Już za kilka dni w poznańskim Klubie pod Minogą świat baśni, elfów, wróżek i wojowników stanie przed Wami otworem. Nie będzie to jednak świat taki, jakiego mogliście znać z książek czytanych nocą pod kołdrą. Wieczór ten wypełnią bowiem fantastyczne opowieści przy dźwiękach mocnych gitarowych riffów i potężnych uderzeń w bębny. To idealny muzyczny krajobraz do snucia historii, które mogą wydarzyć się jedynie w naszej wyobraźni. Do zanurzenia się w niej zapraszają nas cztery folk metalowe zespoły - Rustica, Dvarga, The Countess i Pagan Sword.

Konrad Dworakowski wyreżyserował już kiedyś Don Kichota. Pisano wtedy m.in. że jest to "spektakl wielowarstwowy, w którym widz wybiera, ile chce odczytać", że jest "piękny pod względem wizualnym i choreograficznym", taki, który "urzeka swoją muzycznością i dowcipem", ale też "zmusza widza do wyjścia poza strefę komfortu". W końcu również, że reżyser "obraca w pył nasze romantyczne wyobrażenie o bohaterze". Jak będzie tym razem? Premiera Don Kichota 2.0 na podstawie powieści Miguela de Cervantesa - 19 października w Teatrze Animacji.

W polskim punku niewiele jest zespołów, które z taką wytrwałością i szczerością przekazują swoje przesłanie jak Dezerter. Od ponad czterech dekad formacja ta pozostaje na czele undergroundowej sceny, nieustannie koncertując i gorzko komentując rzeczywistość. I choć to muzyka, której serce najmocniej biło w okresie PRL-u, to i dziś nie traci na aktualności. Bo bunt wobec absurdów i niesprawiedliwości wciąż zyskuje nowe znaczenia.

Nie wiemy, jak zakończy się wojna w Ukrainie, więc wydaje się, że czas na artystyczne rozliczanie zdarzeń za naszą wschodnią granicą dopiero nadejdzie. Damian Kocur, autor świetnego Chleba i soli, podjął się jednak swego rodzaju podsumowania tego, co się dotychczas wydarzyło, w swoim najnowszym filmie zatytułowanym Pod wulkanem.

Holenderski zespół Dool konsekwentnie przesuwa granice tego, co można osiągnąć w ramach muzyki rockowej. Jego podejście do kompozycji i brzmienia jest zarówno innowacyjne, jak i pełne szacunku dla tradycji gatunku, szczególnie takich jego ikon jak Black Sabbath, Siouxsie And The Banshees, Fields of the Nephilim czy Joy Division. To muzyka, która potrafi być jednocześnie głęboka i introspektywna, ale też energetyczna i porywająca - co samo w sobie stanowi niemałe wyzwanie. O tym, jak Dool to osiąga, będzie można przekonać się w klubie 2progi, gdzie zespół zaprezentuje swoją nową płytę The Shape Of Fluidity (2024).

Niezwykła historia przyjaźni człowieka i zwierzęcia poruszyła serca ludzi na całym świecie. Niedługo później pomyślano o filmowej wersji, której scenariusz sam układa się na kształt franciszkańskiej przypowieści o umiłowaniu natury - o filmie Mój przyjaciel pingwin pisze Przemysław Toboła.

Poetka, dziennikarka, autorka ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek. Choć zapomnieć się o niej nie da, my przypominamy: 17 października w Teatrze Nowym startuje festiwal Pamiętajmy o Osieckiej. 

Prawie trzydzieści lat temu - w małej wiosce Zece Prăjini w rumuńskiej Mołdawii - narodził się pewien fenomen, który zrewolucjonizował współczesną scenę muzyki bałkańskiej, romskiej i klezmerskiej. Zespół Fanfare Ciocârlia, z nieposkromioną energią i fantazją, której nie sposób było zatrzymać, szybko podbił serca słuchaczy od Tokio po Nowy Jork. Teraz czas na Poznań!

W labiryncie ekstremalnego metalu, gdzie granice między gatunkami są przekraczane znacznie śmielej i częściej niż dwadzieścia lat temu, amerykańska Inter Arma jawi się jako zespół, którego dotychczasowa twórczość to monumentalna fuzja metalu z takimi przedrostkami jak sludge-, black-, doom-, death-, post- i progressive-. Te elementy, splecione w hipnotyzującą i potężną całość, potrafią onieśmielić i poruszyć do żywego. Pod Minogą kapela zaprezentuje swój najnowszy album New Heaven (2024).

Mimo chaosu, wojen i niedemokratycznych rządów, scena muzyczna Europy Wschodniej wciąż tętni życiem, przyciągając uwagę fanów na całym świecie. Jednak mało jest kapel, które jej szybki puls potrafią oddać tak autentycznie jak białoruski Nürnberg. Duet z Mińska, działający od 2016 roku, stał się jednym z najważniejszych przedstawicieli nowej generacji post-punku i zimnej fali. Ich najnowsza płyta Adkaz (2024) tylko potwierdza siłę rażenia, z jaką potrafi w nas uderzyć twórczość Yury'ego Luhautsou i Aleha Sautina - dwóch artystów z niezwykłą wrażliwością na otaczającą ich, co najmniej niepewną rzeczywistość.

Po tej książce każda telewizyjna "śniadaniówka" doprowadza do skurczu żołądka, w miłym głosie prezenterki radiowej pobrzmiewa wołanie o pomoc, a czytany artykuł cuchnie SEO i reklamami. Paulina Januszewska napisała reportaż o patologii w polskich mediach. O śmieciówkach, L4 jak szef się zgodzi, portalozie, kilkunastogodzinnych dyżurach, mobbingu, używkach i rozbitych rodzinach. Opowieść opiera na relacjach dziennikarek i mediaworkerek, które, harując w branży, straciły zdrowie psychiczne (a czasem i fizyczne), aspiracje zawodowe, a często też wiarę w instytucję dziennikarstwa.

Najbliższy weekend najlepiej spędzić z kulturą w Poznaniu. Lista wydarzeń pęka w szwach, a to i tak jedynie okrojony, autorski wybór tego, co na najbliższe dni przygotowali dla nas poznańscy twórcy kultury.

... a coś zaczyna. Dla Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia Amadeus będzie to wieczór historyczny. Jej założycielka i dyrektor, maestra Agnieszka Duczmal, po 56 latach prowadzenia zespołu przekazuje stery swojej następczyni - Annie Duczmal-Mróz.

Krzysztof Ścierański, znany z wirtuozerskiej gry na gitarze basowej, już kilka dekad temu nadał temu instrumentowi zupełnie nowy, melodyjny charakter. Od lat siedemdziesiątych jego twórczość kształtuje polską muzykę eksperymentalną, w której łączą się elementy jazzu, fusion, rocka, funku oraz muzyki etnicznej. Współpraca z formacjami takimi jak Laboratorium, String Connection i Air Condition, wytyczyła jego artystyczną drogę, ale prawdziwe bogactwo swoich możliwości ukazał jako solista i lider zespołów. W Blue Note wystąpi ze swoim zespołem - Krzysztof Ścierański Quartet.

Dla wtajemniczonych w meandry polskiej sceny alternatywnej, nazwisko Piotra Banacha może być synonimem artystycznej niepokorności i ciągłego poszukiwania w muzyce. Twórca kultowych zespołów Hey i Indios Bravos od dekad podejmuje różne wyzwania, a jego projekt Baika to kreatywne spotkanie pokoleń. Z jednej strony on - weteran polskiego rocka, z drugiej Kafi, czyli Katarzyna Sondej - młoda wokalistka o niebanalnym głosie, która wraz z nim tworzy prawdziwe muzyczne cuda. Usłyszymy je już za moment, w Domu Tramwajarza.

Emocje jeszcze nie ostygną po Nocy Księgarń, a już zacznie się nocne buszowanie w bibliotekach...

Raz na dwa lata nasz region staje się głównym ośrodkiem fotograficznym Polski. To wtedy Wielkopolski Festiwal Fotografii im. Ireneusza Zjeżdżałki odbywa się w rozsianych po całym województwie galeriach i instytucjach kultury. Tym razem wypłynie z nich wartki nurt poszukiwań pod hasłem "Wobec wody". Start już 11 października.

Kamil Bednarek to niewątpliwie rozpoznawalne nazwisko w polskiej muzyce rozrywkowej. Jego charakterystyczny głos wybrzmiewa zarówno w delikatnych balladach, jak i energetycznych kawałkach w stylu reggae i dancehall, a styl łączy tradycje jamajskiego roots z nowoczesnymi, popowymi brzmieniami. Bednarek nigdy nie ukrywał swojej fascynacji Jamajką - wyjazd do kolebki gatunku i nagrania z legendami, takimi jak Stephen Newland z Rootz Underground, wpłynęły na postrzeganie go nawet jako ambasadora tej kultury, a nie tylko dostarczyciela rozrywki. Teraz powraca z nowym koncertowym projektem Cztery twarze życia.

- Nie wierzę w totalną wolność słowa, wierzę w podział słowa na wolne i opresyjne. Jeśli słowo ma wektor, jest do kogoś konkretnie, to na tobie spoczywa ciężar konsekwencji za to, co powiesz. [...] Ale jeśli słowo zostaje rozproszone w przestrzeń - pod tę kategorię podpada cała sztuka - to ciężar ewentualnych konsekwencji bierze na siebie odbiorca - tłumaczy Legendarny Afrojax*. Artysta w czwartek zagra w Fort Colomb. Tylko dla dorosłych.

Siedzieć czasem obrażonym i nie móc przestać? Nienawidzić elektryzujących się włosów? Udawać, że się śpi, żeby uniknąć zabawy z koleżanką? Bać się wszystkiego, co jest chropowate i bąblowate? Nie chcieć urodzinowego przyjęcia, które jest jak "za ciasne spodnie" albo "pieluchy z kupą, brokuły i koszmary senne razem wzięte"? Można! Ale udawać, że tak wcale nie jest, bo rodzice pomyśleliby, że mają dziecko, z którym coś jest nie tak? Kim jest Mika, bohaterka książki Ja to ja Emmy Adbåge i kto powinien o jej przygodach przeczytać?