Filip Pawlak w "Czy możesz mi pomóc?" kieruje naszymi nastrojami, a jego starania dążą do stworzenia przyjaznej atmosfery. Wszystko dzieje się wobec zebranych osób, trochę jak spowiedź, trochę autobiograficzna opowieść, momentami trochę jak stand up. Spotkanie przy cieście i herbacie - z artystą, znajomym, kolegą. Jest familiarnie i przyjemnie. Ale czy na pewno?

"Turandot" Giacoma Pucciniego to baśń okrutna. W wersji Rana Arthura Brauna, wystawionej na scenie Teatru Wielkiego, staje się widowiskiem z pogranicza rytualnego horroru i cynicznej gry o władzę. Estetyka przedstawienia czerpie z orientalistycznych, japońsko-chińskich klisz, sztuki cyrkowej, a nawet konwencji gier wideo, przypominając momentami senny koszmar. Smok ziejący ogniem, akrobaci i baletnica tańcząca z mieczem, odcięte głowy prezentowane z ironicznym uśmiechem - Braun nie unika w swej inscenizacji dosadności, stawiając przede wszystkim na widowiskowość. Nawet jeżeli to nie jest szczyt artystycznego wyrafinowania, to opera ta na pewno nie pozostawi nikogo obojętnym.

- W tym roku zdecydowałyśmy się wybrać temat "światła", który traktujemy w sposób szeroki i wieloznaczny. Czujemy mocno, że to, co rozjaśnia i prowadzi ku lepszemu, jest nam wszystkim obecnie bardzo potrzebne. Chcemy, by ten pozytywny przekaz niósł się razem z naszym festiwalowym programem w świat - mówi Alicja Morawska-Rubczak z Art Fraction Foundation, organizatorka Festiwalu Najmłodszych. Wydarzenie rozpocznie się 3 lipca w Teatrze Animacji.

Drugi (i ostatni) weekend 35. odsłony Malta Festival upłynął pod znakiem twórczości Agnieszki Holland, jednej z najbardziej znanych polskich reżyserek filmowych i teatralnych. Publiczność w ramach pokazów z cyklu "Kino kobiet" miała okazję powrócić do dwóch dzieł Holland, mianowicie "Kobiety samotnej" i "Europa Europa".

Od długo wyczekiwanego spektaklu z Tildą Swinton po reinterpretacje klasycznego baletu... Za nami inauguracja 35. edycji Malta Festival, a przed Wami podsumowanie wybranych wydarzeń teatralnych.

Przygotowania do rodzinnego obiadu. Wracająca w pośpiechu z pracy matka wyciąga mrożonki, a wściekła na wszystko i wszystkich starsza siostra szuka zapamiętale ładowarki do telefonu. Główna bohaterka - Zośka - stara się skrycie wykonać zadanie domowe przyniesione ze szkoły i nakręcić krótki filmik o tym, że jej rodzina jest wyjątkowa. Wspólny posiłek kończy się katastrofą - narastającą frustracją i wzajemnymi pretensjami. Brzmi znajomo? Dla tych, którzy mają w domu nastolatki - i dla nich samych - na pewno tak. I właśnie z myślą o nich powstał w Teatrze Animacji spektakl "Czarna owca, biały kruk" - ciepły, mądry i bardzo sprawnie zrealizowany.

11 czerwca staniemy się świadkami "Śmierci Chopina". Ostatnia w tym sezonie premiera Teatru Polskiego to oparta na ruchu opowieść o ostatnich chwilach geniusza, będącego również (przede wszystkim?) człowiekiem.  O tym, co łączyło boskich Orfeusza i Fryderyka, czego tak naprawdę pragnęli i dlaczego w teatrze warto mówić o odchodzeniu - również Wielkich Jednostek, opowiada Piotr Sędkowski, reżyser.

Interdyscyplinarne podejście organizatorów 25. Biennale Sztuki dla Dziecka zdecydowanie poszerza repertuar tego, co jest lub może być dostępne w ramach wydarzenia dla najmłodszych widzów. Gwarantuje tym samym również kompleksową opiekę nad ich rozwojem - nie tylko w zakresie kultury.

Teatr Wielki kończy sezon artystyczny 2024/2025 dwoma premierami. Pierwszą z nich jest opera "Turandot" w reżyserii Rana Arthura Brauna, a drugą baletowa wersja "Romea i Julii", za której choreografię odpowiada, żegnający się ze stanowiskiem kierownika Baletu Teatru Wielkiego w Poznaniu, Robert Bondara.

Teatralny koniec miesiąca w Poznaniu będzie należał do młodych. Od 30 maja do 1 czerwca w Teatrze Ósmego Dnia odbędą się II Ogólnopolskie Spotkania Młodego Teatru "Wuchta".

W najbliższą niedzielę 25 maja w Lokum Stonewall rozpocznie się wieczór performansu feministycznego. To nie zdarza się w Poznaniu często! Będzie feministycznie, nieprzewidywalnie, momentami być może niezręcznie, ale na pewno interesująco.

"Czarna owca, biały kruk" to najnowsza propozycja Teatru Animacji. Reżyserii spektaklu na podstawie "Figgrotten" April Stevens podjęła się Ewa Galica. To bez wątpienia wyzwanie, bo ten kierowany jest przede wszystkim do młodzieży młodszej.

"Alicja w Krainie Czarów" to powieść trudna do interpretacji. Próbowano ją odczytywać przez psychoanalizę, traktować jako krytykę dydaktyzmu literatury dziecięcej, narkotyczny trip czy analizę środowiska Lewisa Carrolla. Mnogość wątków i absurdów, które spotykają tytułową bohaterkę, jest tak duża, że żadna z tych interpretacji nie odkrywa wszystkich jej niuansów. Podobnie jest ze spektaklem wyreżyserowanym przez Zdenkę Pszczołowską. W Krainie Czarów zagubiona czuje się nie tylko Alicja, ale także publiczność. Jest to jednak niezwykle barwne, dopracowane i wspaniale zagrane zagubienie.

Mitologiczny motyw Pigmaliona posłużył twórcom najnowszego przedstawienia w Teatrze Polskim do zajęcia się zjawiskiem migracji, przez jednych uznawanym za największe współczesne wyzwanie, przez innych zaś - wyłącznie zagrożenie. Akcja zostaje przeniesiona do roku 2035, a więc ukazuje świat wyłaniający się zza rogu.

Radość z tańca może czerpać każdy. Bez względu na wiek i umiejętności. Im jestem starsza, tym bardziej przekonana, że tańczyć może każdy. I wcale nie zawstydzają mnie wizyty w teatrach, które wykorzystują ruch jako podstawowy środek wyrazu. Bo zazwyczaj przyglądam się tylko efektom pracy profesjonalistów. Coraz częściej jednak stoję przed wyzwaniem... i np. razem z artystami na scenie merdam ogonkiem! W czasie V Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca "Granice natury - granice kultury" zobaczyłam tylko dwa spektakle: "Ophélie" (polska premiera) zespołu Propagande C oraz "Mój ogon i ja" kolektywu Holobiont. Żałuję, że nie więcej.

Rok 2025 w Polskim Teatrze Tańca upływa pod hasłem "Człowiek - technologia". Program V Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca "Granice natury - granice kultury" również będzie skoncentrowany na połączeniu między światem ludzkim i cyfrowym. Pierwszy spektakl już 23 kwietnia.

Trójka reżyserów i reżyserek, trzy obsady, trzy dramaty i trzy dni prób. Do tego śmiałego wyzwania już drugi raz Teatr Nowy zaprosił studentów i studentki szkół teatralnych, którzy wyróżnili się podczas zeszłorocznego Forum Młodej Reżyserii w Krakowie. W pierwszym tygodniu marca zaprezentowali oni trzy czytania performatywne dramatów autorstwa buntowników i buntowniczek początku XXI wieku.

Potężny Płanetnik, leśna znachorka Baba, tajemniczy Bezkost, niebezpieczna Jędza i zwiastujący nieszczęście Kłobuk to kilkoro bohaterów spektaklu "Opowieści z niepamięci", który w kwietniu wraca do repertuaru Teatru Animacji.

Sztuka, która przemawia i otwiera. Sztuka, która współodczuwa, nadaje nowe znaczenia i zmienia perspektywę. "Louder Is Not Always Clearer" w reżyserii Garetha Clarka, wykonaniu Jonny'ego Cotsena i w ich wspólnej koncepcji idealnie wpisuje się w ten sposób myślenia o sztuce. Nie chodzi w niej o efektowność, o oszałamiające rozwiązania techniczne czy podanie tekstu. Chodzi w niej o to, co w nas porusza - a porusza wiele.

Kryzys klimatyczny, wojna i uchodźstwo. Druga edycja organizowanego przez Teatr Wielki festiwalu Przedwiośnie Baletowe nie proponowała eskapizmu od wyzwań teraźniejszości. Dała przestrzeń, by się z nimi zmierzyć. Nie zabrakło jednak także miejsca na choreograficzne poszukiwania i artystyczne debiuty.