- I co, płakaliście?

- Tym razem odrobinę mniej, ale nie umiemy przy tym nie płakać.

Wśród sporej grupy dzieci i rodziców, którzy dopiero wyszli z sali, znalazłam się przypadkowo na linii dialogu współtwórców spektaklu. Zapewne byli obecni także na grudniowej prapremierze, kiedy mogli oglądać spektakl z perspektywy widza. Po zakończonym przedstawieniu ich twarze zdobi delikatny uśmiech pełen wzruszenia. Już podczas spektaklu kątem oka dostrzegam, jak kobieta po mojej lewej ukradkiem zdejmuje okulary, żeby przetrzeć mokre oczy. Niejednemu zresztą spośród obecnych na sali przydaje się krótka chwila ciemności na kilkukrotne, szybkie mrugnięcie powiek.

Berra ma osiem lat i też chciałby mieć dziadka, tak jak Uffe. Z cudowną, dziecięcą bezpretensjonalnością chłopcy znajdują jednego w domu starców - miejscu obfitującym w dziadków wszelkiego rodzaju. Nils ze swoim świeżo upieczonym wnukiem przeżywa kolorowe, beztroskie chwile u schyłku długiego życia. Uczy się być dziadkiem. Małego i starszego mężczyznę połączy zażyłość silniejsza niż niejedne więzy rodzinne.

Więcej...