W świecie sztuki współczesnej, gdzie granice między prowokacją a głęboką refleksją coraz bardziej się zacierają, niewielu twórców porusza się tak bezkompromisowo jak Markus Öhrn i Karol Radziszewski. Ich wspólne dzieło - spektakl Fobia - to prawdziwe tour de force, wstrząsająca fuzja odmiennych artystycznych idiomów, które przenikają polsko-szwedzkie różnice, konfrontując widza z brutalną dekonstrukcją stereotypów i nieuświadomionych lęków. Spektakl można obejrzeć w CK Zamek w ramach współpracy z Pawilonem.

W jurcie toczy się osobliwa terapia, podczas której odsłania się konflikt pomiędzy tym, co prywatne a tym, co publiczne, między fasadą a wnętrzem, maską a autentycznością. W kolejnej sztuce teatru Asz.teatr pewien polityk poddany zostaje tytułowej wiwisekcji, stopniowo odsłaniając swoje - metaforyczne i niemetaforyczne - prawdziwe oblicze. Będzie można zobaczyć je już 4 października na poznańskiej Starołęce.

Rozpoczyna się 60. sezon działalności poznańskiego Teatru Ósmego Dnia. Wydarzenia w ramach "roku jubileuszowego" będą trwały cały rok. W programie są nowe i stare spektakle, spotkania z ciekawymi ludźmi oraz premiera książki. Pierwsze przedstawienia już w najbliższy weekend (4 i 5 października).

Choć słynna konkluzja Kartezjusza Cogito ergo sum, czyli Myślę, więc jestem w spektaklu Bromba i... na podstawie twórczości Macieja Wojtyszki nie padła, to dla mnie właśnie o tym, że na początek trzeba ustalić jakieś bezwzględne założenia, by móc dalej snuć wnioski, on jest. Jego reżyserka, Joanna Gerigk, zabrała kilkuletnich widzów w naprawdę wymagającą podróż. Myślę, że dla wielu z nich (jeśli nie wszystkich) był to prawdziwy survival.

Arnold Böcklin Wyspę umarłych malował w latach 1880-86. Stworzył wówczas pięć wersji różniących się drobnymi elementami kompozycji i kolorystyką. Każda z nich przedstawiała krajobraz ze znajdującą się w centrum wyspą porośniętą cyprysami, otoczonymi wysokimi skałami. Na wyspie znajdują się grobowce, a do brzegu dobija łódź z pochyloną postacią. Obraz jest posępny, melancholijny, statyczny - można odnieść wrażenie, że czas się zatrzymał.

- Zapraszam wszystkich, niezależnie od wieku, tych którzy znają Brombę oraz tych, którzy chcieliby ją poznać, a także zobaczyć kto jeszcze pojawi się na scenie. Warto przyjść na spektakl, ponieważ jest to przemyślana propozycja dla widzów, łącząca grę aktorską w żywym planie z wieloma sytuacjami animacji lalek, z ciekawą obsadą i inspirującą muzyką. Krótko mówiąc same bardzo dobre składniki - wylicza Joanna Gerigk, reżyserka Bromby i.... Premiera spektaklu na podstawie twórczości Macieja Wojtyszki - 14 września w Teatrze Animacji.

... ważne, żebyś był sobą. To, co mówisz ma znaczenie. Nie jesteś sam. Evan Hansen, główny i tytułowy bohater premierowego spektaklu w Teatrze Muzycznym, pisze do siebie, na prośbę lekarza, motywujące listy. Jeden z nich uruchamia lawinę... kłamstw. Są ofiary. Ale mam nadzieję, że również ocaleni.

Okazuje się, że zagwozdki związane z tematami kupna mieszkania, odnawiania i remontowania wnętrz, a także dylematy dotyczące poszukiwania tego jedynego, wyjątkowego miejsca na ziemi nie są wyzwaniami towarzyszącymi wyłącznie światu ludzkiemu. W poniedziałkowy wieczór stanęliśmy bowiem przed obliczem olbrzymiego gniazda znajdującego się przed Teatrem Polskim - gniazda w budowie. W gnieździe miały finalnie zamieszkać zwierzęta, trudno jednak powiedzieć jakie, łatwiej byłoby określić je mianem cudacznych stworzeń. Zwiewne postaci przywdziane w białe szaty żwawo poruszały się w obrębie ram zbudowanych z gałęzi i nie przestały zastanawiać się, czy gniazdo, któremu poświęcają tyle czasu i uwagi, jest w istocie słuszną inwestycją.

"Gdybym jutro zniknął, to czy ktoś by w ogóle to zauważył?" - zastanawia się główny bohater najnowszego musicalu Teatru Muzycznego w Poznaniu, Evan Hansen. A to niejedyna rozterka nastolatka. Drogi Evanie Hansenie, premiera z ciepłym przekazem #niejesteśsam, już 7 września.

Sezon 2024/25 będzie jubileuszowym dla Teatru Ósmego Dnia. Jedna z najważniejszych grup teatru alternatywnego w Polsce świętuje 60-lecie istnienia i mimo upływu czasu nie spoczywa na laurach. O rocznicowych planach opowiadają dyrektorka teatru Renata Stolarska i Marcin Kęszycki, artysta działający w nim od lat 70. ubiegłego wieku.

- Marzę o tym, żeby choreografia dla dzieci była czymś ogólnie dostępnym, publicznym, w każdym małym i dużym mieście, bo ma ogromny potencjał, również prozdrowotny i polityczny. Żeby choreografie były wydarzeniami nie tylko artystycznymi, ale też społecznymi - mówi Hanka Bylka-Kanecka z kolektywu Holobiont. Razem z Aleksandrą Bożek-Muszyńską otrzymały nagrodę ZAiKS-u w kategorii Twórczość dla dzieci za choreografię do spektaklu Mój ogon i ja.

Polski Teatr Tańca kończy swój jubileuszowy, 50. rok działalności. - Największe wyzwanie w moim życiu to budowa siedziby PTT. Siwe włosy mam od trudów inwestycji, ale jest moim ogromnym szczęściem, że udało mi się coś tak trudnego zrealizować - mówi Iwona Pasińska, jego dyrektorka.

Teatr Usta Usta Republika otrzymał Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania. Od blisko 25 lat zaprasza publiczność do aktywnego uczestnictwa w spektaklach, wprowadza teatr do miejsc na co dzień z nim niezwiązanych i eksperymentuje z formą. - Zawsze trzeba mieć powód, dla którego robi się teatr, a dla nas jest nim właśnie poszukiwanie różnych, interesujących form, których jeszcze się nie doświadczyło - mówią jego założyciel Wojciech Wiński oraz Ewa Kaczmarek, Grzegorz Ciemnoczołowski, Marcin Głowiński, Artur Śledzianowski i Przemek Zbroszczyk.

Ile się może zdarzyć i... zderzyć podczas trzech festiwalowych dni? Naprawdę dużo. Bo podczas Festiwalu Najmłodszych odbył się zarówno koncert jak i tradycyjny spektakl lalkowy oraz interaktywny spektakl taneczny stworzony z myślą o dzieciach niewidomych i niedowidzących.

Centrum Sztuki Dziecka świętuje jubileusz czterdziestolecia istnienia. To jedyna instytucja w pełni poświęcona interdyscyplinarnym działaniom kulturalnym dla młodych odbiorców i odbiorczyń. O powodach do radości i jubileuszowych wyzwaniach opowiada Joanna Żygowska - dyrektorka Centrum Sztuki Dziecka.

Na program Wakacji na dworze w CK Zamek składają się przede wszystkim spektakle teatralne, ale też przeróżne warsztaty, seanse w Kinie Pałacowym oraz animacje i zabawy dla najmłodszych.

Spektakle dla najnajmłodszych widzów są jak mandale: mogą wyciszać i uspokajać, ale też dodawać energii. Czwartkowy zestaw - słowacki Pączek w reżyserii Alicji Morawskiej-Rubczak oraz czeski Ma i Luszek. Gdzie jest światło? wg koncepcji Ha To - na dwa zupełnie różne sposoby - stały się dla mniejszych, ale też większych widzów, narzędziem medytacji nad sobą i światem.

- Moje włączenie się w te działania można porównać z sytuacją wegetarian. Bo robi się wokół tego sensowny ruch i ludzie uświadamiają sobie, że coś jest nie fair. Odchodzą od jedzenie mięsa, bo są świadomi cierpienia zwierząt i negatywnych konsekwencji klimatycznych - mówi Zbigniew Rudziński, który w kwietniu otrzymał Nagrodę ZAiKS-u za całokształt twórczości dla dzieci.

Manon Lescaut Giacoma Pucciniego po raz pierwszy w historii zawitała na deski Teatru Wielkiego. Doczekała się sprawnej inscenizacji i dobrze przygotowanej warstwy muzycznej okraszonej jedną zachwycającą kreacją.

Kiedy na scenie Teatru U Przyjaciół pojawia się główna i jedyna bohaterka spektaklu  Nie zapomnisz na podstawie m.in. opowiadania Muzeum pamięci Sylwii Chutnik czy wierszy Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, w mojej głowie wykluwa się myśl, że kogoś mi przypomina. Odpowiedź przychodzi po czasie. Bridget Jones, tyle że w nieco innej odsłonie.