Amerykański pisarz czy pisarka na przedstawienie tego rodzinnego dramatu potrzebowaliby pewnie opasłego tomiszcza i  wielkiej amerykańskiej powieści - takich książek ukazało się kilka i w Polsce. Francuska pisarka Marie-Hélène Lafon potrzebuje na to samo o wiele mniej miejsca. Być może dlatego, że - jak słusznie przypomina wydawca - autorka "o słowie wie wszystko".

Janusz Chlasta - profesjonalista, samouk - przez lata fotografował Gniezno i jego okolice oraz życie mieszkańców regionu. Teraz na podstawie tych zbiorów powstał album Przemiany 1960-1989, wydany przez MOK w Gnieźnie, Opracowaniem koncepcji zajął się Mariusz Forecki - fotograf i dokumentalista, a stroną graficzną Andrzej Dobosz, obaj z poznańskiej fundacji Pix.house, która objęła publikację swoim patronatem. O opowiada Władysław Nielipiński, dzięki któremu fotografie Chlasty udało się wydobyć z niebytu.

Z okazji Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego Biblioteka Raczyńskich zaprasza na spotkanie z prof. Jarosławem Liberkiem. Dobrze znany w Poznaniu językoznawca opowie o historii i przyszłości feminatywów, zagadnieniu wciąż budzącym kontrowersje.

Choć świat jaki znamy chyli się ku upadkowi, orkiestra na tonącym okręcie gra dalej. A muzykanci to wszyscy ci, którzy kwestionują zgubny wpływ człowieka na klimat i środowisko. Na szczęście we współczesnej humanistyce głosy takie należą do rzadkości i nikt nie traktuje ich serio. Humanistyka zapewnia nam za to mnóstwo fascynujących i przygnębiających zarazem opowieści o konsekwencjach ujarzmiania planety. Znajdziemy je zarówno w esejach Patryka Szaja, jak i w reportażach czy fabułach Filipa Springera. Autorzy już we wtorek będą gośćmi CK Zamek. Nie wińmy posłańców za treść wiadomości.

Czas przecieka przez palce, a z nim płyną strużki krwi, potu i łez. Ale też taniego piwa i kwaśnego wina. W swojej debiutanckiej powieści poetka Maria Halber mówi o nastoletnim niespełnieniu, które odbiera radość z dojrzałości, oraz samotności, która niszczy tożsamość. To gorzka powieść inicjacyjna, która bardziej niż o doświadczeniach traktuje o ich braku, bardziej niż o ekscytacji płynącej z poznawania świata - o wszechogarniającym rozczarowaniu.

Że to nie będzie łatwy rok, dało się wyczuć już w styczniu, który ewidentnie nie chciał się skończyć. Trzeba jednak brnąć dalej, choć trudności nie zabraknie. Oto w połowie przyszłego tygodnia Środa Popielcowa zbiega się w czasie z Walentynkami - to niczym wisienka na torcie walki postu z karnawałem. Co i jak celebrować, to już zostawiam Państwu do decyzji. Może z delikatną podpowiedzią - książka zawsze jest najlepszym prezentem, także dla zakochanych

Czarni studenci są ignorowani w kawiarniach, a przechodnie spluwają na ich widok. Ktoś wspomina o obozach czy bezludnych wyspach. Spanikowani rodzice bojkotują szkoły, w których uczą się zakażone dzieci. Milicja inwigiluje środowiska homoseksualne, a narkomani i bezdomni z ośrodków Kotańskiego narażają się na grad obelg, kamieni czy butelek (także z benzyną). To wybrane obrazki z pierwszej dekady HIV i AIDS w naszym kraju, którą w swojej nowej książce, Ojczyźnie moralnie czystej, opisuje Bartosz Żurawiecki. Już 6 lutego autor będzie gościem CK Zamek.

Od lata bada związki między poezją, prozą, muzyką i naturą. Jest wykładowcą, literatem i piewcą krajobrazów Pienin. W poezji tego autora, podobnie jak w jego pracach naukowych czy esejach, odnajdziemy mity, rytuały, dźwięki oraz oczywiście majestatyczną naturę. Jakub Żmidziński we wtorek 6 lutego będzie gościem Pracowni-Muzeum J.I. Kraszewskiego Biblioteki Raczyńskich.

Czarny kwadrat na białym tle Kazimierza Malewicza? - "Przecież każdy może to namalować!" Sztuka współczesna? - "Tego się nie da zrozumieć!" Popołudnie spędzone w muzeum? - "Mam ciekawsze rzeczy do roboty, poza tym i tak nie wiem o co chodzi w malarstwie historycznym". Te i inne frazesy często towarzyszą dyskusjom o sztuce. Choć nie jest już tak ekskluzywna jak kilkaset lat temu i śmiało wchodzi do świata mainstreamu, wciąż jest tematem budzącym kontrowersje. Niektórzy twierdzą, że w obliczu sztuki nie czują się komfortowo, bo nie mają wystarczających narzędzi do tego, by ją zrozumieć. Nic bardziej mylnego!

Londyn miał Kubę Rozpruwacza, San Francisco Zodiaka, Glasgow - Biblijnego Johna. Nieuchwytnych seryjnych morderców, którzy zapisali się w popkulturze i których tożsamość do dziś stanowi zagadkę. Dla Włochów postacią tego kalibru jest Potwór z Florencji - domniemany zabójca kilkunastu osób, którego zbrodnie zainspirowały Thomasa Harrisa do stworzenia postaci Hannibala Lectera. Wieloletnie śledztwo w sprawie Potwora prowadziło dwóch dziennikarzy - Amerykanin Douglas Preston oraz Włoch Mario Spezi. Aż sami stali się podejrzanymi w tej zagmatwanej sprawie.

Jestem listotą, wywiad z Donną Haraway, jedną z najbardziej wpływowych współczesnych intelektualistek, nie nadaje się ani do oceny, ani do streszczenia. Nie da się o nim powiedzieć, że jest zwyczajnie dobry lub zły, ciekawy lub nieciekawy, ponieważ wyłamuje się z takich prostych funkcji tekstu, jak podobanie się czy bycie pożytecznym. Jest bowiem samą intensywnością myślenia. Ekstazą, orgią, wyuzdaniem myśli.

W PRL-u klasy miały zniknąć, a wszyscy mieli być równi. Ta wyśniona utopia oczywiście nie znalazła pokrycia w rzeczywistości, jednak po II wojnie światowej społeczeństwo polskie brało udział w szeregu przekształceń. Katalizatorem dla wielu z nich okazała się potrzeba awansu społecznego. Magda Szcześniak przypatruje się rozmaitym tekstom kultury z okresu Polski Ludowej, które stanowią świadectwo tej (re?)ewolucji społecznej. Autorka książki Poruszeni. Awans i emocje w socjalistycznej Polsce we wtorek odwiedzi CK Zamek.

Nie wiem, jak Joshua Cohen wpadł na pomysł swojej powieści Rodzina Netanjahu. Wiem, że koncept ten jest genialny. Jego realizacja także - dostaliśmy do rąk fascynującą żydowską tragikomedię, od której nie sposób się oderwać.

Polemika z Wielkim Meczetem Paryża oraz okoliczności i reperkusje powstania (nie)sławnej sekstaśmy - oto dwa tematy przewodnie, których trzyma się Houellebecq w Kilku miesiącach mojego życia. Esej francuskiego twórcy to proza tyleż erudycyjna, co buracka; tyleż błyskotliwa, co rażąca ignorancją. A zwłaszcza egocentryczna. Krytyk powie: "Houellebecq jest obrzydliwy", czytelnik zaś: "tak, a w czym problem?".

W nowo wydanej książce Marta Niedźwiecka - psycholożka i podcasterka - nie odpowiada na tyleż fundamentalne, co mało precyzyjne pytanie: "jak żyć?". Próbuje za to zrealizować zawartą w podtytule obietnicę wyjaśnienia, jak przestać bać się życia i przeżyć je po swojemu. Publikacji daleko do obfitujących w złote rady podręczników rozwoju osobistego. To raczej elementarz, z którego dowiemy się o swoim, by posłużyć się określeniem autorki, "myślo-czuciu" tyle, ile jest konieczne, aby zrozumieć lub przynajmniej spojrzeć na siebie łaskawszym okiem.

Kraj nasz w nowy, 2024 rok wszedł z takim przytupem, że - żeby nie oszaleć - postawiłam na książkę, która okaże się zgrabną ucieczką od rzeczywistości, a nie traktatem na ciężkie tematy. Pisane podniebieniem i kubkami smakowymi wspomnienia aktora Stanley'a Tucciego okazały się doskonałą odskocznią nie tylko od zimowej szarości.

O niegasnącej popularności reportażu opowiada Monika Długa, dyrektorka wydawnicza i przewodnicząca jury VI Konkursu Reporterskiego Wydawnictwa Poznańskiego*.

Ani to książka sensacyjna, ani historyczna. Sam autor nazywa ją "paraboliczną opowieścią o upadku cywilizacji osadzoną w rzeczywistości umownej". W warstwie ideowej to dzieło o nieoczywistej klasyfikacji gatunkowej traktuje o agonii kultury antyczno-chrześcijańskiej i siłach kierujących historię ludzkości na określone tory. Autor Upadłego Księcia, bo o tę pozycję chodzi, we wtorek będzie gościem Biblioteki Raczyńskich.

Opowiadania Bogdała to hołd dla zwięzłych form narracyjnych, niezwykłość w krajobrazie zdominowanym przez wielopokoleniowe epopeje z wojną w tle czy prozę artystyczną o rozmytych ramach fabularnych. I choć tyle mówi się o deficycie uwagi odbiorców, pisarz zuchwale proponuje prozę wymagającą dyscypliny czytelniczej. Idzie tu wielki chłopak, tom nominowany do Paszportów "Polityki" za rok 2023, to zaproszenie do posępnego świata, w którym natura jest okrutna, codzienność szara, a myśli czarne.

- Znaleźliśmy smaczne miejsca w każdym z 42 fyrtli! Niektóre z knajpek serwujących wspaniałości nie mają nawet profilu w mediach społecznościowych, miewają przestarzałe witryny lub trzeba się bardzo naszukać, by do nich trafić. A warto - mówią Magda Ratajczak i Mateusz Spurtacz, prowadzący blog My tu jemy, autorzy książki Fyrtle. My tu jemy.