Debra Granik po raz kolejny mierzy się z filmowym opisem dramatycznej relacji ojciec-córka. Dziesięć lat temu w filmie Do szpiku kości nastoletnia bohaterka, grana zresztą fenomenalnie przez Jennifer Lawrence, próbowała odnaleźć swojego rodzica, dla siebie i rodzeństwa. Tym razem reżyserka podwyższa emocjonalną poprzeczkę. 13-letnia Tom (Thomasin McKenzie - aktorska rewelacja) koczuje z ojcem w parku narodowym w Oregonie.

Will, weteran z Iraku, cierpi na wojenną traumę i zaszył się z córką w puszczy po śmierci żony. Koszmary wojny dręczą Willa nieustannie, ale leki na PTSD nie pomagają i tylko życie w mateczniku przynosi mu ulgę, Kontakty z cywilizacją ograniczył do minimum. Zaciera ślady, by nie zostać złapany przez strażników parku i służby socjalne. Uczy córkę sztuki przetrwania w puszczy, o każdej porze dnia i roku.

Debra Granik opowiada nam, kadr za kadrem, historię o bezgranicznej miłości ojca i córki. Zanurzeni w leśnych ostępach są zgraną parą uciekinierów przed światem zewnętrznym, codziennie trenują sztukę znikania w zielonym poszyciu, komunikując się kląskaniem. Zbierają grzyby i piją deszczówkę zbieraną w pałatce. Córka jest strażnikiem snu ojca, oparciem w duchowym cierpieniu. Pewnego dnia zostają złapani przez rangersów i system opieki społecznej bierze ich los w swoje ręce. Oboje zostają poddani testom psychologicznym, których wynik ma zdecydować o sposobie na adaptację w społeczeństwie. Ale prawdziwa miłość potrzebuje granic, by zbudować i zachować swoją tożsamość. Córka musi pójść własną drogą, nie może żyć życiem swojego ojca. Próbuje więc znaleźć swoją drogę, by jednocześnie nie porzucić chorego ojca.

Przemysław Toboła

• Zatrzyj ślady
• reż. Debra Granik
• dostępny na platformie HBO i Netflix

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2020