To sceniczna wersja dramatu o tym samym tytule, autorstwa Gabrieli Zapolskiej. Sztuka została wystawiona po raz pierwszy we Lwowie w 1907 r. i do tej pory doczekała się blisko stu inscenizacji. - Zapolska bardzo dobrze wskazuje, że choćbyś nie wiadomo jak dobrym filozofem był, to możesz być też głupi. Ilość fakultetów nie wpływa na mądrość życiową - mówił w jednym z wywiadów tuż przed premierą Jerzy Stuhr. Jego zdaniem młodopolska dramatopisarka przewidziała trochę to, co wydarzy się w przyszłości ze społeczeństwem. - Ta głupota, o której ona mówiła wiąże się dla mnie z takim egocentryzmem, hedonistycznym łaknieniem życia i zadowolenia tu i teraz. Natychmiast. Nasza dzisiejsza społeczność, która jest siłą, czyli 30, 40-latkowie to skrajni egoiści, dla których wszystko musi być teraz, szybko, dzisiaj, dla mnie - tłumaczył reżyser i odwtórca jednej z głównych ról.