Nie wiedziałam, że o podobnym wydarzeniu historycznym da się opowiedzieć tak czarownie, tak hipnotyzująco. Po lekturze Baśni o wężowym sercu nie dziwi ani nominacja do Nagrody Nike, ani entuzjastyczne opinie głoszone z każdej strony.

Tomik Justyny Kulikowskiej był bardzo wyczekiwanym wydarzeniem poetyckim. Po brawurowym debiucie Hejt i inne bangery młoda autorka wydawała się intrygującym głosem feministycznej i skupionej wokół krytyki codziennego życia poetyckiej świadomości. Wiadomość, że kolejny zbiór ukaże się w poznańskim wydawnictwie WBPiCAK wywołała niecierpliwe wyczekiwanie na teksty nurtu nowej  poezji krytycznej. Niestety nie warto było czekać.

Ta druga autorstwa Therese Bohman mogłaby być jednie powierzchowną opowiastką o romansie z żonatym mężczyzną, lecz powieść daje nam dużo więcej. Bierze pod lupę na pozór równościowe szwedzkie społeczeństwo i panujące w nim relacje.

W Kobiecie bez grobu czuła narracja o ciotecznej babce przeplata się z kroniką wojennych dziejów Dolnej Styrii. Tego drugiego jest o wiele więcej, podobnie jak więcej akcentu Pollack kładzie na innych, bardziej wyrazistych mieszkańców zaludniających słoweńskie Tuffer. Mimo wszystko duch Pauline Drolc, kobiety bez grobu, unosi nad opowieścią niemal przez cały czas.

Bardzo szybko po światowej premierze Quichotte'a Salmana Rushdiego Wydawnictwo Rebis oddało w czytelnicze ręce przekład Jerzego Kozłowskiego. Tłumaczenie doskonałe, świeże, idealnie zanurzone w światach kreowanych przez pisarza. Z wielkim wyczuciem tropów, zagadek i odniesień literackich polski tekst najnowszej powieści Rushdiego daje miłośnikom prozy tego autora monumentalną powieść o szalonej literackiej fascynacji Don Kichotem, która służy krytyce popędów współczesnego świata. A wszystko to stworzone jest w formie humorystycznej konwencji literatury łotrzykowskiej. I sprawdza się bardzo dobrze.

Aż trudno uwierzyć, że Pamięci pamięci Marii Stiepanowej miało być książką zbudowaną z rodzinnych wspomnień. Otrzymujemy bowiem przenikliwe do szpiku kości studium poświęcone ludzkiej pamięci.

Rzuć wszystko i jedź do Polski! Tak postąpił pewien Anglik - Benjamin Aitken. Większość wybiera co prawda kierunek odwrotny, ale Aitken chciał się dowiedzieć, co skłania Polaków do emigracji na Wyspy Brytyjskie. Podszedł do sprawy na serio. Wynajął na rok mieszkanie w Poznaniu i znalazł pracę za najniższą krajową. Czego się dowiedział?

Podczas lektury Podziemi z pewną tkliwością wspominałam, jak to w latach 90. uparcie uprawialiśmy rodzinną turystykę samochodową, w myśl zasady "dobrze jest tam, gdzie dojadą nasze cztery koła". Lubię sobie wyobrażać, że Robert Macfarlane pewnie już wtedy zakładał trapery, strugał kij włóczęgi i łazikował tam, gdzie jeszcze długo nie będzie mowy o tym, by pojawiły się jakiekolwiek cztery koła.

- Pomyślałam o starym dobrym kryminale, w którym śledztwo przychodzi prowadzić amatorom, zwykłym ludziom, przypadkowo wciągniętym do sprawy. Chciałam, aby to były osoby związane ze sztuką, ale o bardzo różnym podejściu do życia i spojrzeniu na świat - mówi Joanna Jodełka* o swojej najnowszej książce Córka nieboszczyka, rozpoczynającej serię Siostry Raj.

Znajomość dawnych legend i opowieści to podstawa posługiwania się kodem kulturowym swojej ojczyzny, również tej małej. W orlim gnieździe Błażeja Kusztelskiego to dobra propozycja dla tych, którzy chcieliby poznać baśnie i legendy wielkopolskie (i nie tylko), ale w nieco nowocześniejszej, odświeżonej formie.

Powiedzieć, że piszę tę recenzję niespiesznie, to nic nie powiedzieć. Normalnie ociągam się. No ale jak się ktoś naczytał, że "gdy coś ma być asap, to będzie fakap", to trudno się spodziewać gonienia w kółko niczym chomik.

Baruch (Bronek) Bergman - jeden z ostatnich poznańskich Żydów zmarł w 2018 roku. Jego wspomnienia z międzywojennego Poznania oraz wojenne i powojenne losy rodziny zebrał w książce Poznań. Majn Hejm Zbigniew Pakuła, dziennikarz, redaktor naczelny "Miasteczka Poznań". To kolejne opublikowane w ostatnim czasie zapiski z czasów, kiedy Poznań współtworzyła kilkutysięczna żydowska społeczność.

Można poznawać kulturę innych krajów czytając wnikliwe, dokumentujące codzienność reportaże, ale można też, od czasu do czasu, pochłonąć w jeden wieczór książkę taką jak Mała księga dawnych Islandczyków, bo to lektura mądra, przenikliwa i atrakcyjna wizualnie zarazem.

- Sztukę Pisania utworzyliśmy dla osób, które myślą o pracy z językiem, o pisaniu zarówno literackim, jak i użytkowym, ale i dla tych, którzy marzą o zanurzeniu się w humanistyce, w wielkim, nieskrępowanym czytaniu - mówi prof. Piotr Śliwiński*, który wraz z prof. Marcinem Jaworskim i dr Krzysztofem Hoffmannem wykreował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza nowy kierunek studiów II stopnia. Zajęcia ruszają 1 października.

Nocny prom do Tangeru Kevina Barry'ego jest jak współczesne Czekając na Godota. Na pierwszy rzut oka nic się nie dzieje, ale gdy tylko spojrzeć w głąb, i jeszcze trochę, i jeszcze...

Psychiatria to tak fascynująca dyscyplina medycyny, że dotychczas popularyzatorzy tej wiedzy dostarczyli czytelnikowi naprawdę sporo materiałów. Można czytać o leczeniu umysłu, o przypadkach klinicznych, wielkich odkryciach i tym, co w historii nauki o kondycji ludzkich emocji wstydliwe.

- To nie o to chodzi, że po przygodę trzeba jechać od razu na koniec świata, rowerem do Afryki, czy kajakiem przez Atlantyk. Kocham małe podróże, wycieczki, wiem, że wspaniałe rzeczy mogą na nas czekać za rogiem, w najbliższej okolicy. Trzeba jedynie wstać z fotela i ruszyć przed siebie - mówi Łukasz Wierzbicki*, autor m.in. Afryki Kazika. Niebawem ukaże się jego kolejna książka - Wokół świata na wariata.

Elizabeth Gilbert, Miasto Dziewcząt. Rzadko która powieść pozostawia po sobie taki supeł w głowie, że aż popycha do uważnego wytropienia okoliczności, w jakich powstała. Ma się to dziwne wrażenie, że przeczytało się o czymś dużo więcej niż było zawarte w samej treści.

W najnowszy tomiku poetyckim Sztuka bycia niepotrzebnym poeta Edward Pasewicz opisuje co dzieje się z umysłem człowieka wystawionego na nieustającą konfrontację z nienawiścią. Już na pierwszych stronach tomu ujawnia, że przemoc oraz agresja jakiej doświadcza podmiot liryczny i które obserwuje śledząc informacje z różnych części świata, są niezwykle istotnym elementem wpływającym na tożsamość. Stopniowe "udręczanie umysłu" staje się jednym z istotniejszych wątków jego najnowszego dzieła.

Wydawnictwo Poznańskie w swojej reporterskiej serii wydało reportaż społeczny. To zapis doświadczeń Niny Olszewskiej, która mozolnie wykonywała pracę reportera wędrując po placówkach więziennych i zakładach penitencjarnych w Polsce. Zebrała ogromną ilość materiału faktograficznego, spędziła czas z osadzonymi, szukała "prawdy" w obrazie sytemu resocjalizacji. Powstała w wyniku tej pracy książka Pudło jest doskonałym materiałem na pracę naukową, na wykłady uniwersyteckie. Literacko przynosi  nudę i przewidywalność.