"Strefy LGBT+. Sztuka queerowa w czasach dobrej zmiany" to próba podsumowania queerowych strategii artystycznych rozwijających się na przestrzeni lat 2015-2025. Punktem wyjścia dla osób kuratorskich, Tomka Pawłowskiego-Jarmołajewa i Gabi Skrzypczak, stają się sierpniowe wydarzenia 2015 roku. To wtedy z warszawskiego placu Zbawiciela zniknęła "Tęcza" Julity Wójcik, instalacja, która miała nieść przesłanie pokoju, miłości, nadziei i radości, ale stała się generatorem społeczno-politycznych napięć. Był to symboliczny początek tzw. dobrej zmiany, która doprowadziła m.in. do powstania stref wolnych od LGBT.

Dorota Walentynowicz działa na styku fotografii, sztuki nowych mediów, instalacji i performansu. W swojej działalności bada przede wszystkim wzajemne oddziaływania pomiędzy technologią a naturą, teorią a praktyką oraz logiką a poznaniem intuicyjnym. W projekcie "Reprodukcje" prezentowanym w Galerii Fotografii pf w CK Zamek, podejmuje temat rozwoju zachodniej fotografii, ramując ją przemianami i transformacjami zachodzącymi w Eastman Kodak Company, jednym z największych koncernów zajmujących się produkcją sprzętu fotograficznego. Skupia się przede wszystkim na wczesnym rozwoju tej dziedziny, analizując relacje pomiędzy fotografią a jej użytkowniczkami i odbiorczyniami. 

Dwa nowe muzea, powstałe z inicjatywy osób prywatnych, otwarto tej wiosny w Poznaniu. Zabierają zwiedzających w podróż do mniej lub bardziej odległych czasów. Czy warto je odwiedzić?

"Betonium" to projekt badający relacje i zależności pomiędzy współczesną tożsamością a dziedzictwem architektonicznym Europy Środkowo-Wschodniej. Katerina Kouzmitcheva prowadzi działania artystyczne na monumentalnych blokowiskach i dokumentuje dokonujące się w nich transformacje historii indywidualnych.

"Szalona dekada. Polska fotografia lat 70." to tytuł wystawy, którą od 16 maja do 20 czerwca oglądać można w Galerii Piekary, a która powstała we współpracy z Fundacją 9/11 Art Space. To, że jest to wystawa zdjęć powstałych we wskazanym w tytule okresie, wydaje się oczywiste. W czym jednak tkwi jej "szaleństwo"?

"Spam", to pojęcie znane dzisiaj każdemu. Niechciane e-maile, niepotrzebne treści zalewające główne strony social mediów, wyświetlające się nachalnie reklamy. Nadprodukcja. I właśnie z pojęciem Spamu zmierzyli się uczniowie szkół średnich startujący w tegorocznej odsłonie konkursu sztuk wizualnych "filtr:"

16 maja rozpoczęła się kolejna, dziewiąta już edycja Poznań Art Week, lokalnego festiwalu sztuki. Organizatorzy tym razem badają szeroko rozumiane terytoria. Jak czytamy w tekście kuratorskim: "W świecie, w którym spory o terytoria nie cichną, program kulturalny festiwalu proponuje inne spojrzenie: na terytoria znaczeń, odczuwania, bycia. Sztuka nie zna granic, ale czy na pewno ich nie ma? A może posiada ich wiele w obrębie różnych twórczych form ekspresji? Fizyczne, sensualne, znaczeniowe i imaginatywne granice stają się tematem przewodnim wielu prezentowanych w ramach festiwalu wystaw".

Ponad 70 miejsc można odwiedzić podczas tegorocznej Nocy Muzeów. W sobotę 17 maja, od g. 14 do późnych godzin nocnych, będzie można obejrzeć nie tylko stałe i czasowe wystawy, wziąć udział w licznych wydarzeniach specjalnych, ale także wejść do niedostępnych na co dzień miejsc, jak gmach Komendy Wojewódzkiej Policji czy klasztor oo. Jezuitów!

- Nie przychodzę, aby bawić i zachwycać. Moje "Zanim" powstaje w opozycji do albumów, które nie mówią, jak sądzę, całej prawdy o Poznaniu - mówi Maciej Krajewski, znany jako Łazęga Poznańska. Jego najnowszą wystawę "Zanim" będzie można obejrzeć już od 16.05 w Pyramida Gallery.

Co łączy Asę Lee, Sarę Lewi i Lenę Seiz? Wspólne imię i nazwisko: Aleksandra Cieślewicz. I temat, wokół którego osnutę będą prace prezentowane na wystawie "Rok bez zimy". Co dzieli? Kompletnie różne spojrzenia artystyczne. 

- W każdej z sal wystawienniczych przenosić się będziemy do innej, znanej z książki przestrzeni: dywanowego warsztatu, grodu sprzed tysiąca lat, na gigantyczną łąkę, do dawnej akademii, pełnej pomysłowych wynalazków oraz do mrocznych zakamarków katedry - o wystawie "Magiczny dywan. Podróże w czasie" opowiada Anna Pikuła, liderka zespołu wystaw w Poznańskim Centrum Dziedzictwa.

O godnej reprezentacji prac w przestrzeni wystawienniczej, walce z nierównymi ścianami i początku końca/jednej dziurze w obrazie za dużo mówią Wiktoria Cwityńska i Kasia Knychała, założycielki nowej poznańskiej galerii - Galerii Dług. 

"Mateusz Dąbrowski. SIĘ" w Galerii Piekary to wystawa, która już od progu może w odbiorcach generować różne wrażenia i przemyślenia. Z zapowiedzi artysty płynie jasny komunikat, że każda z prac jest efektem działania twórczego, które ma też wymiar arteterapeutyczny. Te dwie perspektywy - mniej i bardziej profesjonalna oraz mniej i bardziej terapeutyczna - nakładają się na siebie, a skutki tego są wyjątkowo interesujące.

O czasach pierwszych Piastów i śladach po nich, prezentowanych na wystawie czasowej "Bolesław Chrobry / Z POZNANIA / po władzę i koronę", mówią Mateusz Sikora z Muzeum Archeologicznego i Agnieszka Stempin z Rezerwatu Archeologicznego Genius loci.

Na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się w porządku i dopiero po chwili okazuje się, że pozory mylą. Prace Weroniki Gęsickiej prezentowane w ramach wystawy "Pokrzywka" wprowadzają w świat przekraczania granic pomiędzy tym, co realne a nierealne, a także w świat nie zawsze dostrzegalnej manipulacji i niepokoju, który chowa się w najmniejszych gestach.

Parafrazując Gombrowicza: Józef Chełmoński wielkim artystą był. Stworzone przez niego arcydzieła tworzą fundamenty sztuki polskiej. Przetwarzane w popularnych filmach, serialach, remiksowane w rozmaitych wytworach kultury, są inspiracją dla kolejnych pokoleń twórców. Wystawa "Józef Chełmoński 1849-1914" w Muzeum Narodowym w Poznaniu tę jego wielkość jeszcze bardziej przybliża.

Czy jest możliwa wymiana myśli, wartości i artystycznych zjawisk pozbawiona elementu dominacji? Refleksją nad tym tematem podzielili się artyści i artystki, których prace od 4 kwietnia zobaczymy w Galerii Miejskiej Arsenał. A o pojęciu "Import/Export" w sztuce i nie tylko opowiedział Maciej Kurak - kurator 14. edycji Biennale Grafiki Artystycznej i rektor Uniwersytetu Artystycznego im. M. Abakanowicz w Poznaniu. Pytała Agnieszka Nawrocka.

Chodniki pełne dżdżownic po deszczu, telefony z klapką, wysyłanie wiadomości z bramki internetowej, Encyklopedia Powszechna PWN jako ówczesny ChatGPT, sprawdzanie programu telewizyjnego w telegazecie, gablota z "kryształami" - któreś z tych wspomnień brzmi znajomo? Niektóre z nich doskonale pamiętam, o innych przypomniał mi instagramowy profil polish_nostalgia, na który wpadłam podczas poszukiwania artykułów o nostalgicznych latach 90. To właśnie te szalone, kolorowe, plastikowe lata są bohaterem najnowszej wystawy w CK Zamek, kuratorowanej przez Tomasza Żaglewskiego.

Chociaż lata 90. w Polsce to przede wszystkim czas kryzysów, mają też inne, atrakcyjne oblicze. W tym czasie przez zachodnią granicę przyszła do nas popkultura, zadomawiając się na ekranach telewizorów, w słuchawkach walkmanów i na półkach kiosków. O jej fenomenie opowiedział prof. Tomasz Żaglewski, kurator wystawy "Najntisy Forever! Popkultura w Polsce lat 90.", którą od 21 marca możemy odwiedzać w CK Zamek. Pytała Magdalena Chomczyk.

Czy tylko historycy mają prawo spoglądać w przeszłość? Czy to ich szkiełko i oko jest najlepszą, obowiązującą metodą badania tego, co już było? Na rozważania na temat historii zaprasza Wielkopolska Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury, która wraz z kuratorem cyklu "Obrazy Przeszłości", Michałem Sitą, postara się zajrzeć w przeszłość. Tyle że inaczej.