorocznym programie fokusowym popatrzymy w nieoczywistym kierunku - na Azję Południowo-Wschodnią. Wy też zanurzcie się w świecie fabuł, dokumentów, animacji, teledysków i eksperymentów.
Farhadi, wykorzystując, nie po raz pierwszy zresztą, sztafaż thrillera, stawia dojmujące pytania etyczne i egzystencjalne. Nie udziela na nie jednak żadnych jednoznacznych odpowiedzi, bo zdaje sobie sprawę, że takowych odpowiedzi nie ma - o filmie "Wszyscy wiedzą" pisze Bartosz Żurawiecki.
Włoska prowincja w "Szczęśliwym Lazzaro" jawi się jako niedostępna utopia, w której pożywienie zdobywa się ciężką pracą, ale nagrodą za wysiłek jest bycie członkiem zżytej społeczności, dzika przyroda i poczucie, że gdzieś się przynależy. Gdyby nie to, że i tu znalazł się ktoś, kto postanowił to wykorzystać, bylibyśmy świadkami tego, jak żyje się w raju.
"Chciałem zrobić Córkę trenera, by odpowiedzieć sobie na pytanie: Dlaczego mój ojciec poświęcił wszystko, by nic nie osiągnąć?" - przyznał w jednym z wywiadów Łukasz Grzegorzek. Autor Kampera w swoim drugim, bardzo osobistym choć nie autobiograficznym filmie, koncentruje się na na wskroś intymnej relacji, w której rodzic rezygnuje z własnego życia osobistego, by pokierować rozwojem dziecka, a dziecko zostaje zmuszone do podążania za marzeniami rodzica.
W "Braciach Sisters", najnowszym filmie Jacquesa Audiarda - autora głośnego "Proroka" oraz "Imigrantów" - chciwość poszukiwaczy złota i brutalność najemnych rewolwerowców przeplata się z upadającym mitem Dzikiego Zachodu i pragnieniem ucieleśniania socjalistycznych idei. Gdzieś pośrodku bezkresnych stepów czai się też piękna prawda o życiu, czekająca na odkrycie przez zmęczonych trudami bezlitosnego świata.
- Nie zarabiamy na tym filmie, a nawet jak są bilety w niektórych kinach, to dochód przeznaczamy na organizacje pozarządowe - mówi Piotr Macha, który z duetem Siksa zrealizował musical "Stabat Mater Dolorosa". W poniedziałek będzie można zobaczyć film w Kinie Pałacowym i spotkać się z twórcami.
Ostatnia walentynkowa premiera - "Alita: Battle Angel" - to dobra alternatywa dla wszelkich wchodzących w tym okresie do polskich kin komedii romantycznych. Tym bardziej, że w tej antyutopijnej historii również pojawia się wątek miłosny - tyle że pomiędzy człowiekiem a androidem. A to dopiero jeden z wielu tropów, jakie oferuje nam Robert Rodriguez...
Przegląd filmowy "Nieznane oblicza Japonii" jest swoistą kompozycją współczesności zderzającej się z tradycją. To znakomita okazja, by odkryć Japonię nieznaną, przepełnioną tradycyjnymi rytuałami, performatywnymi spektaklami gawędziarzy czy mieszczańskim gwarem okresu Edo. Startuje w piątek w Kinie Pałacowym.
Trudno pisać o filmie, o którym napisano już wszystko jeszcze przed datą oficjalnej premiery. Wiele kin grało go przedpremierowo, od ostatniego piątku jednak "Green Book" na dobre zagościł w repertuarach i przyciąga do kin prawdziwe tłumy. Nic dziwnego skoro to prawdziwy majstersztyk. Trzy Złote Globy i aż pięć oscarowych nominacji nie wzięły się przecież znikąd.
Dla reżysera ważne były emocje i mrok komnat zamku kryjącego tajemnice królewskiej alkowy - o filmie "Faworyta " pisze Przemysław Toboła.
W "Aniele", historii zainspirowanej morderczą działalnością Argentyńczyka Carlosa Eduarda Robleda Pucha, śmierć ma twarz cherubina - kędzierzawego blondyna o niewinnych oczach i rysach dziecka.
- Nie oceniam »dobrej zmiany« ani działań rządu, ani też postępowania opozycji. Próbuję zrozumieć postawę dwóch osób - tłumaczył w wywiadach Konrad Szołajski, reżyser dokumentu "Dobra zmiana" o rzeczywistości ostatnich trzech lat w Polsce. Na projekcję i spotkanie z reżyserem zaprasza w piątek Teatr Ósmego Dnia.
"Argentyński Anioł oparty został na faktach. Pierwowzór głównego bohatera, Carlosa (w tej roli hipnotyzujący debiutant, Lorenzo Ferro), do dzisiaj odsiaduje wyrok za zbrodnie, które popełnił w 1971 roku jako 19-latek" - pisze o filmie Bartosz Żurawiecki.
"Nienawiść, którą dajesz" to opowieść o jednym z najpoważniejszych problemów współczesnej Ameryki, który zdaje się nie mieć końca. Szkoda, że został spłaszczony do rozmiarów ckliwej historii o dorastaniu, pozbawionej głębszej analizy i refleksji, które zostałyby z widzem jeszcze na długo po wyjściu z kina.
