Już w najbliższy poniedziałek, 30 listopada, Biblioteka Raczyńskich ponownie otworzy się dla czytelników. Jednocześnie władze biblioteki proszą odwiedzających o przestrzeganie ważnych zasad.

Czego oczy nie widzą to kolejny znakomity wybór w serii Zrozum to  Wydawnictwa Poznańskiego. Richard Masland opublikował tę książkę w nowojorskim prestiżowym Perseus Book w tym roku, a dzięki mozolnej pracy redaktora prowadzącego Szymona Langowskiego i tłumacza Sebastiana Musielaka błyskawicznie trafia ona do rąk polskiego czytelnika.

Gdy dziennikarki "The New York Times" Jodi Kantor i Megan Twohey zaczęły zbierać materiały do reportażu o tym, jak znany producent filmowy Harvey Weinstein traktuje kobiety, raczej nie przypuszczały, że zainicjują wielką zmianę społeczną. Przynajmniej w USA.

- Zajmujemy się szeroko pojętą improwizacją na instrumentach elektronicznych. Inspiracji jest u nas dużo - choćby muzyką taneczną, którą modulujemy w bitach. Sporo mamy też plam ambientowych, trochę noise'u i eksperymentów - mówi Dawid Gąsiorek z duetu Rozrabianie. Artyści wystąpią w sobotę w ramach Transmisji, reaktywowanego cyklu koncertów online, kuratorowanego przez Krystiana Piotra z LAS-u.

- W tym roku do selekcji festiwalowej zgłoszono ponad trzy tysiące filmów, co jest wynikiem niemal rekordowym i tym bardziej imponującym, że produkcję wielu obrazów zatrzymała pandemia - mówi rzeczniczka Ale Kino! Karolina Kulig. Festiwal rozpocznie się 29 listopada.

Zapraszamy na wycieczki po wystawach, projekcje filmowe czy koncerty, w których weźmiecie udział bez wychodzenia z domu. Prezentujemy przewodnik po najciekawszych kulturalnych adresach w poznańskiej kulturze!

Zadowolenie publiczności - jest czy też nie jest najważniejszym wyznacznikiem sukcesu artysty lub organizatora wydarzenia kulturalnego? A może więcej w tej materii do powiedzenia ma krytyk, powiedzielibyśmy dziś - człowiek z branży i z tematem obeznany?

2020 rok to trudny czas dla artystów, zwłaszcza tych, którzy uprawiają sztukę w kontakcie z widownią. Odwołane koncerty i spektakle, brak możliwości występów na żywo oraz izolacja od publiczności stały się wyzwaniem zmuszającym aktorów i muzyków do poszukiwania nowych sposobów kontaktu z widzami. Jedną z osób rzucających wyzwanie obecnej sytuacji jest francuska piosenkarka Iris Munos.

Prezentowany w ramach Spotkań Teatralnych Bliscy Nieznajomi projekt pt. Ten spacer, autorstwa grupy artystycznej Pic Pic, powstał we współpracy z Ukrainkami, które doświadczyły lub wciąż doświadczają trudnych sytuacji życiowych. Kto nie zdążył wziąć udziału w wydarzeniu, już za kilka dni będzie mógł nadrobić tę zaległość - oglądając film Magdaleny Mosiewicz pt. Bliskie nieznajome, który jest rejestracją przebiegu performansu.

- "Aby pozwolić naszym gościom grać, aby cieszyć się niezwykłością wspólnych brzmień, tworzyć nastrój... Potrzebujemy fortepianu" - informuje zespół Towarzystwa im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu.

W piątek odbędzie się wyjątkowa premiera online Teatru Ósmego Dnia. W czytaniu performatywnym książki Niewidzialne kobiety. Jak dane tworzą świat skrojony pod mężczyzn Caroline Criado wzięły udział kobiety pracujące w tej instytucji.

"Pandemia miała spowodować wzrost »zapamiętywalności« o 35% oraz zwiększyć odsetek złych snów o 15%. Sam termin pandemic dreams odnosi się zaś nie tyle do tematu, ile przede wszystkim do niespotykanej intensywności marzeń sennych" - czytamy w opisie tajemniczego projektu Wspólnota śniących autorstwa Marii Magdaleny Kozłowskiej, Magdy Kupryjanowicz, Michała Kurkowskiego oraz Stowarzyszenia Scena Robocza, którego premiera odbędzie się już za kilka dni.

Rozległy, malowniczy skwer, położony na zachodnim brzegu Warty przy moście Królowej Jadwigi, upamiętnia Tajną Organizację Nauczycielską.

Wprawdzie stacjonarne kina znów pozostają dla nas zamknięte, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by seans premierowego filmu lub ulubionego klasyka urządzić sobie na własnej kanapie. W dodatku przy okazji wspierając lokalne poznańskie kina - Muzę lub Rialto, oglądając wybrany film w sieci, na platformie MOJEeKINO.PL. Na początek polecam oryginalną i mimo optymistycznego tytułu dość przewrotną wizję przyszłości w premierowym Kwiecie szczęścia Jessiki Hausner.

- Każdy piśmienny człowiek może usiąść i napisać wiersz - twierdzi Marcin Ostrychacz*. - Pisanie wiersza to bardzo nierówny proces - przyznaje Patrycja Sikora**. - Wiersz nie jest zagadką, ale jeżeli przyjmiemy roboczo taką formę pisania, to zbyt szybkie rozwiązanie zagadki skutkuje tym, że się wypala - mówi Szymon Szwarc***. 69. spotkanie w cyklu Seryjni Poeci poprowadzi we wtorek z trójką twórców prof. Piotr Śliwiński. Pretekstem do rozmowy będą ich nowe tomiki wierszy, wydane w tym roku przez Wydawnictwo WBPiCAK - Cielenie lodowca Marcina Ostrychacza, Instrukcja dla ludzi nie stąd Patrycji Sikory i Cukry złożone Szymona Szwarca. Tym razem Seryjni Poeci odbędą się w formie transmisji online na Facebooku na profilach CK Zamek i Zamek Czyta.

- Druga wojna światowa w pewnym sensie nigdy się dla nas nie skończyła, a by to wykorzystywać potrzebni są nam właśnie Niemcy. Choć w międzyczasie wróg się zmienił i stały się nim Stany Zjednoczone. Z tą różnicą, że Rosja nigdy nie pokonała Stanów, a Niemcy już owszem. Efekt jest taki, że cały moralny kapitał Rosji oparty jest właśnie na wojnie, na jej symbolice - mówił podczas piątkowego spotkania rosyjski pisarz Sergiej Lebiediew. Rozmowa dotyczyła przede wszystkim dwóch jego najnowszych powieści: Dzieci Kronosa i Debiutanta.

Tegoroczną laureatką Nagrody-Stypenidum im. Stanisława Barańczaka została badaczka literatury Monika Glosowitz. Laureatkę Poznańskiej Nagrody Literackiej im. Adama Mickiewicza przyznawanej za całokształt twórcom z dużym dorobkiem literackim poznaliśmy już wcześniej - w tym roku jest nią poznańska poetka Krystyna Miłobędzka.

Miasteczko Nonstead zapewnia bardzo dziś potrzebny czytelniczy eskapizm. Zdrową chwilę grozy, niemającej nic wspólnego z tym, co dzieje się teraz w Polsce i na świecie, grozy oldschoolowej i każdemu z nas po trochu znanej.

W recenzenckim slangu nadużywa się często określeń typu "wydarzenie". Tym razem jednak nie mam wątpliwości, że wszelkie słowa zachwytu nadużyciem nie są. Oto bowiem artystyczne i fonograficzne zjawisko.

- Zależało mi na tym, żeby była to opowieść o życiu, a nie o śmierci. Żeby nie było czarno-białe, tylko kolorowe. Żeby te postaci były prawdziwe, żyły. Żeby spojrzeć na nie nie poprzez pryzmat wojny, tylko tak jak oni wtedy patrzyli na siebie i na świat wokół - opowiadał na spotkaniu wokół powieści Stramer Mikołaj Łoziński. - Wtedy były inne dekoracje, inne ubrania, inne technologie, ale gdzieś w środku ci ludzie chyba byli podobni do nas. I wydaje mi się, że jesteśmy mądrzejsi od poprzednich pokoleń tylko o tyle, że wiemy, co się z nimi stało...