Starość pożąda młodości, a młodość pożąda całego świata - można wysnuć wniosek po obejrzeniu Substancji Coralie Fargeat. Bohaterki filmu - starsza i młodsza - będą dążyć do zaspokojenia obu tych nierealistycznych pragnień, ale konsekwencje okażą się większe niż potencjalna nagroda.

Współczesna Angela całymi dniami jeździ ulicami Bukaresztu, pracując jako freelancerka dla filmowej agencji producenckiej. Dla higieny psychicznej tworzy rolki na Tik-Toku, ma internetowe alter ego - o filmie Nie obiecujcie sobie zbyt wiele po końcu świata pisze Przemysław Toboła

Powiedzenie "Polak, Węgier, dwa bratanki" za sprawą Wytłumaczenia wszystkiego Gábora Reisza zyskuje dodatkowy wymiar. Bo chociaż węgierski reżyser nakręcił film o swoich rodakach, to nie sposób w metaforycznym zwierciadle nie dostrzec chorób toczących polskie społeczeństwo. Nie pasuje tu jedynie język, którym posługują się bohaterowie, i kilka nazw własnych.

Tim Burton, mistrz familijnej czarnej komedii, stworzył wiele dzieł, które zapisały się w historii popkultury, a najbardziej kultową i charakterystyczną postacią, jaką wykreował, bez wątpienia jest Beetlegeuse zwany też Sokiem z Żuka tudzież Żukosoczkiem. Wydaje się więc, że jego powrót w Beetlejuice Beetlejuice i ponowne obsadzenie Michaela Keatona w roli powinny skutkować filmowym samograjem. Z drugiej strony tworzenie sequela po 36 latach może być ryzykowne, zwłaszcza że twórca Edwarda Nożycorękiego w ostatniej dekadzie był daleki od swojej najlepszej formy.

Bonello rozgrywa każdą z części w nieco innej konwencji. Mamy więc melodramat, thriller i dystopię - o filmie Bestia pisze Bartosz Żurawiecki.

Dni Poznańskich Kinomanów in memoriam Państwo Kalinowscy w połowie września już po raz czwarty przybliżą widzom niecodzienne postaci Marii i Bogdana, ale i kino, które tak mocno kochała ta niezwykła para. Cztery filmowe dni upłyną pod hasłem "Kina to nasi najwięksi przyjaciele".

Ostatnie lato według scenariusza i w reżyserii Catherine Breillat to film odważnie przekraczający społeczne tabu, w tym przypadku nawet podwójne. Idealna propozycja na nadchodzącą jesień, która w definicję ma wpisane oznaki przemijania i związane z nimi egzystencjalne rozmyślania.

Jest rok 1918, kończy się I wojna światowa. Mieszkańcy Stanów Zjednoczonych (i nie tylko oni, bo i cała Europa) mają jednak kolejny poważny problem - szalejącą epidemię grypy, potocznie zwanej hiszpanką, która dziesiątkuje naród bardziej niż walki na froncie. Wynikający z tego chaos jednych przeraża, innym otwiera nowe, zaskakujące możliwości.

Po ostatnich, przeciętnych kontynuacjach serii o Obcym - Prometeuszu i Obcym: Przymierzu - wyreżyserowanych przez samego Ridleya Scotta, autora pierwowzoru, stery przejął Urugwajczyk Fede Alvarez. Dzięki niemu najdoskonalszy i najbardziej śmiercionośny owad całego kosmosu ponownie grasuje w kinach.

Ja, kapitan zwraca uwagę na wciąż aktualną i bolesną kwestię uchodźców ginących w drodze do "europejskiego raju", ale nadaje jej ludzki, namacalny wymiar - o filmie pisze Bartosz Żurawiecki.

Jeff Nichols w podwójnej roli scenarzysty i reżysera w swoich Motocyklistach proponuje widzom jazdę bez trzymanki. Dosłownie. Nie dość że tytułowi bohaterowie, członkowie motocyklowego klubu Vandals Chicago, jeżdżą szybko i niebezpiecznie, to jeszcze na każdym kroku łamią przepisy drogowe, piją bez umiaru, wdają się w bójki i chwytają za noże. Ale jedno trzeba im przyznać - honoru swojego klubu bronią jak niepodległości, a dla swoich kumpli są gotowi zrobić wszystko.

Po świetnym horrorze Saint Maud oczekiwania wobec kolejnego filmu Rose Glass były spore. Reżyserka zaskoczyła i zaserwowała widzom produkcję odmienną stylistycznie - na wskroś cielesną, przesiąkniętą duchem wolności Thelmy i Louise i dzikościąUrodzonych morderców.

Jest rok 2006, król podjął decyzję o abdykacji po 51 latach rządów i pozwolił na przejście od monarchii do demokracji - o filmie Mnich i karabin pisze Przemysław Toboła.

Twórcy Baleriny i Niezgaszalnych, Philippe Duchêne i Yannick Moulin, tym razem zapraszają dzieciaki i dorosłych na przygodową animację Zak i Wowo: tropiciele magii. Opowieść o zawadiackich bliźniakach przeżywających przygody z magią w tle to dobra propozycja na trwające właśnie szkolne wakacje.

- Anonimowe listy zmieniają życie mieszkańców filmowego Littlehampton w koszmar - o filmie Wredne liściki pisze Przemysław Toboła.

Mamy tego lata w Polsce swoje burze, mamy też rodzimych łowców burz. Ale rzecz jasna ci amerykańscy są bardziej cool, ryzykują życiem, żeby zrobić show na YouTube, kolektywnie wrzeszczą do kamery jak na tureckim rodeo, wjeżdżają w oko cyklonu, żeby urządzić w środku pokaz fajerwerków. Można by pomyśleć, że instynkt samozachowawczy w Hollywood dawno został złożony na ołtarzu coraz większego i większego widowiska.

Już w listopadzie w poznańskim kinie Muza zadebiutuje pierwsza edycja British Film Festival - pierwszego w Polsce i jednego z niewielu w Europie festiwalu filmowego poświęconego w całości kinematografii brytyjskiej. Znamy już pierwsze szczegóły programu!

Komediodramat w reżyserii i według scenariusza Gerardo Herrery to film-spektakl, który równie dobrze jak na ekranie sprawdziłby się również na deskach sceny teatralnej. To kino dla miłośników takich tytułów jak Sierpień w Hrabstwie Osage Johna Wellsa czy Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie Paola Genovese, dla których dialogi i kreacje aktorskie są ważniejsze niż spektakularne efekty specjalne.

Lata osiemdziesiąte są jak pudełko czekoladek - intrygujące, apetyczne, kuszące różnorodnością smaków, ale jeśli zjesz je wszystkie naraz, może skończyć się zawrotem głowy i wymiotami. W MaXXXine, filmie wieńczącym trylogię grozy o tytułowej bohaterce, reżyser Ti West przedobrzył z ilością filmowych odniesień do tradycji kina, jakby zapominając, że powinien przede wszystkim porządnie domknąć własną historię. Co nie oznacza z automatu, że mamy do czynienia z kiepską produkcją.

Już sam tytuł debiutu pełnometrażowego kanadyjskiej reżyserki Ariane Louis-Seize wywołuje uśmiech! - o filmie Humanitarna wampirzyca poszukuje osób chcących popełnić samobójstwo pisze Bartosz Żurawiecki.