"Pierwszy mój w ścisłem tego słowa znaczeniu wywiad z kobietą... Bodaj pierwszy dotąd wogóle w polskiej prasie radjowej, a już z pewnością pierwszy na łamach "Tygodnia Radjowego"..."* - pisze w zapowiedzi rozmowy Bolesław Busiakiewicz, który ją prowadził. Kim była kobieta, z którą wywiad zaszczycił łamy szacownego pisma?

Pierwszy hitlerowski obóz koncentracyjny na ziemiach polskich powstał na zachodnich obrzeżach Poznania już jesienią 1939 roku. W Forcie VII więziono w czasie wojny około 20 tysięcy Polaków, co czwarty z nich nie przeżył.

40 tys. zł za bilet, Eric Cantona na boisku, Cesarz na ławce i konferencja prasowa w wojskowym namiocie. 30 lat temu Lech Poznań pokonał Olympique Marsylia.

Między 2 a 9 października 1938 roku Poznań rozbrzmiewał muzyką, sączącą się niemal z każdej strony. Inaczej określić nie można sytuacji, kiedy do miasta ściągali wszyscy, którzy z tą wdzięczną - i dźwięczną również - Muzą mieli cokolwiek wspólnego. Koncert gonił występ, a ten z kolei gnał za kolejną uroczystością, wydarzeniem ku chwale polskiej muzyki.

Gdyby ktoś w okolicach Hali Arena przez przypadek znalazł strzałę z łuku, zapewne by się zdziwił. Niewielu bowiem wie, że w pobliżu znajdują się najstarsze w Polsce tory łucznicze, na których od 1959 roku trenują zawodnicy sekcji łuczniczej poznańskiej Surmy, ostatniej istniejącej sekcji założonego w 1929 roku klubu. Ale strzały raczej nikt nie znajdzie, bo zawodnicy są dobrze wyszkoleni i zwykle trafiają w tarczę.

Mowa już była o kinie, o literaturze, o muzyce oraz o audycjach radiowych. Słowem: o tych bardziej popularnych gałęziach kultury, które przyciągały szersze grupy odbiorców, spragnionych wrażeń wizualnych i dźwiękowych. Co jednak działo się wówczas ze sztukami pięknymi, tymi szlachetnymi ostojami wielowiekowej dążności człowieka do piękna? Czy odwracano od nich głowę na rzecz wrażeń, których dostarczała nowoczesność ze swoim galopującym postępem technologicznym? Czy było tu miejsce na fascynację malarstwem, rzeźbą, poezją lub operą?

Zielony teren przy skrzyżowaniu ulic Dąbrowskiego i Przybyszewskiego nosi od 2012 roku imię Ireny Bobowskiej, poznańskiej poetki. Rada Miasta Poznania nadała nazwę skwerowi dzięki inicjatywie Stowarzyszenia Przyjaciół Szkoły im. Dąbrówki, do której przed wojną chodziła Nenia.

19 września 2000 roku był najsmutniejszym dniem w dziejach Muzeum Narodowego w Poznaniu. Tego dnia odkryto, że najcenniejsze dzieło w zbiorach - obraz Claude'a Moneta Plaża w Pourville - został wycięty z ramy, a w jego miejsce wstawiono podróbkę.

W ostatnich Zapiskach z lamusa padła obietnica, że temat satyrycznych rysunków w poznańskiej prasie okresu międzywojennego, które odnosiły się do spraw politycznych i stosunków z sąsiadami oraz przewidywań co do ich zamiarów względem Polski, będzie poruszony. Nie wypada tego przyrzeczenia nie dotrzymać.

- Mamy to szczęście, że działamy w Poznaniu, a w naszym mieście istnieje kilka firm zajmujących się produkcją replik mundurów wojskowych. Gdy okazało się, że nie ma poprawnie wyglądających czapek - rogatywek Wojsk Wielkopolskich, zaczął je szyć jeden z naszych kolegów - o działalności Ochotniczej Kompanii Wielkopolskiej opowiada Michał Krzyżaniak*, dyrektor Muzeum Powstańców Wielkopolskich w Lusowie.

Aby uniknąć krwawego odwetu, we wrześniu 1939 roku prezydent Cyryl Ratajski zadbał o bezpieczeństwo Niemców uwięzionych na Młyńskiej w ramach internowania.

"Jak ci dwaj wezmą się za czuby, to gotowe się to na mnie skupić"* - mówi sobie w myślach urocza panienka w ludowym stroju polskim. Prowadzi ją pod ramię dwóch dżentelmenów, którzy zerkając na siebie spode łba, zdają się być gotowi na wszystko, byle tylko zdobyć to śliczne dziewczę z wiankiem na głowie. Jak to się dla tej niewiasty skończyło? Cóż, wiemy wszyscy.

Jesienią 1945 roku w kamienicy przy ul. Święty Marcin Ludomir Budziński, przedwojenny, sprawozdawca radiowy, i Stanisław Pawlik otworzyli laboratorium Foto-Kamera. Budziński wymyślił, że prócz wywoływania zdjęć będzie kręcił filmy. I tak zrobił. Powstały wyjątkowe reportaże z pogrzebu Feliksa Nowowiejskiego, procesu Arthura Greisera i zniszczonego Poznania. Do tej pory nie było wiadomo, co się z nimi stało. Ten ostatni film - 9 minut apokalipsy - właśnie cudem się odnalazł i można go zobaczyć w Wirtualnym Muzeum Historii Poznania CYRYL!

Ta wiadomość na pewno ucieszy wszystkich miłośników historii, militariów i architektury. W ostatni weekend wakacji odbędą się VIII Dni Twierdzy Poznań. Miłośnicy ciemnych przejść i mrocznych miejsc już mogą rezerwować termin i szykować latarki. Impreza odbędzie się w dniach 29-30 sierpnia.

Dawniej, kiedy samolotów było mniej (ale ptaków chyba więcej), na poznańskim niebie królowały latawce. Nie było dziecka, które nie miało latawca. Robiło się je samemu. Wystarczyło połączyć nitką kilka długich, cienkich patyczków, okleić konstrukcję kolorowymi bibułkami i doczepić doń kolejną długą nitkę. A potem trzeba było już tylko szybko biegać, żeby latawiec się uniósł.

"Sfery księgarskie przechodzą dziś niewątpliwie taki sam dotkliwy kryzys, jak wszystko, co zależne jest od kapitału" - czy to cytat wyjęty z raportu o aktualnym stanie rynku księgarskiego w Polsce? Choć dzisiejsze dane wskazują, że faktycznie mogłoby tak być, to jest to jednak zdanie żywcem wyjęte z "Nowego Kuriera", który ukazał się w marcu 1931 roku.

Skwer Zielone Ogródki im. Zbigniewa Zakrzewskiego to przepiękny teren położony w centrum Poznania. Mieści się na uboczu głównych tras spacerowych, dlatego miejsce to zna niewielu poznaniaków, nie trafiają tutaj również turyści. A szkoda, bo skwer przeszedł w ostatnich latach prawdziwą metamorfozę i dzięki rozwijającej się bujnie roślinności pięknieje z roku na rok!

Gdyby nie wielkopolskie dywizje piechoty i poznańscy ułani, bitwa warszawska w sierpniu 1920 roku mogła zakończyć się klęską. Wkład Wielkopolan w zwycięstwo nad Armią Czerwoną docenił sam Piłsudski.

Kolejne roczniki powoływane pod broń, pożegnania na dworcach, zbiórki wszelkich dóbr na rzecz walczącej na froncie armii, uchodźcy tłoczący się w prywatnych mieszkaniach, strach przed sowiecką nawałą i radość ze zwycięstwa. Poznań w sierpniu 1920 roku.

Jeśli ktokolwiek sądzi, że szaleństwo towarzyszące publicznym wystąpieniom osób związanych z szeroko pojętą kulturą i rozrywką sięga dziś zenitu i przechodzi wszelkie granice, niekiedy nawet dobrego smaku - musiałby przeżyć niemałe zaskoczenie na widok gwiazdy estrady niesionej na ramionach rozentuzjazmowanych studentów, a następnie bezpiecznie umieszczonej na dachu samochodu i dającej spontaniczny koncert przed zapatrzoną w niego widownią. Niemożliwe? A właśnie, że tak bardzo możliwe, że nawet się zdarzyło!