Nie od dziś wiadomo, że dziecięca publiczność to jedno z większych wyzwań stojących przed gronem realizatorów i aktorów teatralnych. Tu nie ma przekłamania, nie ma cichej (głośnej, ani jakiejkolwiek innej) zgody na bylejakość, nie ma też dyplomatycznych reakcji napędzanych tym, co wypada. Są natomiast najszczersze emocje, żywe reakcje i prawda w najczystszej postaci. Jakie zatem wrażenia po Podróży nie z tej ziemi odnieśli po jej sobotniej premierze w Teatrze Animacji, Malusińskie i Malusińscy?
Teatr Animacji nie zwalnia tempa. Po jedynej w swoim rodzaju premierze spektaklu wymyślonego przez pięcioletniego (!) Leonarda Delimatę, czas na podróż w kosmos autorstwa Kamili Oleksiak w reżyserii Aleksandry Jakubczak. Dosłownie i w przenośni!
Konkurs "Nanodramy 2022" na wystawienie małej, eksperymentalnej formy teatralnej to projekt realizowany przez Teatr Usta Usta Republika. W tym roku organizatorzy zdecydowali się oddać przestrzeń Tłustej Langusty Pauli Głowackiej, którą poznańscy widzowie mogą pamiętać ze spektaklu Dziewczyny opisują świat w reżyserii Aleksandry Jakubczak i produkcji Sceny Roboczej.
W gęstwinie kafkowskich znaczeń i sensów, lub może ich braku, Ósemki czują się nadzwyczaj dobrze. Kunszt, precyzja, mistrzowskie aktorstwo, oszczędna scenografia, niepokojąca, świetna muzyka, dyskretne światło dały dzieło kompletne. Przejmujące i fascynujące. Tekst urywa się? Nie szkodzi.
Niemalże zapomniane dzieło Stanisława Moniuszki, licząca sobie około trzech kwadransów muzyki śpiewogra, od czasu II Wojny Światowej zaistniała na scenie tylko raz. Ponad dwie dekady później zrekonstruowane na bazie odnalezionego w Niemczech odpisu z XIX wieku prezentowane jest publiczności jako opowieść o niezrozumieniu, wykluczeniu oraz wypływającej z nich nienawiści i przemocy.
Spektakl Folk Solution w wykonaniu artystów Zespołu Pieśni i Tańca Śląsk to fuzja łącząca w sobie tradycję ze współczesnością. Pomostem pomiędzy starym a nowym stał się zreinterpretowany folklor przełożony na muzykę elektroniczną i teatr tańca.
Dramatyczna historia życia Antoniego Pallutha, jednego z współautorów polskiego sukcesu w walce z Enigmą, jest osią główną spektaklu Radiota, który w sobotę i niedzielę zaprezentowano w Centrum Szyfrów Enigma.
Stanisława Moniuszkę znamy jako twórcę Halki i Strasznego dworu. Sceniczną dominację tego usankcjonowanego tradycją duetu próbują przerwać z rzadka wystawiane inne opery kompozytora. Po sukcesie Parii w 2019 roku Teatr Wielki sięga po Jawnutę.
Zbliża się grudzień, a wraz z nim kolejna edycja festiwalu 1 strona, 1 spojrzenie, 180 sekund, organizowanego przez Polski Teatr Tańca. Przez kilka dni Poznań będzie tętnił tanecznymi opowieściami, które - jak co roku - poruszać będą ważne, aktualne i niejednokrotnie trudne tematy.
Jednooki król Marca Crehueta to opowieść o podziałach i o tym, jak i czy w ogóle możemy zmniejszać dystans między nami. Czy w pełni wybrzmiało to w najnowszej sztuce prezentowanej na deskach Teatru Nowego, której reżyserką jest Antonina Choroszy? I czy w pełni wybrzmiały wszystkie niuanse z tym związane?
- Okazuje się, że maszyna szyfrująca Enigma, której sekret złamali matematycy, zahacza o świat nowych technologii. Przeszłość i przyszłość łączy się też w moim teatrze dokumentalnym, gdzie sięgam do wydarzeń z przeszłości, ale nie po to, by się w niej zatrzymać, ale by przerzucić pomost - albo w przyszłość, albo w teraźniejszość, która jest domeną teatru - mówi Ewa Kaczmarek*, aktorka znana z Teatru Usta Usta Republika, która właśnie kończy rezydencję w Centrum Szyfrów Enigma.
- Często wydaje się, że coś małego jest niezauważalne i nieistotne, ale czasami najmniejsze rzeczy i wydarzenia mogą prowadzić do bardzo dużych zmian- na spektakl o sprawach, które nie wymagają słów, zapraszają aktorzy z trzech krajów: Polski, Ukrainy i Białorusi. Premiera Wielkiego małego świata - 9 grudnia w Teatrze Animacji. Reżyseruje Natallia Levanava.
Kolejna w sezonie jubileuszowym premiera w Teatrze Nowym to współczesny komediodramat Jednooki król Marca Crehueta, konfrontujący dwie przeciwstawne postawy: kontestatora politycznej rzeczywistości i stróża prawa. W roli reżyserki debiutuje wybitna aktorka poznańskiej sceny, Antonina Choroszy.
Według Słownika języka polskiego PWN dyplomacja to "działalność przedstawicieli danego państwa reprezentujących jego interesy za granicą; też: instytucje, urzędy oraz ich pracownicy zajmujący się taką działalnością", a także "umiejętność zachowania się w trudnej sytuacji tak, aby nikogo nie urazić i osiągnąć zamierzony cel".
Początkowo po głowie krążyło mi pytanie - czym kierowało się kierownictwo artystyczne, zestawiając ze sobą dwa muzyczne światy: Karola Szymanowskiego i Pergolesiego, dla których wspólnym łącznikiem był jedynie motyw Stabat Mater? Moje wątpliwości szybko zostały rozwiane, ponieważ podczas piątkowego wieczoru w Auli Artis artyści Teatru Wielkiego pokazali dwie zupełnie odmienne opowieści, dwie zupełnie odrębne koncepcje choreograficzne.
Teatr Animacji po raz kolejny podjął próbę przekonania widzów do spektakli niekonwencjonalnych. W Ślimaku i Lwie... eksperymentuje z treścią. Autorem sztuki jest... pięciolatek.
- Wyspiański napisał Wesele językiem zdecydowanie ironicznym, z dystansem, humorem, przeplatanym z przerażeniem. Mamy dzieło z przełomu XIX i XX wieku mówiące o tym, że Polacy chorują na Polskę i że z tą przypadłością nikt nie potrafi sobie na dobrą sprawę poradzić - mówi Mikołaj Grabowski*, reżyser Wesela, którego premiera zainauguruje jubileusz stulecia Teatru Nowego.
- Gdzie jesteście? - W Teatrze Animacji! - mali widzowie nie mieli problemu z odpowiedzią na pierwsze pytanie. Na kolejne - co to właściwie jest ta animacja i czy ma coś wspólnego z reanimacją, odpowiedział już sam Marcin Ryl-Krystianowski, aktor i współreżyser spektaklu Skok na księżyc, który prezentowany był gościnnie na Scenie Witraż.
- Ktoś powiedział, że to jest romans szpiegowski. Ma swoistą otoczkę pop, jest zrobiony w estetyce science fiction, ale trochę retro, z początku lat 90., kiedy startował internet - o swoim najnowszym słuchowisku, Robak Spysky, mówi Kuba Kapral*.
Kryzysy wszelkiego typu i pochodzenia to dzisiaj temat powszechnie dyskutowany. I trudno się temu dziwić - kryzysy wpływają na nasze życie w każdym jego aspekcie. Myślimy o ich konsekwencjach, rozmawiamy o nich, a przede wszystkim odczuwamy je. Wszechobecna obawa o to, co będzie dalej, generuje chęć odreagowania stresu i zmusza do tego, aby szukać odpowiedzi na nurtujące nas pytania albo sposobów na ukojenie, choćby chwilowe. Jaki ma to związek z artystami i sztuką?
