W wykonanej w 1975 roku czarno-białej pracy wideo, Marina Abramović, serbska artystka, przez 50 minut szczotkuje włosy, powtarzając w międzyczasie: "Sztuka musi być piękna, artystka musi być piękna". Zapętlające się słowa z każdą minutą coraz bardziej uderzają swoją intensywnością, podobnie jak gesty Abramović, które stają się coraz bardziej agresywne. Art Must Be Beautiful, Artist Must Be Beautiful to kanoniczne dzieło dla feministycznej historii sztuki. Rozważania na temat wyglądu kobiet i standardów narzucanych przez zachodni kanon nie przestają być istotnym motywem prac osób artystycznych, chociaż można odnieść wrażenie, że w tym temacie powiedziano już wszystko.

Wyjeżdżając z kraju objętego wojną, nie zapomnij zdjąć lakieru hybrydowego z paznokci, wybrać najgorszych ubrań i na dłuższy czas pożegnać się z szamponem do włosów. Najnowsze iPhony? Już sytuacja uchodźców z Syrii i Afganistanu pokazała, że taki "luksus" będzie długo wypominany. Tematyki stereotypów dotyczących migrantów dotyka wystawa Comfort Work Lii Dostlievy i Andria Dostlieva, prezentowana do 22 września w Galerii Miejskiej Arsenał.

W niedzielę 1 września otwarcie niezwykłej land-artowej wystawy No water no art, która wtopi się (czasownik użyty nieprzypadkowo, wszak woda będzie bohaterem tego artystycznego projektu) w krajobraz Parku Szelągowskiego. Możemy być pewni, że wizyta w tym miejscu dostarczy wrażeń o szerokim spektrum - organizatorzy przedsięwzięcia planują oddziaływać na wszystkie zmysły odbiorców, wykorzystując do tego świat natury, sztuki wizualne oraz muzykę.

Dla poznańskiego antropologa i fotografa dokumentalisty Michała Sity spektakularny show - Orzeł i Krzyż, który podziwiać można w Murowanej Goślinie, stał się pretekstem do obserwacji, jak organizacja takich widowisk wpływa na nasze rozumienie historii. Jego wystawę Historia Polski można oglądać do 8.09 w Galerii Fotografii pf.

Magpie, kanadyjska  rzeka, w lutym 2021 roku otrzymała status osobowości prawnej. Ma prawo m.in. do przepływu, utrzymania bioróżnorodności oraz podejmowania czynności prawnych; wyznaczeni przez rząd przedstawiciele mogą reprezentować rzekę i podejmować w jej imieniu działania prawne. Wcześniej osobowość prawną przyznano m.in. rzece Whanganui płynącej przez Nową Zelandię, indyjskiej Nainital, Gangesowi, Jamunie oraz wszystkim rzekom w Ekwadorze.

To prawdziwa gratka dla miłośników sztuki tęskniących za dziełami mistrzów. Od 19 lipca w Muzeum Narodowym znów będzie można odwiedzić Galerię Sztuki Polskiej od końca XVIII wieku do 1945 roku i Galerię Sztuki Współczesnej. O zmianach w nowym skrzydle, po trwającym od października ubiegłego roku remoncie, opowiedziały Maria Gołąb - zastępczyni dyr. ds. naukowych Muzeum Narodowego i Anna Borowiec - kuratorka Galerii Sztuki Współczesnej.

Galeria, która otwiera, nie wywołuje obaw i łączy młodość z dojrzałością. To nowy punkt na artystycznej mapie Poznania. O pracowni i Galerii Złącze opowiadają: malarz i konserwator dzieł sztuki Maciej Fricze, Zuzanna Tetera - kuratorka i kulturoznawczyni oraz absolwent Wydziału Rzeźby na UAP-ie Piotr Owczarek.

"Nigdy nie myślałam o celowym przeniesieniu swoich emocji do moich prac, a już broń boże pokazaniu «prawdziwych emocji» ludzi, którzy są przed moim obiektywem. Wręcz przeciwnie, bardziej interesuje mnie sztuczność niż naturalność i inscenizacja niż sytuacje zastane" - odpowiada na pytanie zadane przez Adama Mazura na łamach "Dwutygodnika" Joanna Piotrowska. Fotografie artystki można oglądać w galerii Fundacji Czas Kobiet w ramach wystawy Kochasz ty dom co ciszą swą.

Z Rafałem Szenrokiem, współzałożycielem Morski Studio Graficzne, twórcą strategii marek, jurorem w Konkursie 30/30 na najlepszą okładkę płytową, rozmawia Adam Jastrzębowski. Wystawę pokonkursową można oglądać w Starym Browarze do końca lipca.

Wystawa Pod nieobecność państwa, którą do 7 lipca oglądać można w Galerii Miejskiej Arsenał, uświadamia, jak bardzo rzeczywistość odbiegać może od kulturowych stereotypów. Ale nie tylko to jest jej mocną stroną. Zmusza do  wykraczającej poza jeden kraj, kontynent i kulturę refleksji na temat patologizacji systemu władzy.

- Rysunek jest dziedziną bardzo szybką, opartą na impulsywności. Postrzegam go jako coś indywidualnego i wraz z poezją, jako ostatnią nadzieję na przekazywania odczuć osobistych - mówi Bohdan Cieślak. Wybitny scenograf zaprasza na swoją wystawę Kurtyna i dystopia do Teatru Ósmego Dnia. Wernisaż już 28 czerwca.

Pamięć, czas i relacje to najważniejsze elementy stojące u podstaw sztuki Zuzanny Janin, rzeźbiarki, performerki, artystki działającej na styku różnych mediów. Janin czerpie przede wszystkim z własnych doświadczeń: towarzyszących jej emocji, wspomnień, pamięci ciała. Choć przez lata w swojej twórczości podejmuje te same motywy, zmienia formę i sposób, w jaki o nich opowiada. Ważnym elementem tworzącym artystyczne archiwum Janin są tematy kategoryzowane jako tabu, między innymi przemoc, opresja, victim blaming.

O powtarzalności, sile chaosu przeplatającej się z rutyną i powodach codziennych pobudek opowiada najnowsza wystawa Codziennie budzi mnie w Galerii Złącze.

- Uważam, że fotografia dokumentalna to fotografia treściwa, realna, ale nie rozwarstwiona - z Bartoszem Seifertem, laureatem I edycji Poznańskiej Nagrody Fotograficznej w kategorii "poznańskiej" (Nagroda Fundacji Rozwoju Miasta Poznania) za cykl Życie codzienne mieszkańców baraków w rejonie ulicy Opolskiej, rozmawia Adam Jastrzębowski.

- To był moment szczerości i intymności, bo chciałam pokazać siebie taką, jaka jestem. Celem nie było stworzenie "pięknego obrazka", który mogłabym później sprzedać czy stworzenie czegoś, co po prostu będzie się komuś podobało - opowiada Olga Borovikova. Artystka przez rok, każdego dnia, tworzyła autoportrety. Tak powstały cykl 365 prac, który od 7 czerwca będziemy mogli oglądać na wystawie Samość w Baraku Kultury.

O plebiscycie na najlepszy gastroneon w Poznaniu i o tym, co neony skrojone na wymiar wnoszą do miejskiej estetyki, opowiada Tomasz Bombrych - pomysłodawca i twórca kilku edycji mapy Z bliska/Z daleka, w której zebrał poznańskie murale, graffiti, neony i typografię.

Wystawa Łataj! Ceruj! Długie życie ubrań, która czeka na Was w CK Zamek, to nie jest rzecz lekka i przyjemna. To czas i miejsce, które ma nam pokazać, jak niewiele czasu i miejsca już mamy i jak bardzo musimy zacząć świadomie działać. Krok po kroku, dzień po dniu, razem. To sztuka, która otwiera oczy i wskazuje palcem na rzeczy, o których najwygodniej się milczy.

Fotografia to narzędzie dokumentujące, utrwalające w kadrze ludzi, miejsca i zdarzenia. Służy przekazywaniu informacji o sytuacjach faktycznie zaistniałych. Ale przecież narodziny fotograficznego medium szybko stały się pretekstem do utrwalania na kliszach momentów celowo wyreżyserowanych - nawet tych, które traktowano później jako dokument. Tego rodzaju refleksje pojawić się mogą na wystawie Królestwo Michała Bugalskiego, którą można oglądać w Galerii Fotografii pf w Zamku.

- Ten rok jest dla nas wyjątkowy - mówi Monika Herkt, dyrektorka Poznańskiego Centrum Dziedzictwa. - Świętujemy dziesięciolecie Bramy Poznania, która, śmiem twierdzić, zmieniła świat wystawienniczy w mieście.

Nieoficjalne, zdystansowane i postmodernistyczne Koło Klipsa wyraźnie zapisało się na awangardowej mapie Polski. Sztuka przestała być elitarna, a każda wystawa miała działać jako dobrze naoliwiona maszyna. Przekonać można się o tym na wystawie Ultraawangarda. Koło Klipsa i poznański underground lat 80. XX wieku w Muzeum Narodowym.