Місто Познань

Kameralna i subtelna jest powieść William Elizabeth Strout, będąca kontynuacją wcześniejszej Mam na imię Lucy. A jednak nie zachwyca już tak bardzo, jak nominowana do Nagrody Bookera poprzedniczka.

- Potrafimy doradzić, podpowiedzieć jaką książkę warto kupić na prezent. To dzięki tym umiejętnościom czytelnicy do nas wracają - mówi Sławomir Miklas*, kierownik najstarszej poznańskiej księgarni - mieszczącej się na Alejach Marcinkowskiego Księgarni Jedynka.

- Zegarki nie są ludziom szczególnie potrzebne. - Co pan mówi? - oburzył się pan Adam. - Mój mierzy nie tylko czas, lecz także dystans, który przebiegnę, tętno, no i w ogóle wszystko wylicza. - Czy to takie ważne? Przecież przyjemność sprawia panu samo bieganie, a nie to, że wie pan, jaką odległość przemierzył i w jakim czasie. Pan Adam się zastanowił. Po lekturze nowej książki Agnieszki Krawczyk - Maja i tajemnicza szuflada, myślę wciąż nad tym i ja.

Wywołuje torsje, przypomina, że każdy argument można zbić uniwersalnym "nie ze... się", ukazuje najpopularniejsze fetysze internautów oraz obszary, w których praktyka językowa dawno zrzuciła okowy słownikowych norm. Hejt polski Mai Staśko to kronika nienawiści, ekstrakt przemocy werbalnej pozornie tylko oswojonej. Choć udało się ją wyizolować z naturalnego środowiska i umieścić w warunkach sterylnych, sama obserwacja zmienia stan obserwowanego zjawiska. A także obserwatorów, nagle pozbawionych bezpiecznego dystansu.

Nie mamy jeszcze dostępu do większej części twórczości Bernardine Evaristo, po polsku nie ukazały się jej programowe utwory - jak sama je nazywa. Brakuje Lary czy społecznie zanurzonej noweli Hello Mum. Po sukcesie nagrodzonej Bookerem powieści Dziewczyna, kobieta, inna Wydawnictwo Poznańskie zdecydowało się jednak na dostarczenie czytelnikowi autobiograficznego eseju Evaristo, przetłumaczonego przez Kaję Gucio - Manifestu. Szkoda, że nie zdecydowano się, by wcześniej przybliżyć polskiemu czytelnikowi nieco więcej tekstów fikcjonalnych pisarki, bo choć kwestie poruszane w Manifeście są i na czasie, i spełniają istotną rolę w debacie publicznej, to ewidentnie brakuje przy jej lekturze doświadczenia z nie tak wybiórczego poznania twórczości autorki.

Ponieważ rok szkolny zaczął się niecały miesiąc temu, to jeszcze z tej okazji chciałabym zaprezentować znakomity podręcznik do przedmiotu historia i teraźniejszość. Kilka zalet widać już na pierwszy rzut oka: książka ma niepodręcznikowo przyzwoitą objętość i pisała ją autorka. A zalet jest zdecydowanie więcej.

Pełen absurdu i przejmujący jest nowy tom Pawła Konjo Konnaka, który ukazał się właśnie nakładem WBPiCAK-u. Niespodziewany, ujmujący skromnością.

W 1969 roku w Dortmundzie w Niemczech zmarł szanowany i ceniony obywatel tego miasta - doktor Kurt Blome. W czasie wojny często bywał w Poznaniu i podpoznańskim Pokrzywnie...

Pocisk artyleryjski odbiera mu kończyny i twarz, a wraz z nią - zmysły wzroku, słuchu, węchu i smaku. Joe Bonham staje się więźniem w okaleczonym ciele, podtrzymywanym przy życiu przez wojskowych lekarzy. Gubiąc się w odmętach wspomnień i próbując ustanowić granicę między snem a jawą, chłopiec poszukuje sposobu na zakomunikowanie światu, że w jego neuronach tli się świadomość. A także - że może jeszcze do czegoś przydać się społeczeństwu. Przed paroma miesiącami polskiego wydania doczekała się być może najbardziej wstrząsająca powieść antywojenna wszech czasów, Johnny poszedł na wojnę Daltona Trumbo.

Granda jest dla fanów kryminałów tym, czym Festiwal Fabuły dla miłośników prozy omawianej na polonistyce - czasem świętym. Wypełniają go teofanie, akty objawienia się pisarzy w ludzkiej postaci, które umacniają wiarę w literaturę. Tegoroczna, ósma już edycja Poznańskiego Festiwalu Kryminału Granda zaplanowana jest na 23-25 września. Bonda, Chmielarz, Czornyj czy Grzebałkowska to tylko niektóre z ogłoszonych nazwisk.

Nie przepadam za skandynawską literaturą, zwłaszcza że w ostatnich latach w Polsce zawęża się ona nierzadko do mrocznych kryminałów, a od tego gatunku stronię niemal programowo. Nie znaczy to jednak, że raz na jakiś czas nie przeczytam dobrej skandynawskiej książki.

W korporacyjnym socjolekcie konwersja to ogół pożądanych interakcji osiąganych za pośrednictwem stron internetowych. Cele konwersji to np. zakup promowanego produktu lub skorzystanie z danej usługi. Jeśli jednak agencje interaktywne wymuszają określone działania nie za pośrednictwem reklam, lecz wykreowanych person medialnych, i do tego zgodnie z etyką zawodową FSB - witamy na kartach Konwersji Piotra Rogoży. Jego najnowsza powieść to dość kasandryczny w wymowie thriller o marketingu czarnym jak lustro Charliego Brookera i elastycznych formach zatrudnienia.

Gdyby polska literatura współczesna nie miała takiego pisarza jak Wit Szostak, trzeba by było go wymyślić. Pod warunkiem, że nasza wyobraźnia byłaby w stanie. Ścieżki, którymi twórczo podąża, są bowiem całkowicie niezbadane.

Nie Doom, nie Marilyn Manson. Nie rodzice. Nie prześladowano ich ze względu na wygląd czy orientację. Nie byli wyrzutkami i nie reprezentowali uciśnionych. Eric Harris i Dylan Klebold byli chorzy psychicznie. Zależało im wyłącznie na rozgłosie i zabiciu tylu osób, ile tylko będą w stanie. Tak twierdzi autor Columbine. Masakry w amerykańskim liceum, Dave Cullen. Jego książka to próba odromantycznienia najsłynniejszych szkolnych zamachowców i omówienia długofalowych skutków ich działań.

Mija właśnie rok, odkąd pierwsi uchodźcy pojawili się na granicy polsko-białoruskiej w poszukiwaniu lepszego życia niż to w Syrii, Iraku czy Afganistanie. To, co się wówczas działo, przykryła później fala dobra czynionego przez Polaków po tym, jak Rosja napadła na Ukrainę. Ale wiemy, jak to jest z falami - najpierw są wielkie i wysokie, robią potężne wrażenie, a za chwilę nie ma po nich śladu.

Jeżeli Twoje dzieci kilka lat temu zaczytywały się w przygodach Lessego i Mai Martina Widmarka, z pewnością polubią również bohaterów serii Czarny Kot Wydawnictwa Frajda. W pierwszym tomie - Tymek, Czarny Kot i zagadki Pałacu Marianny­ Sylwii Winnik przez kilkaset stron poszukujemy odpowiedzi i porządkujemy fakty, by na koniec dowiedzieć się...

- Myślę, że to miasto skrywa sporo tajemnic, za każdym razem gdy tu jestem, odnoszę to wrażenie. Muszę przyznać, że chciałbym ponownie zagłębić się w polskie legendy i opowieści, przy tej okazji chcę napisać coś także o Poznaniu - mówi Graham Masterton*, brytyjski twórca bestsellerowych horrorów.

Przechodząc przez próg, zagwiżdżę stanowi odważną próbę zmierzenia się z traumami przeszłości. Debiut powieściowy Wiktorii Bieżuńskiej to brutalna, bynajmniej nie wyzuta z piękna, opowieść o doświadczanej w dzieciństwie przemocy - fizycznej i psychicznej - która wypala piętno na psychice. I choć zostawia też bruzdy na języku, autorka udowadnia, że należy o niej mówić. Choćby dla zyskania przez ofiary poczucia sprawczości.

- Co do Poznania zaś, czy może Wielkopolski, bo urodziłem się w Kaliszu, to fascynuje mnie ich poetycka specyfika, czyli język i krajobraz. Ich powściągliwość, schludność i rzeczowość. To nieprawda, że wszystko, co najlepsze, przyszło do polskiej poezji XX wieku z różnorodnych językowo Kresów - mówi Dariusz Sośnicki*, poeta i redaktor, autor książki Po domu.

Jeżeli byliście ostatnio w teatrze na sztuce jakiejś dramaturżki, a nie pani dramaturg albo zdarzyło Wam się usłyszeć w szkole, że dziecko ma iść do podagożki, a nie pani pedagog, to naprawdę uwierzę, że bolą Was uszy, a po drodze i aparat mowy dostał ostro w kość. Szkopuł w tym, że kobiety mają rację.