Місто Познань

- Dobry wieczór. Nazywam się Adam Stępień. Jestem przedstawicielem agencji Expert - usłyszałam w słuchawce telefonu. Wbrew pozorom nie był to telefon od reklamodawcy, który nieetycznymi metodami zdobył mój numer telefonu i za chwilę będzie próbował przekonać mnie do jakiejś usługi czy zakupu, a początek spektaklu Expert Teatru Usta Usta Republika. Przez niecałą godzinę od rozpoczęcia rozmowy będę miała okazję przejść proces rekrutacyjny do programu Ja-Expert, a także odbyć swój pierwszy dyżur jako telefoniczna specjalistka od udzielania porad i podejmowania decyzji.

Otello to pierwsza po długiej przerwie spowodowanej remontem operowa premiera Teatru Wielkiego w Poznaniu. Słynny reżyser David Pountney wystawił rzadko grywane u nas, choć przecież klasyczne, dzieło Giuseppe Verdiego, uznawane za jedno ze szczytowych osiągnięć opery włoskiej. Efekt jest więcej niż zadowalający: to spektakl udany pod wieloma względami, tak muzycznie, jak i inscenizacyjnie, choć wśród konserwatywnej publiczności operowej na pewno znajdą się malkontenci, którym nie spodoba się wizja reżysera.

Uznany twórca teatru lalkowego Konrad Dworakowski po raz drugi w swej karierze sięgnął po słynną powieść Czarnoksiężnik z krainy Oz Lymana Franka Bauma. W poznańskim Teatrze Animacji wystawił autorski spektakl luźno oparty na motywach znanych z literackiego pierwowzoru oraz - oczywiście - słynnego hollywoodzkiego filmu z 1939 roku w reżyserii Victora Fleminga.

Po latach eksperymentowania i zabawy z formą Teatr Usta Usta Republika wchodzi w dziecięcy świat. Ewa Kaczmarek i Wojciech Wiński pierwszy raz wspólnie wyreżyserowali bajkę. Wielka Przygoda Małego Snu to propozycja dla dzieci z Polski i Ukrainy.

Jak opowiadać o tym, czego nie znamy? Jak sięgać do wspomnień, które pochłonęła zapomniana historia jednego człowieka? Jak zbudować opowieść ulotną, a jednocześnie wartą zapamiętania? 

Czy baśnie dziś nadal mogą chwytać za serce? Ich ponadczasowe walory na papierze - i w ustnym opowiadaniu - nie słabną. Adaptacje podtrzymują żywotność, próbując nie zgubić ich ducha. Królowa Śniegu Zycha i Bondary przekłada słowną opowieść na ruch.

- Dzieła z zamierzchłych dziejów kierują się estetyką i zamysłem dramaturgicznym, który wyrósł w tamtych czasach. W Królowej Śniegu dramaturgia tworzona jest współcześnie, przez co będzie to dzieło aktualne - opowiada Robert Bondara, choreograf i reżyser nadchodzącej premiery w Teatrze Wielkim w Poznaniu.

Już w najbliższy piątek, 27 października, rusza Ofensywa Teatralna IX: Rewizja - trzydniowe wydarzenie, które aż kipieć będzie od teatru i różnorakich jego obliczy. Reprezentacja teatru zawodowego spotka się z teatrem offowym, a razem z nimi zderzą się w twórczej atmosferze różne sposoby postrzegania, interpretowania i przeżywania świata.

Miało być ciepło, relaksująco i przyjemnie, miał być czas na odpoczynek, ale i eksplorację - tak podróż do Amazonii wyobrażały sobie Gruba i Głupia, duet odpowiedzialny za projekt Pentezylea. Rekonstrukcja ciała Amazonek wystawiany w ramach programu Sceny Roboczej. - Już wtedy wiedziałyśmy, że podróżować przez Amazonię można na wiele sposób i w większości nie są to radosne eskapady, wręcz przeciwnie - przypominają błądzenie po przytłaczającym labiryncie, z którego czasami nie ma wyjścia - mówią artystki.

O nowym sezonie w gmachu opery pod Pegazem po generalnym remoncie sceny, z Renatą Borowską-Juszczyńską, dyrektorką Teatru Wielkiego, rozmawia Agnieszka Nawrocka.

Pięćdziesięciolecie Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, założonego przez Conrada Drzewieckiego w 1973 roku, uczczono premierą sztuki Z kapelusza w choreografii Jo Strømgrena (artysty, który przygotował przed dziesięcioma laty jubileuszowy spektakl - Czterdzieści). Głównym tematem podjętym przez Strømgrena miały być ulotność wspomnień oraz zwodnicze działanie pamięci, także zbiorowej. Nie powstał jednak spektakl nostalgiczny, lecz pełen niepokoju i niepewności - norweski reżyser w atmosferze dalekiej od beztroskiego świętowania ostrzega przed powrotem najbardziej brutalnych wydarzeń z nieodległej historii.

O ruchu, świadomości ciała i pracy z młodymi artystami przy projekcie Ciało Ciałko opowiadają Aniela Kokosza i Paulina Giwer-Kowalewska z kolektywu Kolekttacz.

Sen nocy letniej Jana Klaty jawi się niczym szowinistyczny koszmar - manifest reżyserskiej wszechwładzy nad aktorkami, aktorami i publicznością.

Podjąć się realizacji klasycznego musicalu to zawsze ryzyko, a Deszczową piosenkę okrzyknięto przecież najlepszym musicalem wszech czasów. Jego sceniczna adaptacja spektakularnie przenosi filmową akcję na deski teatru. Teatr Muzyczny podjął tę rękawicę i... wygrał.

O premierze Deszczowej piosenki, festiwalu Czas na Teatr i nadchodzącym sezonie w Teatrze Muzycznym mówi Przemysław Kieliszewski, dyrektor Teatru Muzycznego.

- To szczęśliwy, ale stresujący moment - mówi Iwona Pasińska, dyrektorka świętującego 50-lecie istnienia Polskiego Teatru Tańca. -  Cieszę się, że ta celebracja może nastąpić w siedzibie, którą zbudowaliśmy i w której możemy doświadczać codziennie uroków tego, jak to jest u siebie.

Co to znaczy - mieć dom? I czy nasz dom jest połączony z innymi domami? Teatr Animacji zaprasza najmłodszych widzów i ich rodziców do poszukiwania odpowiedzi na te pytania podczas podczas najnowszego spektaklu Tu mieszkamy.

Kto słyszał o porozumieniu bez przemocy, ten wie, że żyrafa jest oznaką empatii i szacunku. To właśnie ona jest symbolem Studia Osobowości - szkoły aktorsko-rozwojowej, prowadzonej przez Katarzynę Pawłowską, która w duecie z Maciejem Adamczykiem od ponad trzydziestu lat tworzy Teatr Porywacze Ciał. Metody, które wciela w życie jako artystka, przekłada na sposób pracy z uczestnikami i uczestniczkami warsztatów. Z okazji 10-lecia Studia opowiedziała nam o granicy między życiem prywatnym a artystycznym, otwartości na drugiego człowieka i programie obchodów jubileuszu.

Malina Prześluga zajmuje w mojej świadomości szczególne miejsce. Ma bowiem pewien niezwykły dar wyzwalania w odbiorcy swoich dzieł "wewnętrznego dziecka". Jej spektakle poszerzają w widzu perspektywę postrzegania, zachęcają do przyglądania się rzeczom z bliska i z daleka równocześnie. Mają moc aktywizowania samych dobrych, twórczych emocji i reakcji, tak w dziecku, jak i w dorosłym. Nie inaczej było w przypadku napisanej przez nią Włoszczyzny - spektaklu TeatRyli, który wystawiany jest w ramach cyklu Lato z Estradą.

Kamienica, w której mieści się Teatr Nowy, ma długą artystyczną historię, sięgającą pierwszej dekady XX wieku. Już wtedy działały tam scena widowiskowa i kabaret. Dziś Teatr Nowy kończy jubileuszowy sezon stulecia, o którym opowiada jego dyrektor, Piotr Kruszczyński.