Wakacje należą się każdemu, więc i kultura zasługuje na choćby krótki urlop. A właściwie to ludzie kultury zasługują. Nie da się przecież cały czas funkcjonować w tym świecie bez uszczerbku na zdrowiu, przede wszystkim psychicznym. Kto zna tę materię od strony praktycznej - ten wie, o czym mowa...
80 lat temu Niemcy wywieźli z więzienia w Forcie VII Adolfa Bnińskiego, byłego wojewodę poznańskiego, oraz 19 konspiratorów Polskiego Państwa Podziemnego na terenie Wielkopolski. Dalsze losy więźniów są nieznane.
Trzeba przyznać, że tytuł tego odcinka "Zapisków z lamusa" jest przewrotny. Bo co dla kogoś jest wesołe, dla kogoś innego już znacznie mniej, a w przypadkach skrajnych właściwie wcale. Taka na przykład karykatura - rozbawia, tak. Tyle tylko, że osoby postronne. Model karykaturzysty uśmiecha się, owszem, ale najczęściej przez łzy.
Wildzianin, młody robotnik, aktywny uczestnik Poznańskiego Czerwca 1956, aresztowany i skazany w "procesie dziewięciu", wreszcie utalentowany bramkarz Kolejorza, któremu wichry historii złamały sportową karierę. Łukasz Piotrowski (1937-1997).
Było ich 44 - uczniów i uczennic, którzy 1 września 1951 roku rozpoczęli naukę w Państwowej Podstawowej Szkole Choreograficznej w Odwachu na Starym Rynku w Poznaniu. Rok później została ona przekształcona w Państwową Średnią Szkołę Baletową o dziewięcioletnim cyklu nauczania. Wiele razy zmieniała nazwę. Po 70 latach Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej może się poszczycić 555 absolwentami.
Niejednokrotnie pisaliśmy tutaj o gwiazdach estrady, które wzbudzały powszechny podziw i szacunek, których oczekiwano i otaczano niemalże czcią. Samo sformułowanie "gwiazda" w odniesieniu do istot ludzkich o nieprzeciętnych talentach jest nierozerwalnie związane z zachwytem, jaki wzbudza to, co niesamowite i dalekie, czemu przyglądać się można z dystansu, nie mogąc po to sięgnąć.
Skończył się rok szkolny i uczniowie odebrali świadectwa. Schowali je do szuflad i wyjechali na wakacje. Niektóre świadectwa z czasem zawieruszą się i znikną razem ze starą szufladą, nieliczne przetrwają pokolenia, by po wielu latach stać się wyjątkowym dokumentem historii szkolnictwa, systemów nauczania i istnienia szkół, o których nikt już dzisiaj nie pamięta.
Zaciszny i piękny skwerek przy ul. Grobla, w pobliżu gazowni, upamiętnia Jana Suwarta, uczestnika Poznańskiego Czerwca 1956 roku, oskarżonego w "procesach poznańskich", a w latach 80. działacza Solidarności.
Wildzianin, młody robotnik, aktywny uczestnik Poznańskiego Czerwca 1956, aresztowany i skazany w "procesie dziewięciu", wreszcie utalentowany bramkarz Kolejorza, któremu wichry historii złamały sportową karierę. Łukasz Piotrowski (1937-1997).
Centrum Szyfrów Enigma zaprezentowało kolejny egzemplarz maszyny szyfrującej, który będzie można oglądać w Poznaniu. Świętująca 20-lecie Agencja Wywiadu wypożyczyła CSE model Enigmy z 1937 roku o numerze produkcyjnym A7874. Centrum Szyfrów przedstawiło także kalendarium wydarzeń przygotowanych na okres wakacyjno-letni.
Jak kto spędza święto powitania lata, pytać nie będziemy. Jest to bowiem sprawa prywatna. Szczególnie, że sposoby mogą być różne, niektóre bardzo swawolne. W końcu w taką noc każdemu wszystko jakoś bardziej wolno i więcej uchodzi na sucho. Choć nie każdy daje się ponieść pogańskim zwyczajom Nocy Kupały. Inni wolą widowiskowe wieczory pod patronatem św. Jana.
70 lat temu w centrum Poznania rozbił się wojskowy samolot. Zginęło 9 osób: załoga samolotu, przypadkowi przechodnie i robotnicy. Przez ponad pół wieku nieznane były okoliczności wypadku, nazwiska ofiar, a nawet miejsce zdarzenia.
W mieście przez cały rok to tu, to tam, rozbrzmiewa muzyka i choć o gustach się nie dyskutuje, nie bójmy się tego powiedzieć: raz lepsza, raz gorsza. Nie jest to rzecz nowa, że tam ktoś brzdąka sobie na gitarze, tu na trąbce, w jeszcze innym miejscu wystukuje rytm na bębnach lub przygrywa na skrzypcach. Bywa to całkiem przyjemne, gorzej jeśli nakładają się na siebie dźwięki mało trafione, tworzące specyficzną symfonię grozy.
Życie kulturalne tworzą nie tylko jednostki, których talent podziwiają rzesze zachwyconych wielbicieli. Współtworzą je również ci, którzy posiadają zdolność wyszukiwania prawdziwych, choć nieoszlifowanych jeszcze diamentów i tacy, którzy nie boją się inwestować czasu, energii, a nierzadko także pieniędzy w ich rozwój. To w końcu zasługa także tych, którzy ustawiają się w kolejkach do biletowych kas, zasiadają na widowni, wsłuchują w dźwięki płynące z głośników, biorą do ręki książkę lub gnają spragnieni artystycznych wrażeń na kolejny wernisaż.
To, co znajduje się głęboko pod ziemią, jest tajemnicą, dopóki nie pojawią się archeolodzy albo... koparki deweloperów. Wtedy spod wielometrowych warstw ziemi wyłania się historia. Dla tych pierwszych radość, dla drugich - kłopot.
Dokładnie 100 lat temu, 14 maja 1922 roku, w podpoznańskiej Opalenicy odsłonięto pierwszy pomnik upamiętniający poległych powstańców wielkopolskich.
Jubileusz to okazja nie tylko do tego, aby wspominać narodziny wielkich inicjatyw. Często to szansa do snucia opowieści o konkretnym człowieku, który w taki bądź inny sposób, w takiej lub innej dziedzinie, zapisał się na tyle godnie, że po latach zasługuje na ciepłe słowa, salwę oklasków, a nawet wierszyk w gazecie.
Postać marszałka Wasilija Czujkowa przez lata miała symbolizować w stolicy Wielkopolski przyjaźń polsko-radziecką. Kim jednak naprawdę był ów wojskowy?
Kto kiedykolwiek brał udział w przygotowaniach istotnej uroczystości, choćby i rocznicy, ten wie, że poruszenie to w takich okolicznościach rzecz typowa. I chociaż bywają momenty, że zdaje się, że plan spali na panewce, wspólnym wysiłkiem udaje się go najczęściej zrealizować. Niektórzy działają nieco chaotycznie, inni metodycznie. Dziś opowiem o tych drugich.
Gdyby wskazać na te zdarzenia z życia sławnych i bogatych, które elektryzują tzw. opinię publiczną i sprawiają, że wszystkie media, które informują o ich szczegółach stają się łakomym kąskiem dla zainteresowanych, z pewnością w czołówce znalazłyby się śluby oraz rozwody. Zgorzkniały defetysta stwierdziłby zapewne, że dobre jest złego początkiem - zaczyna się od wielkiej miłości, a kończy na wzajemnych oskarżeniach i publicznym praniu brudów. Dzisiaj defetyzmu szerzyć jednak nie będę! Ku pokrzepieniu serc lepiej skupić się na historii szczęśliwego uczucia znanego i bogatego poznańskiego kupca oraz zdolnej aktorki Teatru Polskiego.
