Choć ta książka jest bardzo o kobietach, to na pewno nie jest lekturą tylko dla kobiet. Choć traktuje bardzo o polskiej wsi, to zdecydowanie powinien ją przeczytać i wielkomiejski czytelnik. Joanna Kuciel-Frydryszak już drugi raz uraczyła nas dziełem, które - niczym brakujący kawałek puzzli - traktuje o historii Polski w sposób wręcz fascynujący.
Wraz z jesienią nadchodzą dłuższe wieczory, chłodniejsze poranki i... ona, Granda! Poznański Festiwal Kryminału na dobre wpisał się w coroczne, wrześniowe kalendarium imprez, na których po prostu wypada być.
Z minimalistycznej okładki zerka z przerażeniem klamka. To pareidolia, widać buzię w tej klamce. Powiedzmy zatem, że to Pan Klamka. Brzmi absurdalnie, może głupawo? A zatem współgra z wizją artystyczną urzeczywistnioną przez Adama Kaczanowskiego w Ze Słowackiego. W swojej nowej książce pisarz ukazuje piekło każdej wspólnoty mieszkaniowej duszącej się w nienawistnym sosie własnym. A także zaprasza do doskonale znanego z polskiej literatury teatru absurdu.
Trudno znaleźć proste zgrabne określenie dla powieści Najskrytsza pamięć ludzi, której autorem jest młody pisarz Mohamed Mbougar Sarr. Kryminał? Po części tak. Powieść filozoficzna? Też. Książka gęsta, "przywodząca na myśl dziewiętnastowiecznych mistrzów" (jak pisze "Le Temps")? I owszem. Jest tutaj to wszystko, bo to kawał znakomitej literatury.
Potężny ładunek emocjonalny tkwi w wydanej właśnie nakładem WBPiCAK-u powieści Daliborki Kiš-Juzbašy. Chroń własny tyłek i nie myśl o śmierci jest dojmującą narracją o wojennej rzeczywistości, o tkwieniu bohaterki w realiach zagrożenia życia, naruszania wartości, niepewności, patriarchalnego funkcjonowania świata zasad i honorów.
Opowiadania Pedro Almodóvara wymykają się prostej interpretacji biograficznej. Co stanowi ich zaletę, ponieważ nie wymagają od czytelnika dogłębnej znajomości życiorysu i dorobku filmowego twórcy. Ostatni sen to zbiór eklektyczny. Oprócz wspomnień i przemyśleń autora czy zbeletryzowanych opowieści z bohemy goszczą w nim w pełni autonomiczne fikcje o ciekawej literackiej proweniencji.
Chciałoby się, żeby ta książka była niczym wielka wajcha, która jesienią przechyli na normalne tory losy pewnego kraju, leżącego ni to w środku, ni to na rubieżach Europy. Ale obawiam się, że to próżne nadzieje. Niech więc chociaż będzie dla nas niczym lustro, niech pomoże nam przejrzeć na oczy.
Ewa Przydryga, wzorując się na mistrzu powieści sensacyjnej, Harlanie Cobenie, już od 2016 roku niepokoi fanów gatunku mrocznymi opowieściami z pogranicza thrillera psychologicznego i kryminału. Po przyjętej ciepło, ale z zamierzoną nerwowością Pomornicy autorka powraca ze Źródliskiem. W czwartek 24 sierpnia autorka będzie gościnią Biblioteki Raczyńskich.
Wiele razy wspominano, a nawet wypominano Marcinowi Świetlickiemu, że trudno dobrać się do jego tekstów i zaufać im, jeśli jednocześnie przy lekturze trafia się na wiele sygnałów tego, że sam autor demaskuje ich poetycki charakter, ironizuje z tego, że jego utwory miałyby być traktowane poważnie. Mimo tego zakłopotania Świetlickiego się czyta, wymienia uwagi o jego tekstach, potrzebuje się.
Choć z wykształcenia jest plastyczką, to właśnie literatura, a w szczególności poezja, dała jej najwygodniejsze narzędzia do opisu rzeczywistości. Maria Magdalena Pocgaj jest artystką, która od dekad łączy twórczość poetycką ze sztukami wizualnymi. Autorka związana z poznańskim środowiskiem twórczym w najbliższy wtorek będzie gościnią Biblioteki Raczyńskich.
Członkowie dynastii Sacklerów - odpowiadający za niesławny OxyContin - dość swobodnie interpretowali przysięgę Hipokratesa. "Po pierwsze nie szkodzić" rozbudowali o zastrzeżenie: "chyba że szkodzenie przyniesie nieprawdopodobne zyski", jak żartowano w amerykańskiej telewizji. Imperium bólu Patricka Raddena Keefe'a to monumentalna opowieść o OxyContinie - łykanym, wciąganym i wstrzykiwanym. O cynicznym marketingu i tysiącach jego ofiar. Oraz o tym, że pieniądze zawsze wygrywają.
- To nie tak, że przestałam lubić muzykę, ale w tematach koncertowo-twórczych wypaliłam się totalnie. Współpraca artystyczna z ludźmi jest trudna, więc nie jest to żadna skarga, ale ostatecznie wręcz cieszyłam się z pandemii, bo mogłam wreszcie odpocząć - o swojej twórczości poetyckiej i muzycznej opowiada Kamila Janiak*, poetka wydawawana przez Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury.
W najnowszym tomiku Justyny Kulikowskiej - Obozie zabaw - pomiędzy tekstami, w strukturze przypisu, pojawia się zdanie, że: "Rzeczy napisane przestają niepokoić". Ta myśl zapada w pamięć, choć może istnieje mimochodem w konstrukcji formalnej zbioru. Zastanawia, buduje wiele odniesień i jednak - niepokoi.
Jak bardzo zmieniamy się w ciągu życia? Jak bardzo zmienia się świat wokół nas? Wszystkie społeczne relacje, stosunki, konwenanse, zwyczaje i umowy... Nie sposób nie zacząć się nad tym zastanawiać podczas lektury najnowszej powieści Iana McEwana Lekcje. Tytułowe lekcje możemy obracać w myślach i w emocjach w niejedną stronę, przyglądając się niemal każdej chwili, w której - mniej czy bardziej świadomie - czegoś się uczymy. I jako dzieci, i jako dorośli.
Wykrzyczana niezgoda na rzeczywistość, satyryczny komentarz społeczny, dowcipna piosenka o codzienności - występy slamerskie przybierają różną formę. Polska społeczność slamerska rozwija się od 20 lat, a jej okrągłe urodziny będzie można świętować między 12 a 19 sierpnia podczas 7. Ogólnopolskich Mistrzostw Slamu Poetyckiego.
Barbora Hrínová napisała osiem opowiadań o inności i bólu. Ale nie takim, który rozdziera trzewia. Raczej o bólu chronicznym, aczkolwiek umiarkowanym, jaki towarzyszy nam miesiącami po wybiciu kciuka. Podobnie bywa z tą innością - nie zawsze jest to odmienność spektakularna czy oczywista, czasem odnajduje się ją dopiero podczas tworzenia wyobrażenia własnej osoby. Jednorożce to życiowe opowieści, w których relacje międzyludzkie wyważają dna szuflad.
Każdy artysta liczy na pamięć, ale nie każdy marzy o takiej biografii, a już na pewno nie Magdalena Abakanowicz - za dużo rys i pęknięć na jej starannie wykreowanym, romantycznym micie.
- Te legendy są cudowne. Na przykład skąd się wzięły dziobaki? Ta opowieść stała się dla mnie metaforą losów Strzeleckiego - o nowej książce Co hrabia porabia? Listy spod Góry Kościuszki opowiada Łukasz Wierzbicki.
Dwory, zamki i rezydencje w zachodniej części Ukrainy są świadectwem wspólnej, polsko-ukraińskiej historii. Ta oczywiście - jak bywa to zawsze, gdy między państwami rodzą się relacje nadrzędno-podrzędne, ma swoje blaski i cienie.
Sześć lat minęło od ostatniego zbioru Marcina Orlińskiego. Wtedy, w Środkach doraźnych, mocno rezonowała w jego tekstach ironia, groteska, zauważalne były podteksty życia społeczno - politycznego. Późne słońce, najnowszy zbiór poety, który właśnie ukazał się nakładem podpoznańskiego Wydawnictwa Wolno, zaskakuje tym, że wbrew kondycji i objawom współczesności, nasilającym się reprodukcjom i barierom komunikacyjnym, nie eksponuje już tak wyraźnie tej doraźności.
