Koniec świata, jakkolwiek to nie zabrzmi, jest całkiem wdzięcznym tematem dla autorów. Da się z niego ukręcić zarówno ekstremalnie piękną i psychologicznie przerażającą historię (jak zrobił to Cormac McCarthy w Drodze), jak i zupełnie rozrywkową powieść bazującą na apokalipsie zombie, zagładzie nuklearnej, czy jeszcze innym chwytliwym wątku popkulturowym.

Najuboższy kraj Europy, który stoi w rozkroku między Wschodem o Zachodem, między marzeniem o nowoczesności a sentymentem przeszłości. To, jaka wizja kraju wyłania się z reportażu Kamila Całusa Mołdawia. Państwo niekonieczne,to bez wątpienia dobry materiał na political fiction w stylu House of Cards albo może raczej film gangsterski. Aż trudno uwierzyć, że to szara rzeczywistość mieszkańców ziem pomiędzy Prutem a Dniestrem.

Wszystko zdaje się tu być nie tak, nie na miejscu. Niemal bez przerwy, podczas lektury Linii Elise Karlsson, można się zastanawiać, czy praca jest naszym życiem, czy może życie stało się pracą.

Polska przydrożna Piotra Mareckiego, czyli fotoksiążka podróżnicza stworzona po to, by opisać i opowiedzieć o Polsce inaczej i chyba bardziej prawdziwie niż jesteśmy czytelniczo przyzwyczajeni. To wiele więcej niż tylko zapis podróży, dziennik, zestaw notatek.

Czasem dobieramy sobie lektury mając na względzie gatunek lub autora, czasem wystarczy sama zapowiedź, by tematyka porwała nas jak pachnące drukiem tornado. Ale bywa też, że do wybranej książki przyciągają nas względy zupełnie osobiste i takie właśnie względy nakazały mi chwycić za Nie róbcie mu krzywdy natychmiast po premierze.

- Moi bohaterowie to nie do końca wymyślone postacie. Ich nazwiska występują w księgach adresowych z tego czasu, w Kartotece Ewidencji Ludności. Krótko mówiąc, żyli i mieszkali na Wildzie - mówi Magda Mrugalska*, autorka powieści Biała kalia, wydanej przez Wydawnictwo Miejskie Posnania.

Nie cierpię gotować. Nienawidzę tych wszystkich prac kuchennych. Co innego czytać o jedzeniu! Spotkania z kulturą kulinarną to prawdziwa przygoda.

Joanna Bociąg wpadła na znakomity pomysł. Postanowiła zebrać dotychczasowe wiersze Małgorzaty Lebdy i przygotować tom, który opowie historię języka poetyckiego tej autorki. Czytelnik nie otrzymuje w świeżo wydanych Sprawach ziemi wyboru twórczości Lebdy. Powstało dużo więcej - delikatnie utkana podróż i czuła narracja. Małgorzata Lebda dzięki temu tomowi jeszcze silniej ukazuje się jako ekokrytyczna, zaangażowana i czuła poetka. I do tego poczytna, komunikatywna i magiczna. Wyjątkowa na poetyckiej mapie.

Podczas #zostańwdomu przeczytaliście już wszystkie zaległe książki? Nie martwcie się - istnieje cały szereg portali oferujących bezpłatny dostęp do literatury.

"Czeka Sewastopol, czeka Kamczatka, czeka Kronsztad! / Wierzy ziemia i czeka na rodzonych swoich synów!" - to słowa utworu Tam za tumanami rosyjskiego zespołu Lube. To także ulubiony utwór Władimira Putina. Wykorzystuje go często przy okazji świąt i obchodów rocznic tych wydarzeń, które świadczą o potędze i pozycji współczesnej Rosji.

Kiedyś to były czasy, zwłaszcza w małych miasteczkach! Każde drzwi stały otworem dla przyjaciół, którzy wpadali pod pozorem pożyczenia cukru i zostawali aż do zachodu słońca. Każdy kolejny potomek odbierał wychowanie nie tyle z rąk własnych rodziców i dziadków, co z całego legionu rąk rodziców i dziadków z bliższego i dalszego sąsiedztwa.

- Ponieważ zmiana nastąpiła ewolucyjnie i naprawdę wiemy, z kim pracujemy, jak pracujemy, bo zarządzamy tą firmą i ludźmi od lat, to wszystko, co się teraz dzieje, jest konsekwencją naszej polityki. Gdybyśmy nagle zaczęły wprowadzać rewolucyjne zmiany, oznaczałoby to, że wycofujemy się z naszych wcześniejszych decyzji - mówią Justyna Kardasz* i Joanna Nowakowska**, nowe szefowe wydawnictwa Media Rodzina.

Spacerownik, słownik, autobiografia, a do tego kapka romansu i tajemnicy oraz szereg charakterystycznych, pełnych wdzięku ilustracji od samej autorki. Premiera nowej książki Małgorzaty Musierowicz jest zapowiadana na 6 maja!

Koreańczycy z południa podbijają świat. Czy nam się to podoba, czy nie, młodzież słucha k-popu, ludzie korzystają z telefonów Samsunga, a zamiast polskiej kiszonej kapusty wolą koreańskie kimchi.

Rebecca Makkai w Wierzyliśmy jak nikt udowadnia, że możliwe jest napisanie "wielkiej powieści", fabuły pokoleniowej. Takiej, która łączy obyczajowość i polityczność istnienia, posługuje się znakomitym i wyrafinowanym stylem. I jednocześnie traktuje o obrazie człowieństwa, w idealny sposób łącząc kategorie dostępności bohatera i szerokiego tła wydarzeń społecznych. Czytelnik otrzymuje dzieło tak dobrze przemyślanie, że gdyby zacząć już tworzyć listę kanonu powieści początku XXI wieku, to należałoby chyba tę książkę Makkai umieścić jako kluczową w opracowywaniu takiego zestawienia.

Sztuka opowiadania wraca do łask. Da się to zauważyć na spotkaniach z bajarzami, które odbywają się regularnie w prawie każdym polskim mieście, a na które tłumnie przybywają słuchacze w każdej granicy wiekowej - z przewagą dorosłych. 

Dziennik 29 to interaktywna gra książkowa, która podczas leniwych dni #zostańwdomu, zmusza do intelektualnego wysiłku. Pomiędzy kolejnym serialem obejrzanym na Netfliksie, czy podjadaniem w kuchni, możemy zaserwować sobie rozrywkę w stylu escape roomu, ale w domu.

Sondaże, badania opinii publicznej, pytanie nas o cokolwiek wydają się zbędne w czasach, gdy sami zwierzamy się internetowym wyszukiwarkom. Dobrze się więc zastanówcie, co teraz wstukujecie w komputery podczas przymusowego home office w dobie koronawirusa...

Zbieranie kości Jesmyn Ward to ważna lekcja czytelniczej wrażliwości. Czuła, wielowątkowa powieść krępuje nasze proste mechanizmy patrzenia na biedę, fascynowania się poniżonymi czy zerkania na przegranych wygodnym okiem reportera lub domorosłego socjologa. Wszystkie te utarte strategie, nasze sposobiki na lekturę powieści o wykluczonych nie wystarczają, by odbierać to, co Ward oddała we władanie swoim bohaterom. A idzie tu o poczucie życia w beznadziei i atmosferze nadchodzącej katastrofy.

Dużo mówi się o sposobach dobierania lektur na czas kwarantanny. Niektórzy czytelnicy sięgają wyłącznie po książki łagodne i optymistyczne, inni uciekają w świat fantasy, jeszcze kolejni czytają to, co akurat mają na półce, w myśl zasady "lepszy wróbel w garści...".