Kondukt długości dwóch kilometrów, biało-czerwone sztandary, kwiaty i szloch przerywający przejmującą ciszę. 80 lat temu Poznań pożegnał ostatnie ofiary niemieckiego obozu karno-śledczego w Żabikowie.

Gdy w 1996 roku ogłoszono, że nowym wokalistą Genesis zostaje Ray Wilson, wiele brwi uniosło się ze zdziwieniem. Świat patrzył na niego jak na intruza, który śmiał wejść w buty Phila Collinsa - człowieka, który był nie tylko głosem zespołu, ale jego twarzą i sercem. Dziś, niemal trzy dekady później, trudno już patrzeć na Raya jedynie przez pryzmat tej historii. Zbudował swój własny świat dźwięku - już z dala od mainstreamu, ale blisko emocji, a jeszcze bliżej człowieka. I to właśnie Poznań stał się jego nowym domem.

Wspaniała wiadomość dla wszystkich, którzy wciąż tęsknią do Ery Jazzu. Co prawda wspomniany cykl prawdopodobnie rzeczywiście przeszedł do historii, ale jego twórca - Dionizy Piątkowski - zaprasza do corocznego celebrowania muzyki Krzysztofa Komedy. Tym razem w programie "Komeda - Chopin - Bach" zagra dla nas słynne Andrzej Jagodziński Trio. 

Jest coś filmowego w tym, kiedy Matt Dusk pojawia się na scenie - jakby wycięty z kadru czarno-białego klasyka z lat pięćdziesiątych, ubrany w elegancki garnitur, z drinkiem w dłoni i uśmiechem, i który chyba wie więcej niż mówi. Ale w jego muzyce nie ma miejsca na powierzchowność. I może właśnie dlatego - z całym bagażem stylu, klasy i nieuchwytnej nostalgii - Kanadyjczyk od lat zdobywa serca polskich fanów. Teraz wraca do nas z trasą "Back In Town", na której jednym z przystanków jest Poznań.

Książka: jest (krótka). Podmiot/ka/y (zależy) też. mała litera, gdzie powinna być duża - owszem a ponadto bez przecinków kropek płynie niekiedy strumień liter. I duża gdzie zwyczajowo mała - czy to jednak zawsze tak łatwe do Poznania [przekora homonimów]? "Eksperyment ze znikaniem" Zofii Skrzypulec to literatura, o której nie pisze się łatwo. Ale łatwo też się jej nie czyta. To zbiór impresji luźno składających się na obraz egzystencji przebodźcowanego i zatomizowanego podmiotu w ekonomicznej tymczasowości. Artystyczny nieład zmaga się ze zwykłym bajzlem, błyskotliwość językowa z płonnym gadulstwem.

Trójka reżyserów i reżyserek, trzy obsady, trzy dramaty i trzy dni prób. Do tego śmiałego wyzwania już drugi raz Teatr Nowy zaprosił studentów i studentki szkół teatralnych, którzy wyróżnili się podczas zeszłorocznego Forum Młodej Reżyserii w Krakowie. W pierwszym tygodniu marca zaprezentowali oni trzy czytania performatywne dramatów autorstwa buntowników i buntowniczek początku XXI wieku.

Raz Dwa Trzy to przykład zespołu, który nie wpisuje się w żadne tempo. Nie dlatego, że nie potrafi - raczej dlatego, że nie chce. Od początku lat 90. z pełną świadomością idzie własną drogą - czasem pod wiatr, czasem pod prąd, ale zawsze z uwagą i szacunkiem dla słowa, dźwięku oraz odbiorcy. Ich najnowszy koncertowy projekt "Ważne piosenki" to wydarzenie artystyczne opowiadające o tym, co naprawdę się liczy. I o tym, jak wiele można powiedzieć nawet nie podnosząc głosu.

Na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się w porządku i dopiero po chwili okazuje się, że pozory mylą. Prace Weroniki Gęsickiej prezentowane w ramach wystawy "Pokrzywka" wprowadzają w świat przekraczania granic pomiędzy tym, co realne a nierealne, a także w świat nie zawsze dostrzegalnej manipulacji i niepokoju, który chowa się w najmniejszych gestach.

- Wszyscy mamy tendencję, żeby z takich postaci jak Chopin czynić pomniki. A przecież to byli ludzie. Normalni ludzie, którzy żyli, odczuwali, mieli emocje - mówi Jakub Dera, pianista, pedagog, popularyzator muzyki poważnej i dyrektor artystyczny Festiwalu Wielkanocnego w Bibliotece Raczyńskich.

Nie są zespołem z pierwszych stron dzisiejszych gazet i bywalcami internetowych portali, a jednak poznańska rockowa publiczność pamięta ich zapewne znakomicie. Klub 2progi zaprasza na... pożegnalny koncert grupy Non Iron. Wieczór będzie zwieńczeniem 40-lecia jej działalności.