Місто Познань

W książce Życie na naszej planecie. Moja historia, wasza przyszłość charyzmatyczny dżentelmen sir David Attenborough w formie mistrzowskiej syntezy i błyskotliwego przekroju opisuje przemiany biologiczne na Ziemi. Spogląda na nie z perspektywy następujących po sobie kataklizmów - przeczuwając to, że człowiek będzie winny końcowi holocenu, w którym obecnie żyjemy. Ta pozycja ma charakter niezwykle szczerego i przejmującego świadectwa wybitnego biologa i popularyzatora wiedzy przyrodniczej, jednocześnie przerażonego wpływem człowieka na środowisko.

... ale nie taką symboliczną, złośliwą czy wręcz wredną, lecz najprawdziwszą w świecie małpą, z którą nijak nie można się dogadać? I gdyby w dodatku był szefem w korporacji?

W Wydawnictwie Poznańskim, w coraz bardziej popularnej naukowej serii Zrozum, ukazała się pierwsza książka  nie będąca tłumaczeniem z języka obcego. Redaktorzy zaufali blogerce Paulinie Łopatniuk, twórczyni lubianych wpisów publikowanych w mediach społecznościowych jako patolodzy na klatce, która specjalizuje się w nowinach i ciekawostkach z dziedziny dermatologiii i alergologii.

- Zdaliśmy się w ogromnej mierze na intuicję. Przejrzeliśmy dziesiątki tysięcy zdjęć archiwalnych. Bywało, że byliśmy zaskoczeni tym, jak dobre połączenie zdjęcia archiwalnego i współczesnego udało nam się stworzyć - mówią Marta Buczkowska* i Mateusz Kiszka**, autorzy albumu Synteza poznania. Fotograficzny splot historii miasta.

W moje ręce trafiła ostatnia miniaturowa książka, która zmieściłaby się do kieszeni płaszcza. Można podjąć próbę przeczytania jej w jeden wieczór lub w czasie jednej podróży, ale próbę niekoniecznie udaną, bo jest to zbiór opowieści o śmierci.

Miejsca codzienności nie są typowym katalogiem po wystawie Życie codzienne w Polsce, która odbyła się w Galerii Miejskiej Arsenał pod koniec 2018 roku. To raczej niezależne wydawnictwo o eklektycznym charakterze, sytuujące się na pograniczu bycia zbiorem esejów popularnonaukowych, książki artystycznej i wywiadu-rzeki, w której redakcja merytoryczna wcale nie jest ważniejsza od redakcji wizualnej i koncepcji graficznej.

- Wydaje mi się, że wynajdywanie w Szwajcarii krytycznych spraw jest potrzebne, aby odczarować ten kraj. Ja odnalazłam go nie tylko dla siebie, ale także i dla innych. Nie jestem w tym odosobniona - wiele  osób podziela moje zdanie i też zauważa rysy na jego pięknym, nieskazitelnym wizerunku - mówi Agnieszka Kamińska*, autorka książki Szwajcaria. Podróż przez raj wymyślony, która została wydana w lutym przez Wydawnictwo Poznańskie.

- Ta książka jest przede wszystkim o dyskursie - o tym, w jaki sposób opowieść o pracy seksualnej była konstruowana, opowiadana przez różnych aktorów i jak to wpływa na nasze rozumienie tego zjawiska teraz, z pomocą jakich narzędzi możemy rozumieć przeszłość - powiedziała Anna Dobrowolska o swojej pracy Zawodowe dziewczyny. Prostytucja i praca seksualna w PRL w czasie piątkowego spotkania online w Teatrze Ósmego Dnia z cyklu Historie ludzi bez historii.

- Gdy przyjechałem do Poznania po raz pierwszy, byłem zafascynowany tym miastem. I chodzi tu nie tylko o architekturę. Bo przecież miasta to najpierw ludzie, którzy w nich mieszkają. A ja znalazłem tu wspaniałych przyjaciół. I właśnie tak, wiedziałem, że kiedyś napiszę o Poznaniu. Może niekoniecznie kryminał, ale napiszę - mówi Bohdan Kołomijczuk*, ukraiński pisarz, autor kryminału retro Hotel Wielkie Prusy, którego akcja dzieje się w Poznaniu.

Dawno już przeglądanie książki nie dało mi tyle radości, co jej czytanie. Strona po stronie byłam coraz bardziej zachwycona fantastycznymi światami, konceptami nie z tej ziemi, nieograniczoną wręcz ludzką wyobraźnią.

"Robisz milion małych, niby nieważnych rzeczy, aby wydarzyła się ta jedna (...), która wywraca wszystko do góry nogami i nadaje temu całemu szaleństwu, no co tu dużo mówić... zajebisty sens" - napisał w swojej książce Borówka Music - 15 lat w trasie koncertowej Bartek Borowicz. Kim jest autor tego oryginalnego życiowego motta?

W książce Zawodowe dziewczyny. Prostytucja i praca seksualna w PRL Anna Dobrowolska analizuje to, jak o prostytucji myślano i mówiono w okresie powojennym. Spotkanie online z autorką tej nowatorskiej i przenikliwej pracy odbędzie się w piątek w ramach cyklu Historie ludzi bez historii, który w Teatrze Ósmego Dnia prowadzi Przemysław Wielgosz.

Wydany ostatnio świetny komiks Mieszko. Braterstwo przywołuje zadawane od dawna pytania o początki państwa polskiego. Warto do niego zajrzeć, by się z nimi zmierzyć.

Wszystko może być przyczynkiem do życiowego przełomu - dla niektórych jest to zmiana pracy, dla innych nowa miłość, jeszcze dla innych pozornie nic nieznaczący przypadek. Lub - jak w Roku Zająca - wypadek. Zupełnie niepoważny, ale skutkujący wywróceniem życia do góry nogami i ucieczką w las w towarzystwie... zająca właśnie.

Przez cały luty można oddawać głosy w Plebiscycie Książka Roku 2020. Wśród nominowanych znajdują się książki 93 polskich i 147 zagranicznych autorów, w tym m.in. Joanny Bator, Wojciecha Chmielarza, Mariusza Szczygła, Stephena Kinga czy J.K. Rowling. Czytelnicy wybiorą najlepsze literackie tytuły w 13 kategoriach, a także wskażą fundacje i stowarzyszenia, które otrzymają ćwierć miliona złotych wsparcia od Allegro.

Cudze słowa Wita Szostaka są książką niesamowitą. I to wielu płaszczyznach. A główny bohater, wokół którego autor buduje całą historię, tak naprawdę nie jest chyba najważniejszy. Nie wiem, czy czytałam cokolwiek lepszego w 2020 roku.

W poznańskim Rebisie od lat wydaje się poradniki psychologiczne, książki motywacyjne i dotyczące emocjonalności, czy popularnonaukowe opowieści o stresie, funkcjonowaniu ludzkiego mózgu, kontroli emocjonalnej. Choć cieszą się czytelniczym powodzeniem, nie są to książki należące do kategorii najbardziej ambitnych. Są poczytne, ale reprezentują raczej amerykańską szkołę i podejście coachingowe.

Niedługo po wydaniu tomiku instrukcja dla ludzi nie stąd - był on redakcyjnym wyzwaniem dla poetki, która wcześniej związana była z nurtem "ulotnej" i fragmentarycznej prezentacji tekstów - Patrycja Sikora została nominowana do jednej z najbardziej prestiżowych nagród literackich w Polsce - Paszportu Polityki. Czy nominacja ta jednak nie jest zbyt szybkim działaniem krytyków? Czy twórczość autorki daje już wystarczające dowody literackie, by stawać w szranki plebiscytów?

Projekt, który początkowo miał przybrać formę krótkiego, jednorazowego odcinka wyemitowanego w telewizyjnej stacji NBC, ostatecznie zatoczył okrąg o bardzo długim promieniu. I całkowicie zmienił definicje tego, co w mediach publicznych było do tej pory było uznawane za "transparentność".

Niezależnie od prognoz krytyków, recenzentów i wydawców, niezależnie od przejściowych i dłuższych mód - w corocznych statystykach czytelniczych najważniejszy jest przede wszystkim... jakżeby inaczej, głos czytelniczy. Coroczne styczniowe spotkania  w Bibliotece Raczyńskich, sygnowane hasłem "co czyta Poznań", mają na celu poddawanie tych głosów i idących za nimi wyborów pewnej analizie. Czy istnieje gatunek, który cieszy się niezmienną popularnością? I czy jakiekolwiek znaczenie w tych wyborach ma sam Poznań?