Ryszard Kapuściński był Indianą Jonesem reportażu - zdaje się sugerować początek animacji "Jeszcze dzień życia", która otworzyła tegoroczną, 22. edycję festiwalu OFF Cinema. Z czasem jednak akcenty przygodowe schodzą na dalszy plan i zostają zastąpione przez tragiczną opowieść, która najpierw chwyta za serce, by w końcu wycisnąć je niczym cytrynę.
O tym, co słychać nowego w światowym kinie faktów, dowiemy się już 17 października. Trwającą pięć dni 22. edycję Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych Off Cinema otworzy pokaz animacji o Ryszardzie Kapuścińskim Jeszcze dzień życia.
Głos Krystyny Czubówny wprowadzający dorosłego Adasia Miauczyńskiego z powrotem w świat szkolnych ław i karcących rodziców z pozoru sugeruje, by na dzieciństwo spojrzeć jak na pełen dzikich i zagadkowych istot zwierzyniec. Jednak szybko okazuje się, że szczenięcy wiek z naturą niewiele ma wspólnego, gdy nauczyciele usilnie przyprawiają ci Gombrowiczowskie gęby, a rodzina zasiewa w twojej głowie ziarno poczucia winy, które będzie potem kiełkować przez całe życie.
Komiks, komiksem, film o Obcych przybyłych na Ziemię filmem o Obcych, ale czemu od razu serwować dojrzałemu widzowi bajeczkę dla dzieci z gadającym potworem i dylematem moralnym na poziomie przedszkola? W dodatku pod pozorem kinowego hitu z uniwersum Marvela. Na to pytanie powinien osobiście odpowiadać Ruben Fleischer, twórca "Venoma", który w piątek wszedł na ekrany polskich kin.
Rzadko kiedy kinowa premiera staje się doniosłym wydarzeniem społecznym. W ostatnich latach na pewno była nim oscarowa "Ida" Pawła Pawlikowskiego, z pewnością również "Wołyń" Wojciecha Smarzowskiego - dyskusja na temat obu wymienionych dzieł dalece wykroczyła poza filmowy świat, a komentarze i opinie równie wartko płynęły z ust dziennikarzy, jak i polityków. Jednak medialny szum wywołany premierą "Kleru" - najnowszego filmu Smarzowskiego - nie ma na gruncie polskim precedensu.
Pernille Fischer Christensen kreśli przed nami portret dziewczyny, która zmienia się w trakcie filmu w dojrzałą kobietę w czasach, gdy prawa wyborcze dla kobiet były nowinką, a mężatka nie mogła założyć sobie konta w banku bez zgody męża. O filmie "Młodość Astrid", który w piątek wchodzi do kin, pisze Przemysław Toboła.
Trzymający w napięciu thriller o zaginionej dziewczynie, który w całości rozgrywa się za pomocą urządzeń elektronicznych? To musi budzić ciekawość. Widzowie z pewnością docenią wizjonerski debiut Aneesha Chaganty'ego, podobnie jak zrobiło to jury festiwalu Sundance.
"Można, w zależności od interpretacji, uznać Tajemnice Silver Lake albo za hołd złożony amerykańskiej popkulturze, albo za jej szyderczą krytykę" - o najnowszym filmie Davida Roberta Mitchella pisze Bartosz Żurawiecki.
W latach 90. Spike Lee uznawany był za guru kina niezależnego, ale w ostatniej dekadzie próżno szukać w jego filmografii wartościowych dzieł pokroju "Rób, co należy" czy "Malcolm X". Po dłuższej przerwie jednak amerykański reżyser wraca do tematyki nienawiści rasowych i to z niebylejaką historią - na tapet wziął bowiem prawdziwy przypadek Rona Stallwortha, który w latach 70. jako pierwszy czarnoskóry dołączył do Ku Klux Klanu.
"Księgarnia z marzeniami" to wprawdzie film obecny już od jakiegoś czasu na ekranach kin, jednak na tyle wart zobaczenia, że nie sposób go pominąć w tym cyklu. Dlaczego? Obraz Isabel Coixet ma w sobie powiew świeżości, którego dawno nie było w kinie. Mimo, że jego akcja toczy się powoli, dialogi niespiesznie, a całość dotyczy czegoś tak prozaicznego (czyżby?) jak książki.
Z okazji setnej rocznicy urodzin niekwestionowanego mistrza kina artystycznego w lipcu zainaugurowano międzynarodowy projekt "Bergman100". W jego ramach (i poza nim) wiele inicjatyw utrwala pamięć o Mistrzu. W Poznaniu o Bergmanie przypomnimy sobie we wrześniu dzięki przeglądowi filmowemu w Kinie Pałacowym.
Reżyser obsypanego nagrodami Libanu, powraca do tematyki losów żydowskich żołnierzy walczących na wojnie z Arabami. I podobnie jak poprzednio patrzy na dramat młodych chłopaków, pełen wątpliwości co do sensu ich poświęcenia. Pewnie dlatego, że sam walczył w pierwszej wojnie libańskiej, w czerwcu 1982 roku, i nie pogodził się z wojenną propagandą. O filmie "Fokstrot", który w piątek wchodzi do kin, pisze Przemysław Toboła.
"Nie pomyl filmu!" - desperacko krzyczał plakat "Dywizjonu 303. Historii prawdziwej", który miał premierę dokładnie dwa tygodnie po wejściu do kin konkurencyjnego "303. Bitwa o Anglię". Ponieważ druga z wymienionych, brytyjska produkcja pozostawiła spore poczucie niedosytu, nadal można było z nadzieją wyczekiwać historii godnej polskich asów przestworzy. Czy ostatecznie było warto?
Fani "Szczęk" będą zawiedzeni. Film "The Meg", który od piątku możemy oglądać w kinach, nawet w najmniejszym stopniu nie budzi tych emocji, co dawna opowieść o rekinie ludojadzie zagrażającym człowiekowi i naszym odwiecznym pojedynku z naturą. A przecież skoro tym razem rekin jest znacznie większy, to i nasze oczekiwania mają prawo być spore.
Polskie kino historyczne powoli się odradza. Mieliśmy całkiem niedawno "Miasto 44", "Wołyń" i "Historię Roja" i każdy z tytułów, z różnych względów, był szeroko dyskutowany. Tym razem, w odstępie dwóch tygodni, wchodzą do kin dwa filmy o legendarnym dywizjonie 303 - pierwszy, będący brytyjsko-polską koprodukcją, możemy od piątku oglądać w kinach.
Najnowszy film Terry'ego Gilliama po ćwierćwieczu trafił w końcu na ekrany kin. "Człowiek, który zabił Don Kichota" to obraz sygnowany zarówno hasłem "przygoda", jak i "science fiction", choć z tym ostatnim ma zgoła niewiele wspólnego. Już bliżej mu do malowniczej baśni dla dorosłych, która moim zdaniem nie zachwyci jednak każdego.
Przez pół roku kino Muza świętuje swoje 110-lecie. Kluczem do tej rocznicy są kultowe tytuły, do których kinomani żywią prostą miłość. A sierpniowe pokazy upłyną pod znakiem aktorów - Audrey Hepburn i Robina Williamsa.
- "Jak rozmawiać z dziewczynami" znajduje się pomiędzy kinem dla szerokiej publiczności a wcześniejszą czupurną twórczością Mitchella - o najnowszym filmie Johna Camerona Mitchella pisze Bartosz Żurawiecki.
Po "Avengers: Wojnie bez granic" i oczekiwaniu na prawdziwą ucztę, czyli wielki finał, który będzie miał wpływ na losy całego wszechświata, włodarze MCU serwują słodką przystawkę - małą, lekkostrawną, niepozorną pod względem zarówno doniosłości wydarzeń i ich wpływu na całe uniwersum, jak i rozmiaru bohaterów.
Trzecia edycja Nic Się Tu Nie Dzieje odbędzie się pod hasłem "Versus Reality". Stanąć oko w oko z rzeczywistością pozwolą przedpremierowe pokazy najlepszych filmów. Hasło to można również zinterpretować inaczej i na jeden wieczór z rzeczywistości się wypisać, przeistaczając się w swojego ulubionego superbohatera. Ograniczeniem będzie wyłącznie własna wyobraźnia.
