Nie ma wątpliwości, że kultura muzyczna Ameryki Łacińskiej to jedna z największych pasji Marcina Maseckiego. Ten wszechstronny pianista i wokalista, zwykle rzucający się w wiry jazzu, muzyki poważnej i filmowej, nie miał w swojej karierze jeszcze takiego momentu, w którym można by powiedzieć, że zawiódł. Jego nowy album Boleros y Más (2023) również nie rozczarowuje, dając nam krzepiący serce zestaw wysmakowanych boler, walców i tang.

Halina Frąckowiak zagra w lutym koncert z okazji 60-lecia pracy artystycznej. Rzadka to i szczególna okazja na spotkanie z twórczością związanej przed laty z Poznaniem, znakomitej piosenkarki.

Lulla La Polaca - drag queen oraz Vika - DJ-ka i gwiazda warszawskiej sceny klubowej, mówią o sobie, że są seniorami, natomiast popkultura określa ich mianem "najstarszej polskiej drag queen" oraz "najstarszej polskiej DJ-ki", wskazując niejako, że to właśnie wiek determinuje ową wyjątkowość. A dokładniej - wiek w połączeniu z tym, co robią. W końcu wiele z nas zakłada, że w "pewnym" wieku z życia się już nie korzysta. "Pewien" wiek może być inny dla każdego - dla niektórych starość zaczyna się po 50. roku życia, dla innych nigdy.

Kaurismäki wplata do fabuły elementy różnych konwencji - melodramatu, ale także komedii omyłek - o filmie Opadające liście pisze Bartosz Żurawiecki.

Wokalista, tekściarz, kompozytor, producent i reżyser teledysków. Człowiek-orkiestra, a nawet człowiek-korowód. Bo w jego wykonaniu "pop alternatywny" nabiera zupełnie nowego, prawdziwie kolorowego znaczenia. Jeśli muzyka może symbolizować radość, to z pewnością jest nią muzyka Ralpha Kamińskiego, który zaprasza na pięć specjalnych koncertów pod wspólnym hasłem - "To jest bal nad bale". Jeden z nich odbędzie się w poznańskiej Sali Ziemi na MTP.

Tom Skinner to niestrudzony podróżnik - artysta nie znający granic ani umiaru w eksploracji muzycznych światów. Wędruje od jazzu przez rock aż do elektroniki, zawsze celując przy tym w odważną i wymagającą awangardę. Jako ceniony perkusista, kompozytor i producent, od dwudziestu lat zaskakuje i nie daje się zaszufladkować. Najnowszym tego dowodem jest jego ostatnia solowa płyta Voices Of Bishara (2022), z której zawartością będzie można zapoznać się w klubie Blue Note.

Aż 7 uczniów Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Poznaniu zostało laureatami Międzynarodowego Konkursu Choreograficznego im. Bożeny Kociołkowskiej. Konkurs odbył się w dniach 25-27 stycznia w Bytomiu.

Czarni studenci są ignorowani w kawiarniach, a przechodnie spluwają na ich widok. Ktoś wspomina o obozach czy bezludnych wyspach. Spanikowani rodzice bojkotują szkoły, w których uczą się zakażone dzieci. Milicja inwigiluje środowiska homoseksualne, a narkomani i bezdomni z ośrodków Kotańskiego narażają się na grad obelg, kamieni czy butelek (także z benzyną). To wybrane obrazki z pierwszej dekady HIV i AIDS w naszym kraju, którą w swojej nowej książce, Ojczyźnie moralnie czystej, opisuje Bartosz Żurawiecki. Już 6 lutego autor będzie gościem CK Zamek.

Od lata bada związki między poezją, prozą, muzyką i naturą. Jest wykładowcą, literatem i piewcą krajobrazów Pienin. W poezji tego autora, podobnie jak w jego pracach naukowych czy esejach, odnajdziemy mity, rytuały, dźwięki oraz oczywiście majestatyczną naturę. Jakub Żmidziński we wtorek 6 lutego będzie gościem Pracowni-Muzeum J.I. Kraszewskiego Biblioteki Raczyńskich.

Czarny kwadrat na białym tle Kazimierza Malewicza? - "Przecież każdy może to namalować!" Sztuka współczesna? - "Tego się nie da zrozumieć!" Popołudnie spędzone w muzeum? - "Mam ciekawsze rzeczy do roboty, poza tym i tak nie wiem o co chodzi w malarstwie historycznym". Te i inne frazesy często towarzyszą dyskusjom o sztuce. Choć nie jest już tak ekskluzywna jak kilkaset lat temu i śmiało wchodzi do świata mainstreamu, wciąż jest tematem budzącym kontrowersje. Niektórzy twierdzą, że w obliczu sztuki nie czują się komfortowo, bo nie mają wystarczających narzędzi do tego, by ją zrozumieć. Nic bardziej mylnego!

Poznaniak Paweł Grobelny otrzymał właśnie nagrodę "Property Design Award 2024" w kategorii "Przestrzeń publiczna" za projekt zagospodarowania nadbrzeża Jeziora Słupeckiego w Wielkopolsce. Pomosty w kształcie okręgów, pomost do Kopca Szwedzkiego oraz minimalistyczne platformy nad Jeziorem Słupeckim są głównymi elementami zagospodarowania tej przestrzeni.

Londyn miał Kubę Rozpruwacza, San Francisco Zodiaka, Glasgow - Biblijnego Johna. Nieuchwytnych seryjnych morderców, którzy zapisali się w popkulturze i których tożsamość do dziś stanowi zagadkę. Dla Włochów postacią tego kalibru jest Potwór z Florencji - domniemany zabójca kilkunastu osób, którego zbrodnie zainspirowały Thomasa Harrisa do stworzenia postaci Hannibala Lectera. Wieloletnie śledztwo w sprawie Potwora prowadziło dwóch dziennikarzy - Amerykanin Douglas Preston oraz Włoch Mario Spezi. Aż sami stali się podejrzanymi w tej zagmatwanej sprawie.

Założenia najnowszego spektaklu Laury Leish stoją w pozornej kontrze do twierdzeń wpisanych w piosenkę Odrobinę szczęścia w miłości Emanuela Schlechtera i Jerzego Petersburskiego. Zaproponowana w niej odpowiedź na pytanie "O czym marzy dziewczyna / Gdy dorastać zaczyna" - z beztroskim wdziękiem i naiwną lekkością charakteryzującymi kino i estradę dwudziestolecia międzywojennego - sugeruje, że chodzi o znalezienie się na ślubnym kobiercu u boku kochającego mężczyzny. Czy to promocja określonego wzorca zachowań? Dzisiaj nie mamy już raczej wątpliwości, że kultura popularna wytwarza obowiązujące normy, a jej podstawowym zadaniem, obok rozrywki, jest powoływanie iluzji zawężającej repertuar akceptowanych powszechnie działań. W XIX wieku, kiedy nie istniało jeszcze kino ani radio, a o telewizji i internecie nikomu się jeszcze nawet nie śniło, najważniejszym źródłem społecznych zasad i inspiracją dla wyobraźni był teatr - ważniejszym niż współczesne kino albo TikTok. Czy dostrzegacie Państwo manipulację, której dopuścili się autorzy wspomnianej wyżej piosenki? Przecież wiele dziewczyn nie marzy wcale o "odrobinie serca czyjegoś", a o milionach oddanych im serc i naręczach kwiatowych bukietów rzucanych do ich stóp. To wszystko, a także wiele więcej, jeszcze niedawno gwarantować mógł status gwiazdy teatralnych scen.

- Ta muzyka jest potrzebna - mówi o nowym poznańskim big-bandzie jego kierownik artystyczny, gitarzysta, aranżer, kompozytor i dyrygent - Piotr Scholz. Blue Jazz Orchestra to jedyna w Polsce profesjonalna orkiestra jazzowa działająca przy klubie muzycznym.

Spektakle Don Kichot, Woyzeck, Jednooki król czy Listy do M., koncerty Peji, Richard Bona Asante Trio, Blue Jazz Orchestra czy Francesci Tandoi, zwiedzanie CK Zamek z latarkami, warsztaty teatralne czy z tworzenia witraży i wiele , wiele innych. Luty rozpoczyna się z kulturalnym przytupem. Podpowiadamy, gdzie warto się wybrać w ten weekend.

- Działamy prężnie, choć warunki, w jakich pracujemy, pozostawiają wiele do życzenia. Wciąż jesteśmy filharmonią bez własnej siedziby. Funkcjonujemy mimo tych niedogodności, ciesząc się stale rosnącym zainteresowaniem słuchaczy - mówi Wojciech Nentwig, dyrektor Filharmonii Poznańskiej o trwającym sezonie i zaplanowanych dla publiczności niespodziankach.

Wydział Kultury Miasta Poznania 31 stycznia opublikował wyniki otwartego konkursu ofert na powierzenie lub wsparcie realizacji zadań Miasta Poznania w obszarze "Kultura, sztuka, ochrona dóbr kultury i dziedzictwa narodowego" na lata 2024-2026. Dotacje przyznano łącznie 196 ofertom.

Underground niejedno ma imię. Dla jednych to przede wszystkim artyści z rapowego podziemia, dla innych różnorodni eksperymentatorzy muzyki elektronicznej, a dla jeszcze innych przede wszystkim niezależne metalowe zespoły. To właśnie tym ostatnim polecamy wizytę w poznańskim Klubie pod Minogą, gdzie w ramach "XXX Lat Sceny Underground" wystąpią cztery hordy znane większości sympatyków death- i black metalu z głębin - Pandemonium, Sacrivursum, Kingdom i UKĆ.

- Nie jesteśmy białą tablicą, czystą kartą. I to wszystko na nas działa. Myślę, że często zupełnie nieświadomie odwołuję się do różnych inspiracji, doświadczeń - mówi Barbara Wilińska o swojej twórczości nie tylko malarskiej.

W maju 1981 roku na ekrany polskich kin wszedł świetnie przyjęty przez publiczność i zrugany przez krytyków film Stanisława Barei Miś. Wcześniej miał problemy z cenzurą, która zakwestionowała kilkadziesiąt fragmentów, m.in. słynną dzisiaj scenę z baru mlecznego Apis, w której klienci jedzą z aluminiowych misek przytwierdzonych do stołów śrubami, posługując się łyżką na solidnym łańcuchu współdzielonym z sąsiadem. Wkrótce w prasie pojawiły się opinie, że to brednie, bzdury i ciężki dowcip. Tymczasem Bareja niczego nie wymyślił, a jedynie kreatywnie rozwinął.