- Z każdej podróży staramy się czerpać inspirację do następnych przedstawień. Wielką wartością jest dla mnie to, że nasze spektakle są zrozumiałe pod każdą szerokością geograficzną. Daje to nadzieję, że mimo różnic kulturowych, religijnych, historycznych i językowych wszyscy należymy do jednej rodziny ludzkiej i potrafimy się porozumieć - mówi Paweł Szkotak, reżyser, który 35 lat temu założył Teatr Biuro Podróży*.
Sztukę zadawania pytań teatr ma opanowaną do perfekcji. Pyta o rzeczy trudne, intymne, często graniczne, pyta o sens, o bezsens, o interpretację i nadintepretację. Pyta za dwóch, za trzech, za miliony - ale na ile tak naprawdę interesuje go odpowiedź, a na ile swoja zbawicielska rola, jaką odegrał w zadawaniu tychże? Teatr zabrał głos - mówimy. Ale czy usłyszał to, co nastąpiło później?
Menadżer kultury, dyrektor teatrów, znawca opery, autor książek i felietonista, poznaniak z wyboru. Sławomir Pietras skończył właśnie 80 lat. Na rozmowę dał się namówić Agnieszce Nawrockiej.
Informacja o tym, że Lot nad kukułczym gniazdem znajdzie się w repertuarze Teatru Nowego była najpewniej elektryzująca nie tylko dla mnie. Ta opowieść to klasyka, uwielbiana przez wielu odbiorców. Dlatego niełatwo jest podejmować się jej kolejnej adaptacji. Efekt może okazać się fiaskiem, choć może i wielkim sukcesem - jak w tym wypadku.
Z Wiktorem Rubinem* - reżyserem spektaklu Śnieżka nie chce spać, który 15 grudnia będzie miał premierę w Teatrze Polskim, rozmawia Anna Solak.
To nie pierwsze spotkanie Piotra Kruszczyńskiego, Mai Kleczewskiej i Lotu nad kukułczym gniazdem. W 2002 roku dyrektor poznańskiego Teatru Nowego, który wówczas kierował wałbrzyską sceną, zaprosił Maję Kleczewską do współpracy, czego efektem był spektakl stworzony na podstawie powieści Kena Keseya. Wynikiem drugiego spotkania tej dwójki teatralnych twórców i znanego tytułu będzie opowieść, którą poznamy 9 grudnia w Teatrze Nowym.
Święta to czas pełen skrajności - z jednej strony komercji, z drugiej życzliwości i bliskości. Połączenie tych dwóch aspektów to zadanie, jakie postawiły przed sobą twórczynie spektaklu Przypadek Mikołaja Ś., który w grudniu pojawi się w repertuarze Teatru Animacji.
- Dobry wieczór. Nazywam się Adam Stępień. Jestem przedstawicielem agencji Expert - usłyszałam w słuchawce telefonu. Wbrew pozorom nie był to telefon od reklamodawcy, który nieetycznymi metodami zdobył mój numer telefonu i za chwilę będzie próbował przekonać mnie do jakiejś usługi czy zakupu, a początek spektaklu Expert Teatru Usta Usta Republika. Przez niecałą godzinę od rozpoczęcia rozmowy będę miała okazję przejść proces rekrutacyjny do programu Ja-Expert, a także odbyć swój pierwszy dyżur jako telefoniczna specjalistka od udzielania porad i podejmowania decyzji.
Otello to pierwsza po długiej przerwie spowodowanej remontem operowa premiera Teatru Wielkiego w Poznaniu. Słynny reżyser David Pountney wystawił rzadko grywane u nas, choć przecież klasyczne, dzieło Giuseppe Verdiego, uznawane za jedno ze szczytowych osiągnięć opery włoskiej. Efekt jest więcej niż zadowalający: to spektakl udany pod wieloma względami, tak muzycznie, jak i inscenizacyjnie, choć wśród konserwatywnej publiczności operowej na pewno znajdą się malkontenci, którym nie spodoba się wizja reżysera.
Uznany twórca teatru lalkowego Konrad Dworakowski po raz drugi w swej karierze sięgnął po słynną powieść Czarnoksiężnik z krainy Oz Lymana Franka Bauma. W poznańskim Teatrze Animacji wystawił autorski spektakl luźno oparty na motywach znanych z literackiego pierwowzoru oraz - oczywiście - słynnego hollywoodzkiego filmu z 1939 roku w reżyserii Victora Fleminga.
Po latach eksperymentowania i zabawy z formą Teatr Usta Usta Republika wchodzi w dziecięcy świat. Ewa Kaczmarek i Wojciech Wiński pierwszy raz wspólnie wyreżyserowali bajkę. Wielka Przygoda Małego Snu to propozycja dla dzieci z Polski i Ukrainy.
Jak opowiadać o tym, czego nie znamy? Jak sięgać do wspomnień, które pochłonęła zapomniana historia jednego człowieka? Jak zbudować opowieść ulotną, a jednocześnie wartą zapamiętania?
Czy baśnie dziś nadal mogą chwytać za serce? Ich ponadczasowe walory na papierze - i w ustnym opowiadaniu - nie słabną. Adaptacje podtrzymują żywotność, próbując nie zgubić ich ducha. Królowa Śniegu Zycha i Bondary przekłada słowną opowieść na ruch.
- Dzieła z zamierzchłych dziejów kierują się estetyką i zamysłem dramaturgicznym, który wyrósł w tamtych czasach. W Królowej Śniegu dramaturgia tworzona jest współcześnie, przez co będzie to dzieło aktualne - opowiada Robert Bondara, choreograf i reżyser nadchodzącej premiery w Teatrze Wielkim w Poznaniu.
Już w najbliższy piątek, 27 października, rusza Ofensywa Teatralna IX: Rewizja - trzydniowe wydarzenie, które aż kipieć będzie od teatru i różnorakich jego obliczy. Reprezentacja teatru zawodowego spotka się z teatrem offowym, a razem z nimi zderzą się w twórczej atmosferze różne sposoby postrzegania, interpretowania i przeżywania świata.
Miało być ciepło, relaksująco i przyjemnie, miał być czas na odpoczynek, ale i eksplorację - tak podróż do Amazonii wyobrażały sobie Gruba i Głupia, duet odpowiedzialny za projekt Pentezylea. Rekonstrukcja ciała Amazonek wystawiany w ramach programu Sceny Roboczej. - Już wtedy wiedziałyśmy, że podróżować przez Amazonię można na wiele sposób i w większości nie są to radosne eskapady, wręcz przeciwnie - przypominają błądzenie po przytłaczającym labiryncie, z którego czasami nie ma wyjścia - mówią artystki.
O nowym sezonie w gmachu opery pod Pegazem po generalnym remoncie sceny, z Renatą Borowską-Juszczyńską, dyrektorką Teatru Wielkiego, rozmawia Agnieszka Nawrocka.
Pięćdziesięciolecie Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, założonego przez Conrada Drzewieckiego w 1973 roku, uczczono premierą sztuki Z kapelusza w choreografii Jo Strømgrena (artysty, który przygotował przed dziesięcioma laty jubileuszowy spektakl - Czterdzieści). Głównym tematem podjętym przez Strømgrena miały być ulotność wspomnień oraz zwodnicze działanie pamięci, także zbiorowej. Nie powstał jednak spektakl nostalgiczny, lecz pełen niepokoju i niepewności - norweski reżyser w atmosferze dalekiej od beztroskiego świętowania ostrzega przed powrotem najbardziej brutalnych wydarzeń z nieodległej historii.
O ruchu, świadomości ciała i pracy z młodymi artystami przy projekcie Ciało Ciałko opowiadają Aniela Kokosza i Paulina Giwer-Kowalewska z kolektywu Kolekttacz.
Sen nocy letniej Jana Klaty jawi się niczym szowinistyczny koszmar - manifest reżyserskiej wszechwładzy nad aktorkami, aktorami i publicznością.
