Cmentarze na stokach Wzgórza Winiarskiego, wkomponowane w symboliczną przestrzeń Parku Cytadela, są świadectwem długiego trwania poznańskich nekropolii i jednym z najciekawszych terenów pochówków, doskonale ukazującym nieoczywiste i złożone dzieje miasta.
Maciej Krajewski, znany jako Łazęga Poznańska, społecznik, aktywista, twórca ważnej przestrzeni kultury na Świętym Marcinie, do tej pory swoje refleksje i przemyślenia zamykał w formie fotografii i organizowanych przez siebie akcji i projektów. Teraz sięgnął po poezję, ale w jego debiutanckim tomiku Wiemy już wiemy zdjęcia również są ważną częścią, dopełnieniem wierszy.
Wirtuoz fortepianu, kompozytor, działacz, polityk, premier. Dla Wielkopolan postać nierozerwalnie związana z wybuchem powstania w 1918 roku. Stowarzyszenie Wielkopolan Bona Fide już po raz trzeci uczci Jana Ignacego Paderewskiego festiwalem jego imienia.
Od momentu wydania Elegii dla bidoków dzieli nas zaledwie kilka lat, a jej młody autor ma dziś przed sobą życiową szansę zostania drugim najważniejszym człowiekiem na świecie - wiceprezydentem USA. Oczywiście o ile wtorkowe wybory w Stanach wygra republikański kandydat Donald Trump. Historia J.D. Vance'a jest jak ucieleśnienie amerykańskiego snu, a jednak budzi pewien niesmak.
Przypominamy sylwetki wybitnych poznaniaków, związanych z kulturą, którzy odeszli w minionym roku. Swoim życiem na zawsze wpisali się w dzieje naszego miasta. Będziemy o nich pamiętać!
Przewodnicka kwesta na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu w tym roku organizowana jest już po raz 25.
Jest niewątpliwą legendą muzyki wywodzącej się z afrykańskich źródeł, a zarazem w nowoczesny sposób nawiązującej do zachodnich rozwiązań brzmieniowych czy aranżacyjnych. Koncerty Mulatu Astatke gromadzą na świecie tłumy wielbicieli. W najbliższą niedzielę artysta wystąpi w poznańskim CK Zamek.
"Panie Obywatelu, to ważne, gdzie się patrzy, jak się patrzy, zwłaszcza dla takich osób jak Pan, które właśnie mają zdawać ludziom relacje z tego, co widzą... Niech Pan patrzy tam daleko, w przód, przed siebie. W przyszłość! W Pana piękną, świetlaną przyszłość, którą rozświetli właśnie ten powstający teraz w bólach tekst".
Spodziewajcie się niespodziewanego. Spodziewajcie się, że skończycie porwani i postrzępieni jak ragtime. Spodziewajcie się, że (być może kolejny raz) poczujecie rozkoszny, obezwładniający ciężar bezradności wobec talentu, wrażliwości i muzyki, która dzięki talentowi i wrażliwości właśnie zostaje powołana do życia. Po wczorajszym koncercie duetu Masecki-Rogiewicz nie mam żadnych wątpliwości: tak powinno zapowiadać się ich kolejne występy.
Pierwsze dni listopada to dla wielu z nas czas melancholii i wspominania. Kultura również chwilowo spowalnia - nastrojowe spektakle i koncerty zachęcają do spędzania czasu razem. Trzy ćwierci do śmierci, Manon Lescaut, Ostatnie wesele we wsi Kamyk czy Jazzowe Zaduszki - te i inne wydarzenia już w ten weekend oraz w przyszłym tygodniu.
Niezręcznie wypowiadać się o czymś, w czym bierze się udział, a czego jeszcze nie udało się zaprezentować przed publicznością. Szczególne nieodpowiednie wydają się pochwały dzieła i tych, którzy w taki bądź inny sposób uczestniczą w urzeczywistnianiu wizji artystycznej. Jeszcze by z tego wyszło jakieś nieszczęście, pomyśli ktoś przesądny! W sytuacji takiej niezręczności, znalazł się kompozytor Ludomir Różycki, poproszony rozmowę dla "Kuriera Poznańskiego" tuż przed premierą Beatrix Cenci, w której występowała wspominana ostatnio dr Stanisława Zawadzka.
Don Kichot Cervantesa to jeden z tych klasyków, o których dużo się mówi, ale niewielu je tak naprawdę czyta. Konrad Dworakowski ekshumuje kultowego bohatera i przeprowadza na nim eksperyment. Teatr daje mu do tego mnóstwo narzędzi. Czy publiczność wychodzi ze spektaklu z konkretną myślą? Sądzę, że ilu widzów, tyle wniosków.
Francis Ford Coppola zaczął myśleć o Imperium Rzymskim pod koniec 1982 roku, kiedy tonął w długach po finansowej klęsce jednego ze swoich najambitniejszych projektów - Tego od serca. Od tamtego czasu myślał o Imperium Rzymskim codziennie przez ponad 40 lat, marząc, tworząc filmy i pracując nad scenariuszem Megalopolis - monumentalną opowieścią o utopii, o Nowym Rzymie, mieście, które będzie zapewniało każdemu obywatelowi możliwie najlepsze warunki do rozwoju.
Słubfurt został założony w 1999 roku. W 2000 roku wpisano go do rejestru miast europejskich. Jest stolicą regionu Lubuser Ziemia. W jego obrębie znajdują się dwie dzielnice: Słub i Furt. A może byliście kiedyś w Nowej Americe, czyli republice, która narodziła się nieco później? Nie słyszeliście o tych miejscach? Nie szkodzi. Możecie w nie uwierzyć.
7. edycja Wielkopolskiego Festiwalu Fotografii im. I. Zjeżdżałki eksploruje temat relacji łączących lokalne społeczności z wodą i ekosystemami wodnymi. Wydarzenie ma charakter interdyscyplinarny, i - tradycyjnie już - zakłada współpracę środowisk nauk humanistycznych i przyrodniczych. Wystawy, panele dyskusyjne i warsztaty odbywają się w ramach dwóch nurtów: głównego i regionalnego, ten drugi współtworzy m.in. Galeria Szczur.
Jagoda Szymkiewicz, Milena Klimczak, Pola Pańczyk, Wiktoria Kobiałka i Stefania Sural spotkały się z Małgorzatą Wdowik po raz pierwszy w 2017 roku w warszawskim Teatrze Studio, przy okazji prac nad spektaklem Dziewczynki. Zaproszone do projektu osoby miały wówczas od 11 do 14 lat: poznawały się, opowiadały o swoich marzeniach, zastanawiały się, jak będzie wyglądać przyszłość. Milena zażartowała wtedy, że spektakl mógłby rozpocząć serię kolejnych przedstawień, które - naśladując naturalny upływ czasu - traktowałyby o dziewczynach, kobietach i trumnach.
Marcin Masecki i Jerzy Rogiewicz zapraszają nas do Auli Artis, by zabrać nas w podróż przez swój projekt Ragtime. Nie od dziś wiadomo, że to ulubiony styl jazzmanów, jednak w ich wykonaniu raczej nie przypomina rytmów sprzed wieku. Jest on raczej tylko fundamentem do kreacji czegoś na wskroś nowoczesnego, co wciąż może być określane "fundamentem współczesnej muzyki rozrywkowej". Przefiltrowany przez indywidualną wrażliwość tego wyjątkowego duetu, staje się czymś absolutnie nietuzinkowym, czego choć raz naprawdę warto doświadczyć.
Międzynarodowy potencjał? Jest. Siła garażowego indie rocka? Też. Zapadające w pamięć riffy i ekspresyjne wokale, które nie wychodzą z głowy? Również. Poznajcie Izzy And The Black Trees, poznański zespół, który po wydaniu swojej płyty Revolution Comes In Waves (2022) stał się jednym z największych rockowych zaskoczeń w Polsce. Jak sami o sobie mówią: "Jesteśmy bękartami Patti Smith i Kim Gordon". I naprawdę coś w tym jest.
