Narożnik ulicy Woźnej i Ślusarskiej skrywa Muzeum Iluzji, Nauki i Sztuki. Okna na parterze mają zamalowane szyby, na każdej z nich można zobaczyć znajomego Białego Królika, który zachęcająco spogląda na przechodniów. Trudno o lepsze zaproszenie, by przekroczyć próg domu i poczuć się jak Alicja w Krainie Czarów czy Neo z Matrixa. To bez wątpienia dobry sposób, by przekonać się, jak mało wspólnego z rzeczywistością ma to, co nam się wydaje.
Biżuteria dla wielu z nas stanowi wyjątkową pamiątkę z podróży. Szczególnie ta, która bezpośrednio związana jest z historią i kulturą kraju, który odwiedzamy. Na lokalnych straganach i w sklepikach znajdziemy wiele współczesnych ozdób, które nierzadko nawiązują do przeszłych form. Świadczy to o pewnej ciągłości i przywiązaniu do tradycji. Nie do każdego kraju możemy jednak bez problemów dotrzeć. Nie zawsze też zakup oryginalnej biżuterii jest prosty. Tym ważniejsza i bardziej atrakcyjna wydaje się w takim kontekście aktualna wystawa w Galerii YES zatytułowana Biżuteria nomadów Azji Centralnej.
Walczył w dwóch wojnach światowych, wojnie polsko-bolszewickiej i trzech powstaniach: wielkopolskim, śląskim i warszawskim. Był wielokrotnie ranny i trzykrotnie zasypany gruzami. To podpułkownik Franciszek Rataj.
Ryszard Kaja, urodzony w Poznaniu grafik, scenograf i plakacista, ma w stolicy Wielkopolski swoich wiernych fanów. Tym razem będą mieli szansę zatopić się w prywatnej przestrzeni artysty.
Easy Rider, Szybcy i wściekli, Mad Max. Fani kina, w którym zapach spalin i ryk silników stanowi istotną część fabuły powinni odnotować wejście do kin Rodeo Loli Quivoron. To absolutnie niszowa historia zbuntowanej dziewczyny, która wkracza w nieznośnie męski świat szalonych motocrossowców, wywracając go do góry nogami.
Festiwal Tradycji Poznańskich połączony ze Świętem Bambrów to piękna inicjatywa, której celem jest zachęcenie do poznawania i interpretowania lokalnej kultury. Nie ogranicza się tylko do tego, co najbardziej w Poznaniu znane i najchętniej promowane. Festiwal, który w tym roku potrwa od 2 do 6 sierpnia, jest dowodem na to, że nie tylko potrzebujemy, ale też chcemy takich wydarzeń w naszym mieście.
Sześć lat minęło od ostatniego zbioru Marcina Orlińskiego. Wtedy, w Środkach doraźnych, mocno rezonowała w jego tekstach ironia, groteska, zauważalne były podteksty życia społeczno - politycznego. Późne słońce, najnowszy zbiór poety, który właśnie ukazał się nakładem podpoznańskiego Wydawnictwa Wolno, zaskakuje tym, że wbrew kondycji i objawom współczesności, nasilającym się reprodukcjom i barierom komunikacyjnym, nie eksponuje już tak wyraźnie tej doraźności.
Tomasz Bąk w swoich najnowszych Fiszkach nie posługuje się wytartymi i oczywistymi tropami ironii i cynizmu. Poczucie wspólnotowości, gotowości do włączenia się w ten proces, jakie pojawia się w czytelniku, nie zostaje podważone przez figury unicestwiające autentyzm tych potrzeb. Choć przestrzenią pisania jest zniszczony świat, to zaczynają pojawiać się jakieś marginesy, drobnostki, będące objawami samodzielności.
W najbliższy weekend do wyboru wydarzenia zarówno plenerowe, jak i stacjonarne. A dla tych, którzy chcą jeszcze zobaczyć głośną wystawę "Kenya Hara. Make the Future Better than Today. Japońskie projektowanie graficzne" w Muzeum Narodowym przypomnienie - trwa tylko do końca tygodnia!
"Przez osiem stuleci, jakie upłynęły od momentu lokacji Poznania, stał się on domem dla wielu ludzi. To oni sprawiali, że miasto rozwijało się i tętniło życiem. Mieszkańcami Poznania, obok ludności rodzimej, od zawsze byli również przybysze z bliższych i dalekich stron" - piszą organizatorzy wystawy Siła spotkania. O ludziach, którzy tworzyli Poznań, którą oglądać można do 26 listopada w Galerii Śluza.
- Kiedy mieszkałam w raju, nie doceniałam go. Dopiero kiedy go straciłam, zrozumiałam, że nic lepszego nie mogło mnie spotkać - opowiada Rimma Tyshkevych, współtwórczyni projektu Genesis, który Republika Sztuki Tłusta Langusta zaprezentowała w ramach tegorocznej odsłony Poznania na Malcie. Spektakl powstał we Wrocławiu, w programie kobiecych rezydencji, organizowanych przez Instytut Grotowskiego pod hasłem Szczeliny. Kobiety w sztukach performatywnych. Stanowi efekt współpracy trzech artystek: Ewy Kaczmarek, Anastasii Ivasovej i Rimmy Tyshkevych, które powołując się na biblijną przypowieść o stworzeniu świata, opowiadają o własnych tęsknotach oraz współczesnych wymaganiach wobec kobiet.
- Dla mnie każdy ukończony projekt muzyczny to takie małe katharsis. Wgląd w siebie i autoterapia. Ale czy zrozumiałam, kim naprawdę jestem? Raczej pogodziłam się z tym, że nigdy do końca się tego nie dowiem, bo przecież jako ludzie ciągle się zmieniamy. I chyba w tym sęk, że poznanie siebie to droga, a nie cel sam w sobie. Cały czas dojrzewamy, a muzyka - i sztuka w ogóle - dają wgląd w nasz obecny stan ducha - mówi Paulina Kowalak, liderka poznańskiego zespołu Kovalak.
Są takie wystawy, gdzie wszystko zdaje się ze sobą idealnie współgrać. Harmonia osiągana jest adekwatnością tego, co oglądamy, do miejsca, w którym to robimy. Nie jest definiowana przez scenograficzną aranżację przestrzeni, ale właśnie jakąś nie do końca pojmowalną zgodność. Tego rodzaju ekspozycją jest z pewnością wystawa Jerzy Nowosielski. Ikona i abstrakcja w Muzeum Archidiecezjalnym, która upamiętnia 100. rocznicę urodzin artysty.
Jak wygląda kij do hokeja na trawie zwany laską? A piłka? Z czego jest wykonana? Cyryl Wam pokaże! Przedstawiamy fragment poznańskiej historii tej dyscypliny i jednego z jej bohaterów.
W czasach niewątpliwego odrodzenia szeroko pojętego gotyku, Mareux - znany również jako Aryan Ashtiani - jest jak latarnia morska, rzucająca snop światła na mroczne królestwo zimnej fali. I choć o dokonaniach tego muzyka i producenta z Miasta Aniołów było głośno już w poprzednich latach (głównie za sprawą viralu na TikToku), to dopiero dwa miesiące temu pokazał, na co naprawdę go stać, prezentując nam swój debiutancki album Lovers From The Past (2023) - niepowtarzalną podróż, potrafiącą wywołać falę naprawdę intensywnych emocji. W stolicy Wielkopolski zagra w klubie 2progi.
Polski drobny szlachcic zastąpił wierzchowca golfem, magnat w żupanie - ujeżdża audicę lub betę. Jeździ pewnie, może i szybko, ale bezpiecznie. Tymczasem prędkość jest niezmiennie główną przyczyną wykwitu zniczy przy barierkach i krzyży na poboczach. Polski kierowca jednak wie, że za wolność przychodzi płacić najwyższą cenę. I jest gotów ryzykować zdrowiem, głównie cudzym, bo celem życia nie jest przeżycie, ale dynamiczna jazda. Badana przez Bartosza Józefiak samochodoza to choroba straszna. Ale i fascynująca.
Wakacje to brak premier i festiwali, ale za to urodzaj wydarzeń plenerowych - w tym spacerów, koncertów czy pokazów filmowych! Zapraszamy do lektury Kultury na weekend oraz dodatku - Kultura: wstęp wolny.
Jedną z najlepszych letnich propozycji festiwalowych może być tegoroczna edycja Powidz Jam Festiwal. Eklektyczny program z pewnością zadowoli większość miłośników nowoczesnego popu, rocka i szeroko pojętej alternatywy. Trudno się dziwić, że z roku na rok impreza zdobywa coraz większą popularność. Ma przy tym nad innymi jedną przewagę - lokalizację.
Wieczorny pociąg z Warszawy, nocleg w hotelu Bazar, śniadanie w Złotej Sali ratusza, kwiaty pod pomnikiem Wilsona, a także zwiedzanie zakładów i urządzeń miejskich. Burmistrz Chicago Anton Cermak w Poznaniu.
W ramach ogólnopolskiego cyklu "Quo Vadis Tour" wydawnictwo Goldenmark Librarium zaprasza na prezentację rękopisu słynnej powieści Henryka Sienkiewicza Quo vadis. Wierna replika (faksymile) została wydana w zaledwie kilkudziesięciu egzemplarzach. Podczas prezentacji będzie można przekonać się jak nad powieścią pracował jej autor i jakie tajemnice skrywa rękopis. Dodatkową atrakcją będzie mini wystawa wybranych grafik Jana Styki pochodzących z jednego z najsłynniejszych wydań Quo Vadis.
Po trzech latach od nadejścia Nocy (2020) Baasch powraca z nowym materiałem, który już niebawem ujrzy światło dzienne. Zanim to nastąpi, będziemy mieli okazję zapoznać się z nim podczas jego koncertu na Nocnym Targu Towarzyskim. Jeśli kręci Was mroczny, syntezatorowy pop, macie słabość do Depeche Mode, albo po prostu cenicie wartościową, ambitną, choć przebojową muzykę, to propozycja dla Was!
Poznański klub Na Tarasie zaprasza na koncert Tedego, jednego z filarów polskiego hip-hopu i najbardziej imprezowego przedstawiciela starej gwardii. Warszawski raper przedstawi na nim zawartość swojego najnowszego, dwudziestego już w dyskografii, albumu 3H Hajs Hajp Hejt (2023). To jego pierwsza płyta od lat wydana bez pomocy producentów, w tym dotąd nieodłącznego kompana Sir Micha - Tede stanął nie tylko za mikrofonem, ale i sięgnął po sampler. Jak to wyszło? Już niebawem będziecie mogli się o tym przekonać!
Pani Domu to miejsce, które zadebiutowało na galeryjnej mapie Poznania rok temu. Na początku było wyłącznie pracownią, mieszkaniem współdzielonym ze starszą panią Marią, potem stało się galerią. Przestrzeń wciąż funkcjonuje jako pracownia, ale teraz jest równocześnie prywatną przestrzenią wystawową prowadzoną przez artystów wizualnych: Krzysztofa Mętela i Mateusza Piestraka. Do 23 lipca można tu oglądać wystawę Co robimy z resztą dnia?.
23 czerwca w Teatrze Polskim w Poznaniu miał premierę spektakl Faustus na podstawie Doktora Faustusa Tomasza Manna w reżyserii Katarzyny Minkowskiej, według scenariusza Tomasza Walesiaka. - Chcieliśmy dać pod rozwagę widzowi nie tylko to, czy Adrian jest, czy nie jest geniuszem, ale także istnienie albo nieistnienie diabła, który albo jest wytworem gorączki twórczej Adriana, albo naprawdę zawiera z nim pakt. Czy Adrian zawdzięcza bycie geniuszem siłom zła - czy niekoniecznie nim w ogóle jest? - pytają twórcy spektaklu.
To jeden z tych krzepiących filmów, który mówi, że mimo wszystko warto żyć, nawet jeśli trudno znaleźć szczęście - o filmie Pierwszy dzień mojego życia pisze Bartosz Żurawiecki.
Skwer przy ul. Hetmańskiej nosi od niedawna imię Zofii Ścibor-Rylskiej, niezwykle odważnej i błyskotliwej agentki polskiego wywiadu, działającej w okresie II wojny światowej.
Jeżeli macie przeczytać jedną książkę o konflikcie bliskowschodnim, to niech to będzie ta właśnie książka. Lektura innych może nie tyle okaże się zbędna, co raczej uzupełniająca. I choć Apeirogon Columa McCanna jest powieścią, to pewnie by nie powstał, gdyby nie bliskowschodnia rzeczywistość.
