- Kiedyś, wędrując z żoną przez te rejony, nagle weszliśmy na teren opuszczonych działek. Było tam dziwnie niepokojąco, znaleźliśmy nawet lalkę przywiązaną do starego stolika kawowego, a i bez tego wiało tam grozą jak w najprawdziwszym horrorze - opowiada Rafał Nawrocki, pisarz, autor zbioru opowiadań Omnifagus.

Wkurzałam się, wzruszałam, uśmiechałam, potakiwałam głową z uznaniem podczas lektury tej - nie zawaham się zaryzykować - jedynej w swoim rodzaju książki o Poznaniu, a może bardziej o poznaniakach właśnie, o nas samych. Oto dzięki konkursowi, jaki niemal sto lat temu zaproponowali nam socjologowie, po raz kolejny odmalowaliśmy nasz własny portret.

Mapy naszych spektakularnych ciał Maddie Mortimer podejmują najbardziej nieuchwytny dla języka temat - choroby, odchodzenia, odczuwania bólu. Ryzykowny obszar działania literackiego jednak przejmuje, nie osuwa się w banał, nie stanowi doraźnego wyrażenia w poszukiwaniach estetycznych.  Agnieszka Wakulik, tłumaczka powieści, doprowadziła swoim wyczuciem, stylistycznym rozsądkiem, do tego, że czytelnik ma wrażenie polszczyzny, jaka w mówieniu o cierpieniu odsłania zupełnie nowe rejony, frazy, rytmy, wyrażenia.

Pacjentów z Gostynina pakowano do ciężarówek i truto tlenkiem węgla, później spalinami samochodowymi. Dzieci z Lublińca traktowano z większą dbałością o pozory terapii. Miesiącami przesycano je luminalem i nie dożywiano, aż poumierają same. Bezduszni Kaliny Błażejowskiej to wstrząsający reportaż o najbardziej ztabuizowanych ofiarach zbrodni hitlerowskich - niepełnosprawnych i pacjentach szpitali psychiatrycznych.

Czy to reportaż sądowy, cegła z gatunku true crime? A może raczej wciągająca powieść sensacyjna? Łabędzie Jacka Dehnela to zarówno jedno, jak i drugie. A na dodatek monumentalna saga rodzinna, jak również dzieło, które zadowoli czytelników czujących się najlepiej na poziomie meta. Już w tę środę autor głośnej nowości Wydawnictwa Literackiego będzie gościem Winiarni "Pod Czarnym Kotem".

Jeśli znamy postać Barbary Czerwijowskiej, prawdopodobnie zawdzięczamy to jej sławnej siostrze, Kazimierze Iłłakowiczównie. Trudno przecież wyjść z cienia tak wybitnej i wszechstronnej literatki. Jednak także twórczość pisarska jej starszej siostry zasługuje na odrobinę rozgłosu, a już na pewno - na fachowe omówienie. O tym, co ciekawego możemy wyczytać ze Wspomnień Czerwijowskiej, już we wtorek opowiedzą zaproszeni przez Bibliotekę Raczyńskich goście z UMK - prof. Marcin Wołk oraz prof. Magdalena Bizior-Dombrowska.

Od kilkunastu minut siedzę, gapię się w pustą kartkę i nie wiem, jak opowiedzieć krótko i z sensem to, co chciałabym przekazać o powieści Benjamína Labatuta Straszliwa zieleń. Tak więc mija tych kilkanaście minut, czas przecieka mi przez palce... A czas - jak wiemy - w fizyce ma niebagatelne znaczenie.

Barbara Kingslover ujawnia, że pisanie Demona Copperheada było pracą przede wszystkim z twórczością Dickensa i jej interpretacją. Szczególnie zwraca uwagę na rolę, jaką odegrał w tej twórczości David Copperfield, utwór z jednej strony klarowny fabularnie, z drugiej - zaangażowany społecznie, wrażliwy i realistyczny w opisie niesprawiedliwości, krzywd, ubóstwa.

Harald Jähner w swoim Rauszu. Niemcach między wojnami wybiera niełatwą merytorycznie drogę, by opisać rzeczywistość międzywojenną Republiki Weimarskiej. Nie decyduje się na analizę polityczną, by kolejny raz udowadniać, że dojście do władzy ekstremistów to skutek sytuacji gospodarczej oraz populistycznego trendu mówienia o skrzywdzonym i poniżonym społeczeństwie w wyniku ustaleń pokojowych po I wojnie światowej.

Zanim na orbicie pojawiły się satelity Block I odpowiadające za działanie systemu GPS, ona samotnie opłynęła świat na jachcie Mazurek. I choć za swoje osiągnięcie otrzymała wiele odznaczeń, umówmy się - mało kto poza środowiskiem żeglarskim o niej pamięta. Taki stan rzeczy usiłuje zmienić Paulina Reiter - autorka książki o Krystynie Chojnowskiej-Liskiewicz. W czwartek 30 listopada pisarka spotka się z czytelnikami w Zamku.

Z piętnastu próz z tomu Diabeł to czarny pies wyłaniają się Afryka i Bliski Wschód targane nieustającymi konfliktami, w których oprócz bojowników giną całe wioski cywilów. Materializuje się też wyniszczony psychicznie, cyniczny narrator o hemingwayowskiej proweniencji, względem którego nie sposób czuć sympatii ani współczucia. Sándor Jászberényi epatuje turpizmem, pozostawiając czytelników w stanie permanentnego szoku estetycznego. A także zadaje trudne pytania dotyczące słuszność oceny moralnej sztuki.

- W latach 80. w Polsce pisano o AIDS przez pryzmat Zachodu, że jest to choroba rozwijająca się gdzieś w tym rozpustnym świecie za żelazną kurtyną, (...) a w Polsce nikt "normalny" żadnych homoseksualistów nie znał, istnieli może gdzieś w parkach i szaletach pod osłoną nocy - mówi Bartosz Żurawiecki, autor reportażu Ojczyzna moralnie czysta. Początki HIV w Polsce.

Niełatwo znaleźć w języku polskim jedno słowo na określenie tego, w jaki sposób pisze o żałobie po ojcu Zsuzsa Bánk w książce Śmierć przychodzi nawet latem. Na szczęście jest taki zwrot w ojczystym języku pisarki - węgierskie "jó úszás".

Kokaina, o którą zabijali się w Ślepnąc od świateł, to teraz zaledwie specyfik ułatwiający przetrwanie skręta po opio. Na mieście rozgościły się bowiem świetliki - mieszanki oksykodonu i benzodiazepin, zamknięte w fosforyzujących tabletkach. Na gruzach dawnego układu powstaje opioidowe imperium, którym włada demoniczny (i memiczny) psychopata. Dawno temu w Warszawie to głęboko osadzona w pandemicznej rzeczywistości powieść sensacyjna, która nie romantyzuje etosu gangstera. Mówi o pierwotnych instynktach, które czynią ludzi zdolnymi do największych podłości. I ciągną ich do piachu.

- W fotografii dokumentalnej odbiorca ufa, że to, co mu pokazujemy, jest prawdziwą historią, nie sztucznie wygenerowanym tworem - mówi Adrian Wykrota, poznański fotograf i autor książki Sztuka poza sztuką? Fotografia dokumentalna w Polsce.

Przy skrzynce pocztowej otworzyłem najnowszy tom Bartłomieja Majzela Nagonka i przypadkowo trafiłem na tekst przegrany zakład, a w nim na frazę: "jeśli próbujesz mnie oswoić - odejdź". I tak jakoś wpadła mi ona w pamięć, że zaczęła rządzić perspektywą patrzenia na otoczenie, napotkanych ludzi. Działała, jakbym był w posiadaniu autentycznej i niewypowiadanej myśli tych, których mijam.  

Ostatnia powieść Zyty Rudzkiej - nagrodzona Nike Ten się śmieje, kto ma zęby - to literacka rewelacja, z pozoru nieokiełznany żywioł językowy, którym z wprawą i humorem włada autorka. Książka, jakiej dawno nie było - poruszająca tematy uniwersalne w sposób przystępny, a zarazem spektakularny. Uwielbiana przez krytyków i czytelników pisarka już we wtorek 7 listopada będzie gościnią kolejnej odsłony Alei Praw Kobiet organizowanej przez CK Zamek.

O odkrytej w archiwum i wydanej niedawno przez Bibliotekę Raczyńskich nowej książce Przemysława Bystrzyckiego pt. Labirynt opowiada dr Alicja Przybyszewska, kierownik Ośrodka Dokumentacji Wielkopolskiego Środowiska Literackiego (Dom Literatury).

Widzę tę powieść może nie jako akt oskarżenia, lecz rozliczenie właśnie, z kilkoma zjawiskami i trendami naszej współczesności. I to naprawdę ważnymi - takimi, które mogą dotknąć czy wchłonąć każdego z nas, a my nawet nie zauważymy kiedy.

To książka, na którą czekało wielu, choć nikt nie wiedział, że jest w planach. Na początku września Jakub Żulczyk ogłosił, że jego nowa powieść trafi do księgarń w połowie października. Choć każda kolejna publikacja pisarza spotyka się z entuzjazmem czytelników, sytuacja była wyjątkowa. Dawno temu w Warszawie to bowiem kontynuacja fenomenu literatury popularnej ostatnich lat, czyli Ślepnąc od świateł. Sprawca całego zamieszania już w niedzielę spotka się z fanami w Concordia Design.