"Stan wyjątkowy" byłby jeszcze śmieszniejszą komedią, gdyby nie był tak zbliżony do rzeczywistości jak w istocie jest. Ekranowa farsa, choć mocno przerysowana, uzmysławia widzom, w jak trudnych czasach jeśli chodzi o zachowanie podstawowych wartości przyszło nam żyć.

"Dostaję wiadomości od osób, które piszą, że same nie mają dzieci, ale na przykład stracili kogoś i że ta książka im pomogła" - tłumaczyła Dorota Groyecka w rozmowie z Sylwią Górą z "Kultury Liberalnej". "Albo [że] ktoś sam jest chory, choruje przewlekle i że tej książki potrzebował" - dodawała. Autorka wstrząsających, ale jakże potrzebnych "Krwinek. Opowieści o stracie i nadziei" w poniedziałek 4 sierpnia odwiedzi Bibliotekę Wojewódzką. To szansa, by porozmawiać na tematy, na które rozmawiać nie potrafimy lub nie chcemy.

Historia Romea i Julii, bodaj najpowszechniej znany topos nowożytnej literatury, jak wiele arcydzieł ma nieograniczoną zdolność inspirowania różnych twórców i przenikania do nawet odległych przestrzeni kulturowych. Jej różnej maści odsłony powstają na niemal wszystkich kontynentach. Spektakle teatrów repertuarowych i alternatywnych, opery, balety, musicale i filmy, które przyglądając się dziejom nieszczęsnych kochanków, wykorzystują motywy szekspirowskie z różnym natężeniem, ale zawsze mogąc liczyć na zainteresowanie widzów. Komplet na widowni i stojąca owacja po premierze baletu "R + J Romeo i Julia" zrealizowanego przez Roberta Bondarę w poznańskim Teatrze Wielkim znakomicie potwierdza tę tezę.

"To wszystko było na niby. A potem już nie". Rytuał (to tylko prank!) trzech licealistek zafascynowanych złem - czy to transcendentnym, czy też namacalnym, spod znaku true crime - zakończył się spaleniem żywcem koleżanki z klasy. A potem był burger w McDonalda. "Skrucha" Elizy Clark to imitująca reportaż powieść o fikcyjnej zbrodni, która z rozmachem "Urodzonych morderców" Olivera Stone'a krytykuje podsycaną przez media i monetyzowaną przez popkulturę fetyszyzację przemocy. Rzecz dzieje się jednak nie na Route 66, lecz w niewielkim angielskim Crown-on-Sea w przeddzień Brexitu. A w nim, jak u Stephena Kinga, aberracje społeczne splatają się z mrocznym folklorem i miejskimi legendami.

Do końca sierpnia poznaniacy mogą brać udział w bezpłatnych seansach filmowych na świeżym powietrzu. Pokazy kina plenerowego są realizowane m.in. przez Ferment Kolektiv (w kilku lokalizacjach!) czy Estradę Poznańską.

Za nami druga edycja Blue Summer Jazz Festival. Dwa dni, sześć koncertów i scena rozstawiona w najbardziej urokliwym zakątku parku przy Starym Browarze to scenariusz niemal idealny. Jak było w praktyce?

Plenerowe seanse filmowe, letnie festiwale, spacery po mieście... Słowem - lato w mieście dalej w pełnym rozkwicie! Podpowiadamy, jak kulturalnie spędzić weekend w Poznaniu.

W ramach obchodów 150-lecia istnienia Teatr Polski w Poznaniu, wraz z Wirtualnym Muzeum Historii Poznania CYRYL prowadzi wielką akcję zbierania pamiątek. Czas trwania zbiórki: do 31 lipca. 

Sto lat temu Winiary, wieś od wieków wędrująca, ale zawsze blisko Poznania, stały się wreszcie jego częścią. Kilka lat później w domu przy ul. Dobrzyckiego zamieszkała rodzina Adamskich. Ich historia, zapisana na starych fotografiach, jest piękną ilustracją losów Wielkopolan w XX wieku.

Na scenie są tylko we dwoje - Milena Handszu i Mandar Purandare. Fisharmonia, klarnet, saksofon, tabla i głos. Niby skromny zestaw, ale nie dajcie się zwieść! Bo ten hinduski (a jednak poznański) duet potrafi stworzyć muzykę, która wydaje się rozciągać poza czasem, kulturami i gatunkowymi kategoriami. Ich brzmienie to spektrum: od medytacyjnych rag, przez tonalne labirynty, aż po fragmenty bliskie strukturze modlitwy czy współczesnej poezji dźwiękowej. Dlatego niełatwo pisać o GānāVānā nie popadając w egzaltację - co innego powiedzieć, że "grają ragi z elementami jazzu i folku", a co innego być na ich koncercie i poczuć, jak fisharmonia staje się oddechem ziemi, a tabla - biciem serca.