Polski dystrybutor wypuścił do kin Jojo Rabbit, komediodramat o dziesięciolatku uważającym się za nazistę, zaledwie trzy dni przed 75. rocznicą wyzwolenia obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Czyżby prowokacja? Kij w mrowisko? Nieważne, jak mówią, ważne, żeby mówili? Spokojnie, jego reżyser Taika Waititi, z pochodzenia maoryski Żyd, wcielający się w filmie w rolę Hitlera, doskonale wie, co robi.

Stworzyć iluzję, kolorową bańkę, do której nie docierają odgłosy spadających bomb i widmo śmierci czy lepiej opowiedzieć dziecku prawdę o okrucieństwie wojny? Jeśli kłamać, to jak? Jeśli mówić prawdę, to od czego zacząć? A może w obliczu niewypowiedzianego lepiej milczeć? Twórcy spektaklu Tymczasem pa, Kochany Skarbunieczku nie wybiorą za nas właściwej odpowiedzi. Bo nie ma właściwej.

Tatiana Czekalska i Leszek Golec wystawą Catering dla najdłużej przebywających w galerii gości zakończyli styczniowe plany Galerii Miejskiej Arsenał. Wystawa potrwa aż do połowy marca, mamy zatem sporo czasu, by zapoznać się z kuratorskim przedsięwzięciem Bogny Błażewicz. Pozostaje pytanie - czy warto? 

- Dziś nie jest czas, żeby załatwiać sprawy piosenką. Ale przeraża mnie myśl, że mogłoby jej zabraknąć - mówił na spotkaniu wokół tomu Nie gódź się Patti Smith, autor przekładu jej wierszy Filip Łobodziński.

Jest coś niesłychanego, niesamowitego, nieuchwytnego w tych chwilach, gdy nagle dopada nas wielkie uczucie. Ta miłość, która rozpiera. To pożądanie, które zalewa niczym fala. Zeruya Shalev próbuje opisać ten stan w Życiu miłosnym - i wychodzi z tej próby zwycięsko.

Laureatem III edycji Konkursu Reporterskiego Wydawnictwa Poznańskiego został Szymon Opryszek. Autor, zainteresowany kryzysem wodnym, chce odwiedzić każdy z kontynentów i zobaczyć, jak miejscowi sobie z nim radzą. Zwycięski projekt zdaniem jury "przywraca reportażowi perspektywę globalną".

Nicole Kidman, Charlize Theron i Margot Robbie na jednym ekranie to już samo w sobie potrójna zachęta, by wybrać się na Gorący temat. Jest jednak powód, dla którego znacznie bardziej powinniście zobaczyć ten film - nieustannie powielany mechanizm przemocy i zależności, o którym nie wolno przestać mówić na głos.

Spektakl Krótka rozmowa ze Śmiercią zapowiadał się niczym spełnienie snów. Oto ceniony i utalentowany reżyser teatralny Marcin Liber wszedł w porozumienie z duetem nekro polo Nagrobki, by dać polskiej publiczności nowe, odświeżające spojrzenie na Rozmowę mistrza Polikarpa ze Śmiercią supportowaną Mikołajem Rejem. A jednak powstał spektakl nierówny, w którym z Kostuchą wygrywa jedynie nieposkromiona muzyka Adama Witkowskiego i Macieja Salamona. Zły to spektakl, a zarazem dobry koncert?

Coś przyjdzie: miłość lub wojna to materiał, którego nie da się tak po prostu zapomnieć. Wyśpiewana przez Lenę Piękniewską dziecięca poezja czasu Zagłady we wspaniałej muzycznej oprawie Pawła Skorupki powinna być pozycją obowiązkową dla wszystkich - dorosłych i dorastających, bo nikomu nie wolno już o nich zapomnieć.

Adaptacja Księgi dżungli Rudyarda Kiplinga w reżyserii Jakuba Szydłowskiego to spektakl poprawny, ale nie porywający. A przede wszystkim nierówny. Momentami intryguje i przykuwa dziecięcą uwagę, by za chwilę pozwolić się jej rozproszyć, a widzom opuścić bajkową dżunglę z uczuciem niedosytu.

Na tegorocznym Festiwalu Filmów Rosyjskich zagościł Człowiek, który wszystkich zaskoczył w reżyserii Nataszy Mierkułowej i Aleksieja Czupowa. Film zaprezentowano na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji, gdzie nagrodzony został w konkursie Horyzonty w kategorii "Najlepsza aktorka".

Podobno zbliża się Blue Monday, czyli najbardziej przygnębiający dzień w roku. Nawet jeśli w niego nie wierzyć, styczniowa aura sprzyja długim popołudniom, wieczorom i najchętniej porankom pod kocem - najlepiej z nietrudną książką albo przyjemnym serialem. Ewentualnie chciałoby się jeszcze schować w kawiarni, na wygodnej kanapie, z wielkim kubkiem kawy grzejącym dłonie. Tak, tak jak w Przyjaciołach. A jeśli pod kocem, to najlepiej z Przyjaciółmi. A jeśli z książką, to może chociaż o Przyjaciołach?

Leonid Krugłow w swojej Wielkiej drodze północnej przekonuje, że każde miejsce na Ziemi ma swoją historię, a ta jest warta opowiedzenia. Film dokumentujący jego podróż arktyczną szlakiem Siemiona Dieżniewa zaprezentowany został trzeciego dnia poznańskiej odsłony Festiwalu Sputnik.

- Tytuł tej książki brzmi po angielsku One Thousand Avant-Garde Plays. Ich jest w rzeczywistości sto dwanaście - mówił na temat przełożonej przez siebie książki Kennetha Kocha Piotr Sommer. - Ten tytuł ma wykonać gest zapowiedzi, której się nie spełni. Książka jednak ją spełnia - wspiera się tyloma czasami, postaciami, kobietami, mężczyznami, że robi to wrażenie tysiąca sztuk - tłumaczył poeta. O twórczości Kennetha Kocha oraz amerykańskiej (i nie tylko) awangardzie rozmawiał z Piotrem Śliwińskim w ramach 65 odsłony Seryjnych poetów.

Realistyczny i oszczędny w środkach. Taki jest obraz Pewnego razu w Trubszewsku w reżyserii Larisy Sadiłowej, którego premiera odbyła się na Festiwalu Filmowym w Cannes. W Poznaniu zagościł na Festiwalu Filmów Rosyjskich Sputnik.

Trudno o lepszy tytuł na pierwszy dzień poznańskiej repliki Sputnika. Wielka poezja Aleksandra Ługina, która międzynarodową premierę miała na prestiżowym festiwalu Busan, to spadkobierczyni krajowego kina akcji. Jej niespokojny rytm wyznacza marne wierszoklectwo i prostackie wierszyki, a nade wszystko surowa poetyka przemocy.

Tam gdzieś musi być niebo Eli Suleimana to propozycja zdecydowanie nie dla każdego. Trochę znudzi, trochę rozbawi, a trochę zachwyci. Proporcje w jakich zajdzie każda z tych reakcji zależą wyłącznie od Was samych.

Miejsce, nowy spektakl Teatru Atofri kołem się toczy. Przypadek? Nie sądzę. Bo koło to zarazem najprostsza jak i najdoskonalsza figura. Inżynierowie, antropolodzy i... praktycy teatru są zgodni, że trudno byłoby bez niego żyć.

Największe gwiazdy polskiego rocka lat 80. i 90., milicyjne wozy, uzbrojeni w pałki funkcjonariusze ZOMO. Wszystko to ramach koncertu-festiwalu Zadzwońcie po Milicję, który w sobotę wybrzmiał na Międzynarodowych Targach Poznańskich.

Sceniczna charyzma i dojrzałość, mocny, wyrazisty głos, oryginalne, a jednak pozostające w klimacie interpretacje rosyjskich romansów... Mam nadzieję, że recital Alony Szostak - z tym czy innym repertuarem - trafi na stałe na deski Teatru Polskiego. Szkoda byłoby tak ogromny potencjał zamknąć w incydentalnym koncercie.