Meryl Streep, Tom Hanks i Steven Spielberg to nazwiska, które już na wstępie sugerują, że widz będzie miał do czynienia z kinem w iście hollywoodzkim stylu. Fakt ten mogą dodatkowo potwierdzać dwie ważne oscarowe nominacje: dla najlepszego filmu i najlepszej aktorki. Pytanie, na ile jeszcze tego rodzaju patos i rozmach w kinie trafiają do współczesnego widza?
Agnieszka Grodzińska w Second Shower prezentowanej w Rodriguez Gallery sięga po nierozwiązywalne, acz palące problemy sztuki współczesnej, zarazem podejmując refleksje meta-wystawiennicze. Dlatego wizytę na wernisażu można było potraktować jako przeżycie katarktyczne bądź... zgoła traumatyczne.
W 2003 roku, podczas dwóch tygodni wyświetlania, kosztująca 6 milionów dolarów produkcja zatytułowana "The Room" zarobiła zaledwie 1800 dolarów. Dziś mówi o niej cały filmowy świat, a do kin wszedł właśnie "Disaster Artist" - historia przyjaźni odtwórców głównych ról kultowego obrazu, który po latach zyskał miano "najgorszego filmu świata".
Z początku wydawało mi się, że Marcin Masecki jest arogancki. Później zrozumiałam, że jego gra odziera klasykę z arogancji, którą przecież ten rodzaj sztuki jest mocno przesiąknięty. Zrozumiałam także, że pianista odważył się na zrobienie tego, o czym wielu pianistów, także ja, zawsze marzyło - aby Chopina odrzeć z tych wszystkich wielkich przymiotników, by wydobyć z jego muzyki coś innego niż perfekcjonizm, patriotyzm i powagę. Marcin Masecki z nokturnów wydobył człowieka.
"Artysta nie sili się na delikatność, ukazuje życie w całej jego okazałości i brutalności, wybiera takie motywy, które w odbiorcę uderzą z impetem" - o wystawie grafik Toulouse de Lautreca w galerii Dalineum pisze Justyna Żarczyńska.
O tym, jak ważnym wydarzeniem był koncert Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia i Jazz at Lincoln Center Orchestra świadczył tłum osób, jakiego od dawna Aula UAM nie gościła w swoich progach. Tłum, trzeba przyznać - wyjątkowo różnorodny. Prócz stałych bywalców koncertów muzyki klasycznej, pojawiało się mnóstwo amatorów jazzu, wielbicieli gry Wyntona Marsalisa, studentów i uczniów. Kiedy w końcu udało się rozlokować rozemocjonowanych słuchaczy, zabrzmiały Obrazki z wystawy Modesta Musorgskiego, jakich dotąd nikt nie słyszał.
Ich muzyka ma charakter debaty, nierzadko zajadłego sporu, a czasem wręcz wzajemnej negacji pozostałych uczestników dźwiękowego spotkania. Michał Joniec, Patryk Lichota i Hubert Wińczyk, czyli grupa KakofoNIKT, sięgają w albumie "Snu Maszyna" po etykietkę muzyki relaksacyjnej, praktykę świadomego śnienia i terapii snem. Wszystko to przenicowują w myśl idei o kontestowaniu zastałych sytuacji, gatunków i wychodzeniu naprzeciw oczekiwaniom słuchaczy.
"Historię mieli pisać zwycięzcy" - tak przynajmniej sprawę przedstawiał Winston Churchill, którego myśl zdaje się przenikać na wskroś współczesną rzeczywistość. Kształt przeszłości formuje się wciąż od nowa w czasie teraźniejszym, a zamierzchłe wydarzenia stanowią to narzędzie wykorzystane do projektowania przyszłości.
Natalię opuszcza jednocześnie mąż, który już nie chce z nią być i córka, która wyjeżdża na zagraniczne studia. Mirek wychodzi z więzienia, ale nie ma do czego wracać. Klara chorobliwie boi się o ojca po śmierci matki, a Agnieszce świat wali się na głowę, kiedy jej ukochany ginie w katastrofie kolejowej. Wygląda jak przepis na solidny dramat, a ostatecznie dostajemy ciepły film o nadziei.
W nowym spektaklu Polskiego Teatru Tańca przejrzeć się nie potrafię, choć płeć i narodowość się zgadzają. Tak bardzo usiłuje opowiadać o każdej Polce, że ostatecznie nie opowiada o żadnej.
Kwartet żeński Kagyuma od kilku miesięcy jest na muzycznej tapecie. Wygrana w Ogólnopolskim Konkursie "Pamiętajmy o Osieckiej" czy Nagroda Specjalna Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu na Festiwalu NOFFA sugerują, że dziewczyny, które szerszej publiczności dały się poznać jako charyzmatyczne uczestniczki programu Must Be The Music, wyznaczają w swojej karierze nowy kierunek. Tymczasem...
Powiedzieć, że "The Room" jest filmem kultowym, to jak nic nie powiedzieć. To pokręcona narośl wyrastająca z kinematograficznej ignorancji, ale też jednocześnie owoc bezgranicznej miłości twórcy do samego siebie, artystyczna katastrofa i czysty fenomen. Na dodatek wszystko wskazuje na to, że reżyser i odtwórca głównej roli Tommy Wiseau naprawdę nazywa się Tomasz Wieczorkiewicz i pochodzi z Poznania.
W "Tamtych dniach, tamtych nocach" Luca Guadagnino, autor między innymi "Jestem miłością" i "Nienasyconych", po raz kolejny uwodzi widza obrazem, w którym intelektualna pasja przeplata się ze zmysłowością, uderzając w najczulsze struny serca kinofila.
Wydawane w czasie I wojny światowej pocztówki propagandowe miały nierzadko większą siłę rażenia niż niejeden współczesny internetowy mem czy pasek w "Wiadomościach" TVP. Warto przekonać się o tym, odwiedzając wystawę prezentowaną w CK Zamek.
Od połowy grudnia można zwiedzać nową wystawę stałą w Muzeum Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Autorom wystawy udało się na niewielkiej powierzchni w Odwachu stworzyć spójną opowieść, którą warto poznać, mimo drobnych niedoskonałości.
Dobrze, że publikacja Ewy Najwer Krajobraz po szoku. Wspomnienia (nie)kontrolowane 1981-1982 ukazała się drukiem, bo książek opisujących okres stanu wojennego wciąż jest zbyt mało. Nie wystarczy jednak zebrać i opublikować wspomnienia, trzeba jeszcze zainteresować przekazem czytelnika.
Od 19 stycznia można w Arsenale oglądać kontrowersyjną wystawę fotografii, uwieczniającą perypetie pary performerek i partnerek w życiu osobistym, Beth Stephens i Annie Sprinkle. "Romatyczne przygody Annie Sprinkle, Beth Stephens i raka piersi" to poruszający zapis zmagania się z traumą choroby i wychodzenia jej naprzeciw z podniesionym czołem.
Bardzo interesująca pozycja repertuarowa ukazała się w wydawnictwie płytowym Dux z inicjatywy Stowarzyszenia im. Ludwiga van Beethovena i z udziałem m.in. Orkiestry Filharmonii Poznańskiej oraz Poznańskiego Chóru Kameralnego.
Opublikowany przez podpoznańskie Wydawnictwo Wolno nowy tom wierszy wybranych Marcina Świetlickiego wydaje się szalenie ważną opowieścią. O Polsce i o nas wszystkich.
Molly Bloom od dziecka była wychowywana do tego, by osiągnąć sukces. Wprawdzie surowy ojciec chciał, by osiągnęła go w sporcie, jednak życie napisało inny scenariusz. Dosłownie, bo ekranowa historia założycielki największego nielegalnego kasyna w Hollywood oparta jest na faktach. Gracze tracący w jej kasynie fortuny najczęściej grali o wszystko, Bloom podjęła tymczasem jeszcze ważniejszą grę - o siebie. Udowadniając tym samym, że na to nigdy nie jest za późno.
