A gdyby było tak, że długie zimowe wieczory skłaniają do bardziej uważnego słuchania muzyki, z większym skupieniem, z większą otwartością? Wtedy warto byłoby raz jeszcze dać szansę dźwiękom nieoczywistym, mało obecnym w mediach, za to oferującym piękne doznania. Takie jak nowe płyty: duetu Marcin Hałat & Maciej Garbowski, Karoliny Cichej i jej Spółki, super tria Buk czy Anny Gadt. Warto wyruszyć ku nowym światom, ku innej, niebanalnej zimie.
Już niedługo, jednego wieczoru na poznańskim Rozbracie, spotkają się trzy zespoły, które - każdy na swój sposób - pokazują, że dzisiejsza gitarowa alternatywa wcale nie potrzebuje ani nostalgicznych powrotów, ani wielkich narracji o "ratowaniu rocka". Wystarczą dobra obserwacja rzeczywistości, bezczelność i... poczucie humoru. Wielkie Ilości Piorunów na Raz, Kin Cat i Nie Pamiętam na żywo zadziałają zapewne jak sklecony w garażu układ naczyń połączonych, w którym napięcie przechodzi w energię, energia w hałas, a hałas w coś, co zostaje w głowie na dłużej niż sam koncert. Jeśli biec pod prąd, to właśnie w takim stylu.
W polskim podziemiu istnieją pewne szczególne osobliwości - zespoły, które najpierw istnieją, a dopiero później uzgadniają, co tak właściwie grają. Zwykle brzmi to jak legendy z czasów, gdy improwizacja nie była jeszcze domeną algorytmów, lecz ludzi o zbyt dużej wrażliwości, a mniejszej ilości zdrowego rozsądku. W przypadku poznańskiego Głupiego Komputera było dokładnie odwrotnie: najpierw padła data koncertu, a dopiero później - pomysł, skład i muzyka. A potem wydarzył się "Jazz Not Found" (2025) - płyta, która tyle samo dobrego ma do zaoferowania amatorom elektronicznej awangardy, co jazzowego luzu.
Na polską scenę muzyki alternatywnej - zwłaszcza z rejonów indie rocka i post-punk revival - spadł jak meteor. I od razu zostawił trwały ślad. WaluśKraksaKryzys uderzył w nas z całą mocą, dając się poznać jako artysta pełen czujności i odwagi. Walenty Krasicki - znany również jako Sebastian Łukasz Gugulski, a w środowisku przyjmujący pseudonim Romi - to urodzony nonkonformista, a dla wielu jedno z najlepszych rockowych medium współczesnej wrażliwości. I dopóki powstają takie albumy jak jego najnowsze "Tematy i wariacje" (2025), dopóty nie możemy powiedzieć, że stan polskiej muzyki gitarowej ma się źle. Dlatego za kilka dni warto zaliczyć wieczór w 2progach, gdzie zagra nie tylko utwory z nowego materiału, ale i swoje najbardziej popularne kawałki - z "Najgorszymi rzeczami" na czele.
Są na polskiej scenie projekty, które regularnie dostarczają nam "tematu tygodnia", i takie, które bez fanfar budują własny świat dźwięków, relacji i rytuałów. Poznański - gitarowy, choć synthpopowy - zespół Wczasy zdecydowanie należy do tych drugich. Materiał ze swojej nowej płyty zagrają 12 grudnia w klubie Miasto.
Wybitny tunezyjski muzyk Anouar Brahem będzie bohaterem grudniowego koncertu w Sali Ziemi MTP w ramach cyklu "Enter Enea Festiwal prezentuje".
W pierwszy czwartek grudnia w Auli Artis zaśpiewa jedna z najznakomitszych wokalistek pochodzących z Poznania, obdarzona świetnym głosem i sceniczną charyzmą - Hanna Banaszak.
Daria ze Śląska to niewątpliwie piosenkarka, która zamiast próbować dopasować się do oczekiwań, lubi mówić na głos coś, co większość z nas woli przemilczeć. I robi to śpiewająco, z potrzebą choćby doraźnego ukojenia. To największy skarb, jaki wypływa dla nas z jej utworów, stanowiących mieszankę nader osobistej wizji popu, elektroniki i jazzu. Niebawem powróci do Poznania w ramach dużej, jesienno-zimowej trasy zorganizowanej pod znaczącym tytułem "A może jeszcze?", która zamknie okres jej drugiej płyty "Na południu bez zmian" (2024). Bo idzie nowe. A jego przedsmaku w Tamie również nie zabraknie.
