Paweł Sołtys, jak Marek Nowakowski lata temu, rusza na spacer ulicami Warszawy, miasta palimpsestu. Niesie w sobie kilkuletniego siebie oraz zmarłych przodków, po skroniach spływa mu sierpniowy pot. Idzie z dociekliwością i empatią, po drodze spotyka outsiderów, widma, gołębie i inne miejskie ptaki. Sierpień to proza dzisiejszych albo niedzisiejszych flanerów. XX-wieczna z charakteru, nieco podniosła, czasem nużąca, na szczęście połyskująca w wymiarze językowym.

Wystawa Iluzje wszechwładzy. Architektura i codzienność pod okupacją niemiecką w CK Zamek pokazuje, jak wyglądało życie w Kraju Warty - według niemieckich założeń wzorcowym obszarze poddanym germanizacji po 1939 roku. To opowieść o okupowanych i okupantach, o prawdzie i fałszu, o rzeczywistości i jej kreowaniu.

"Liście klonu rosnącego przed szpitalem mieniły się złotem i czerwienią. Stałem przy oknie i wyglądałem na zewnątrz. Pomyślałem, że to dziwne, że liście są najpiękniejsze chwilę przed tym, jak opadną".Żeby pisać o książce Uciekinierzy Ulfa Starka nie trzeba szukać pretekstu...

Młynarski. Trochę miejsca w Teatrze Nowym robi w człowieku... dużo miejsca. A cała ta nowo powstała przestrzeń aż woła, by dalej wypełniać ją tym, co dobre, ważne, bliskie i karmiące.

Szkielet scenariusza Konklawe będzie rozpoznawalny dla każdego miłośnika kryminałów i thrillerów - oto określona liczba osób zostaje odizolowana od reszty społeczeństwa, a protagonista musi odkryć tajemnice skrywane przez kluczowe persony biorące udział w psychologicznej rozgrywce. Może i brzmi jak fabuła powieści Agathy Christie, ale tym razem autorem książkowego pierwowzoru jest nie Królowa Kryminału, a Robert Harris, który współpracował wcześniej między innymi z Romanem Polańskim przy Człowieku widmie oraz Oficerze i szpiegu.

"Poznań jest kilkanaście razy mniejszy od Rejdomia" - odnotowuje Piotr Marecki. "W centrum stoi duży kościół [...] jest jedna ulica, a przy niej może z sześć domów. Od kiedy zamknięto sklep, wieś przestała funkcjonować". Zanim kibice Lecha przejmą pociąg do Krakowa, wytłumaczę, że Marecki pisze o Poznaniu w Illinois, założonym przez uchodźców z pobliskiego Radomia. Słyszycie? Redaktor, ba!, prezes Ha!artu właśnie odpala wynajętego opla. Wsiadajmy i jedźmy chłonąć Ameryczkę.

Nie wierzcie w stereotypowe propozycje muzyki na jesienne wieczory. Można (warto!) spróbować  w tym czasie zanurzyć się w muzyce nieoczywistej, czasami - owszem - kołyszącej czy uwodzącej, kiedy indziej otwierającej przed słuchaczami nowe, także "chropowate" światy. Takiej, którą proponują na swych najnowszych płytach: elektroniczny klasyk Aquavoice, wielobarwny jazzowy kwintet Unleashed Cooperation, żeniąca muzykę dawną z etnicznymi kontekstami Maria Pomianowska czy frenetyczny Mikołaj Trzaska wspólnie z dwoma wybitnymi norweskimi partnerami.

Spektakl Idontlikemetut (yo)u zrealizowany przez rezydentów Sceny Roboczej, którzy wyłonieni zostali w tegorocznym konkursie Nowa Generacja, jest manifestem ich miłości do tańca klasycznego. To manifest przekorny, ponieważ wspomniane uczucie, jakkolwiek szczere by było, nie zawsze jest łatwe i rzadko wzajemne.

Jeśli planujecie wybrać się do kina na Rozgrzeszenie nie sugerujcie się zwiastunem filmu. Mimo że odtwórcą roli głównej jest tu jeden z najbardziej rozpoznawalnych aktorów kina sensacyjnego, a tytuł opatrzono etykietami "akcja" i "thriller", dziełu Hansa Pettera Molanda bliżej do niespiesznego dramatu psychologicznego niż ostrej jazdy bez trzymanki, ze strzelaninami i wybuchami w tle. Nie znaczy to jednak, że wszyscy fani Liama Neesona będą zawiedzeni...

Maciej Krajewski, znany jako Łazęga Poznańska, społecznik, aktywista, twórca ważnej przestrzeni kultury na Świętym Marcinie, do tej pory swoje refleksje i przemyślenia zamykał w formie fotografii i organizowanych przez siebie akcji i projektów. Teraz sięgnął po poezję, ale w jego debiutanckim tomiku Wiemy już wiemy zdjęcia również są ważną częścią, dopełnieniem wierszy.

Od momentu wydania Elegii dla bidoków dzieli nas zaledwie kilka lat, a jej młody autor ma dziś przed sobą życiową szansę zostania drugim najważniejszym człowiekiem na świecie - wiceprezydentem USA. Oczywiście o ile wtorkowe wybory w Stanach wygra republikański kandydat Donald Trump. Historia J.D. Vance'a jest jak ucieleśnienie amerykańskiego snu, a jednak budzi pewien niesmak.

Spodziewajcie się niespodziewanego. Spodziewajcie się, że skończycie porwani i postrzępieni jak ragtime. Spodziewajcie się, że (być może kolejny raz) poczujecie rozkoszny, obezwładniający ciężar bezradności wobec talentu, wrażliwości i muzyki, która dzięki talentowi i wrażliwości właśnie zostaje powołana do życia. Po wczorajszym koncercie duetu Masecki-Rogiewicz nie mam żadnych wątpliwości: tak powinno zapowiadać się ich kolejne występy.

"Panie Obywatelu, to ważne, gdzie się patrzy, jak się patrzy, zwłaszcza dla takich osób jak Pan, które właśnie mają zdawać ludziom relacje z tego, co widzą... Niech Pan patrzy tam daleko, w przód, przed siebie. W przyszłość! W Pana piękną, świetlaną przyszłość, którą rozświetli właśnie ten powstający teraz w bólach tekst".

Don Kichot Cervantesa to jeden z tych klasyków, o których dużo się mówi, ale niewielu je tak naprawdę czyta. Konrad Dworakowski ekshumuje kultowego bohatera i przeprowadza na nim eksperyment. Teatr daje mu do tego mnóstwo narzędzi. Czy publiczność wychodzi ze spektaklu z konkretną myślą? Sądzę, że ilu widzów, tyle wniosków.

Francis Ford Coppola zaczął myśleć o Imperium Rzymskim pod koniec 1982 roku, kiedy tonął w długach po finansowej klęsce jednego ze swoich najambitniejszych projektów - Tego od serca. Od tamtego czasu myślał o Imperium Rzymskim codziennie przez ponad 40 lat, marząc, tworząc filmy i pracując nad scenariuszem Megalopolis - monumentalną opowieścią o utopii, o Nowym Rzymie, mieście, które będzie zapewniało każdemu obywatelowi możliwie najlepsze warunki do rozwoju.

Słubfurt został założony w 1999 roku. W 2000 roku wpisano go do rejestru miast europejskich. Jest stolicą regionu Lubuser Ziemia. W jego obrębie znajdują się dwie dzielnice: Słub i Furt. A może byliście kiedyś w Nowej Americe, czyli republice, która narodziła się nieco później? Nie słyszeliście o tych miejscach? Nie szkodzi. Możecie w nie uwierzyć.

Dlaczego filmy Las w reżyserii Lidii Dudy i Przynoszę Ci dzikość Dyby Lach wyświetlone zostały w bloku Eco Doc? I co mają wspólnego z prawdziwą ekologią?

7. edycja Wielkopolskiego Festiwalu Fotografii im. I. Zjeżdżałki eksploruje temat relacji łączących lokalne społeczności z wodą i ekosystemami wodnymi. Wydarzenie ma charakter interdyscyplinarny, i - tradycyjnie już - zakłada współpracę środowisk nauk humanistycznych i przyrodniczych. Wystawy, panele dyskusyjne i warsztaty odbywają się w ramach dwóch nurtów: głównego i regionalnego, ten drugi współtworzy m.in. Galeria Szczur.

Jagoda Szymkiewicz, Milena Klimczak, Pola Pańczyk, Wiktoria Kobiałka i Stefania Sural spotkały się z Małgorzatą Wdowik po raz pierwszy w 2017 roku w warszawskim Teatrze Studio, przy okazji prac nad spektaklem Dziewczynki. Zaproszone do projektu osoby miały wówczas od 11 do 14 lat: poznawały się, opowiadały o swoich marzeniach, zastanawiały się, jak będzie wyglądać przyszłość. Milena zażartowała wtedy, że spektakl mógłby rozpocząć serię kolejnych przedstawień, które - naśladując naturalny upływ czasu - traktowałyby o dziewczynach, kobietach i trumnach.

Po bardzo dobrze przyjętych Taśmach rodzinnych Piotr Pacześniak wrócił do Teatru Polskiego ze spektaklem Querelle, który otworzył pierwszą edycję QueerFestu, czyli nowej odsłony Bliskich Nieznajomych. Tak jak w przypadku Taśm rodzinnych, bazą Querelle była literatura - powieść Querelle z Brestu Jeana Geneta, uznana za klasykę prozy LGBTQ. W inscenizacji Piotra Pacześniaka stała się barwną, erotyczną i mroczną historią ludzi, którzy darzą siebie jednocześnie uwielbieniem i nienawiścią.