Anna Kochnowicz: W 2005 roku, po otrzymaniu Oscara, powiedziałeś, że do Europy powinno się jeździć po idee, ale realizować je w Stanach. Sam jednak przyjąłeś kierunek odwrotny, bo w Rozbitku, w swoim Instytucie, realizujesz to, co Robert Redford wymyślił i przetestował w Sundance...
Jan A.P. Kaczmarek: Tak naprawdę chodzi o to, by się nie zasiedzieć. Inspirujący jest Ruch. Odświeża. W gruncie rzeczy kierunek nie ma znaczenia.
Ale coś się przenosi z miejsca na miejsce. Co wywozisz z Polski? Naładowane nową energią akumulatory? Czy świeżość spojrzenia na Amerykę, zyskaną poprzez oddalenie?
Polska i amerykańska rzeczywistość to dwie rożne sprawy. Tamten świat jest świetnie zorganizowany, ułożony. Po godzinie pierwszej jest druga, potem trzecia i nikogo to nie szokuje. Tu - istotą życia jest pewien element chaosu, niespodzianki. Ja ciągle mam w sobie to polskie szaleństwo...
I ułańską fantazję?
Też. Choć trochę zreformowaną, bo musiałem się nauczyć życia w porządku. Kiedyś zażartowałem, że Ameryka to jest taki Poznań. I to się jakoś zgadza. Ameryka jest bardzo porządna. Takie ma fundamenty.