Ordonówna, Ney, Bodo, Kiepura, Fogg i wielu innych, którzy do czerwoności rozpalali wierne serca wielbicieli i wielbicielek ich talentów. Wielkie nazwiska gwiazd równie wielkiego formatu niejednokrotnie pojawiały się i z pewnością jeszcze nieraz pojawią na łamach "Zapisków z lamusa". Kto jeszcze sprawiał, że poznańska publiczność szturmowała kina i teatry, ustawiała się w kolejce po bilety na koncerty, oklaskami nagradzała artystów?

Landrynki, karmelki, cukierki toffi, herbatniki, biszkopty i pierniki, a przede wszystkim pachnąca nieziemsko czekolada - z takich właśnie wyrobów słynęła powstała 100 lat temu fabryka słodyczy Goplana z Jeżyc.

- Jesteśmy w stałym kontakcie z przedstawicielami i członkami związków kombatantów i uczestników Poznańskiego Czerwca '56. Niektórym wystarczy rozmowa, zainteresowanie i to, że czują od nas wsparcie, niektórzy potrzebują konkretnej pomocy, na którą też jesteśmy gotowi. Lata współpracy spowodowały, że zawiązały się między nami bliskie relacje - mówi Kinga Przyborowska*, kierownik i kustosz Muzeum Powstania Poznańskiego - Czerwiec 1956.

- Zabrzmi to może dziwnie, ale nie mam ulubionego miejsca na placu. Plac to dla mnie coś więcej. Najlepiej oddać to może stwierdzenie, iż jest to spora część mojego życia, bardzo istotna. Życia w cieniu dawnej Kolegiaty, z jej tajemnicami, sensacyjnością, ale też zadumą - mówi prof. Marcin Ignaczak*, kierownik badaniach archeologicznych na Placu Kolegiackim.

Zakończyliśmy akcję Stara Rzeźnia, wręczyliśmy nagrody i wzbogaciliśmy Cyryla o wyjątkowe i bardzo cenne materiały historyczne. Razem ze zbiorami poznańskich instytucji stworzyły kolekcję kilkuset zdjęć i dokumentów, która ocali pamięć o miejskiej rzeźni, jakiekolwiek by ją miały spotkać losy.

"Król ekranu na rok 1933, ulubieniec publiczności, niezrównany bohater filmu «Jego ekscelencja subiekt» będzie dziś obecny na seansach o godz. 5 i 7 w teatrze świetlnym  Słońce  i dawać będzie autografy swym wielbicielkom"* - rozpisywał się na temat przyjazdu do Poznania idola widowni, a szczególnie jego kobiecej części, "Kurier Poznański" (nr 214/1933). O kim mowa?

Jej sprawa odbiła się szerokim echem. Monika, tak brzmiało jej imię. Trzeba przyznać, że dość jak na ówczesne czasy - nowoczesne. Do życia powołała ją Maria Morozowicz-Szczepkowska. Zrobiła to na kartach swojego napisanego w 1932 roku i wystawianego później po wielekroć zarówno w Polsce, m.in. w  poznańskim Teatrze Nowym, jak i zagranicą - dramatu.

Pięciu rannych, jezdnia przeorana w obrębie 250 m kw., tory tramwajowe powyginane niczym serpentyny (560 mb!), cztery uszkodzone zwrotnice i star z ładunkiem suchego betonu wystrzelony w powietrze. Eksplozja gazu na skrzyżowaniu Głogowskiej i Hetmańskiej.

150 lat temu w restauracji dworca kolejowego w podpoznańskiej wsi Jeżyce grupa stałych bywalców postanowiła uczcić 50. urodziny jej właściciela w bardzo nietypowy sposób - podarowali jubilatowi "żywe prezenty". Były to przede wszystkim zwierzęta gospodarskie: świnia, baran, koza, kura, kaczka, gęś i królik, ale także okazy bardziej egzotyczne: paw, tresowany niedźwiedź i małpa. Zamieszkały one w restauracyjnym ogrodzie. Takie były początki poznańskiego zoo.

"Tyle się na ten temat ciśnie pod pióro myśli i spostrzeżeń, że nietylko cały zapisaćby można numer «Tygodnia Radjowego», ale wprost napisać książeczkę..."* - twierdził odważnie Bolesław Busiakiewicz. Czytelnicy zapewne zastanawiają się jakiż to temat wzmagał tyle refleksji, generował dyskusje i zmuszał do analizy sytuacji. Odpowiedzią jest los radiowego spikera!

Żydowska społeczność Poznania i Wielkopolski została w czasie II wojny światowej całkowicie wyniszczona. W Poznaniu żydowskich więźniów przetrzymywano w obozie utworzonym na stadionie miejskim. "Judenarbeitslager-Stadion" powstał w maju 1941 roku.

Nowość nowością jest przez jakiś czas, raczej - przyznajmy - krótki. A szczególnie w dziedzinach rozwijających się z zawrotną prędkością. To, co było nowe, za chwilę stanie się czymś w najlepszym wypadku sprawdzonym, by za jakiś czas być już przeżytkiem, na który zerka się z nostalgią. Tak jest dziś, tak było dawniej. Przykład? Radio.

Zrobił wojskową karierę w armii Austro-Węgier, ale los związał jego życie również z Legionami Piłsudskiego. A na koniec - z Poznaniem. Tu spoczął po nagłej śmierci.

Z wysoka widać lepiej, a na pewno ładniej. Znika szarość, bieda i smutek, a pojawia się przestrzeń, zieleń i zaskakujące widoki. Tak było z Poznaniem w okresie wczesnego PRL - wystarczyło wznieść się wysoko, aby dostrzec zjawiskowe miasto o pięknej architekturze wypełnione bujną zielenią. Fenomenalne fotografie lotnicze trafiły do Cyryla i zachwyciły.

O poznańskiej Różowej Kukułce - okazie zupełnie niezwykłym i ze wszech miar oryginalnym, cieszącym się zainteresowaniem i entuzjastycznymi reakcjami publiczności - jakiś czas temu już wspominaliśmy. Salwy śmiechu dowodziły, że występom, ich koncepcji i wykonaniu, trudno było cokolwiek zarzucić. Wręcz przeciwnie. Wszystko stało na najwyższym poziomie. Ale czy zawsze?

Wieczorna manifestacja na Starym Rynku, pochód w świetle pochodni na plac Wolności, wreszcie spontaniczne obalenie wszystkich niemieckich pomników w mieście. Kwiecień 1919 roku i oddolna repolonizacja Poznania.

Nawet w czasie mroźnej zimy można się tu poczuć jak w tropikalnej dżungli albo na gorącej pustyni. Zakochani umawiają się na randki, nauczyciele zabierają uczniów na lekcje przyrody, a rodzice pokazują swoim dzieciom półprzeźroczyste ryby i kolorowe papugi. Palmiarnia Poznańska obchodzi w kwietniu 110. urodziny!

O tym, z jakim entuzjazmem poznańska publiczność witała polskie gwiazdy największego formatu w Zapiskach z lamusa już można było przeczytać. Euforia, wiwaty, pełne napięcia oczekiwanie aż miły gość pojawi się na dworcu, na scenie, uraczy rozmową w garderobie lub podczas próby generalnej - każda taka gwiazdorska wizyta naznaczona była gorączką trawiącą złaknionych wrażeń miłośników talentu danego artysty lub artystki. Co mógł generować przyjazd do Poznania sławy światowej, ot - amerykańskiej chociażby, można sobie zatem wyobrazić.

Jeżeli pod koniec XIX wieku byłeś posiadaczem ruchadła czeskiego konstrukcji berlińskiej, młockarni maneżowej z przetrząsem do słomy albo pługu dziesięcioskibowego bezkoleśnego, byłeś kimś. Znaczyło to, że jesteś postępowy, nowoczesny i otwarty na zmiany.

Wielkopolskie Muzeum Niepodległości w niekonwencjonalny sposób reklamuje jedną ze swoich największych atrakcji. Powstał film o schronie przeciwatomowym dla władz Miasta Poznania.