- Jednym z problemów Ukraińców w Poznaniu, zarówno tych mieszkających od dawna, jak i dopiero przybyłych, jest brak stałego miejsca spotkań, czegoś w rodzaju klubu czy świetlicy, gdzie można byłoby dyskutować, wymieniać pomysły, najzwyczajniej porozmawiać, nacieszyć się swoją obecnością - mówi Anna Chraniuk*, propagatorką kultury ukraińskiej, uhonorowaną tytułem Zasłużony dla Miasta Poznania.
- Co do Poznania zaś, czy może Wielkopolski, bo urodziłem się w Kaliszu, to fascynuje mnie ich poetycka specyfika, czyli język i krajobraz. Ich powściągliwość, schludność i rzeczowość. To nieprawda, że wszystko, co najlepsze, przyszło do polskiej poezji XX wieku z różnorodnych językowo Kresów - mówi Dariusz Sośnicki*, poeta i redaktor, autor książki Po domu.
- Najczęściej przyjmuje się, że antysemityzm istniał w piłce nożnej przed wojną, a po wojnie, gdy żydowskie kluby piłkarskie zniknęły, odium żydowskości przerzucono na kluby tzw. demokratyczne, które przyjmowały żydowskich piłkarzy. Pisząc książkę, doszedłem jednak do wniosku, że było inaczej - mówi Rafał Rosół*, badacz antysemityzmu w piłce nożnej.
- Praca seksualna cały czas pozostaje w szarej strefie i to widać w sposobie mówienia, pisania i korzystania z rynku usług seksualnych. Przez to, że pracownicy często są kryminalizowani, usuwani na margines i pozbawieni prawa pracy, to naturalnie nasiąkają też mówieniem o sobie w kategoriach wykluczonych - mówi Karolina Rogaska*, autorka książki reporterskiej Bez wstydu. Sekspraca w Polsce wydanej nakładem Wydawnictwa Poznańskiego.
- Rytuał ten wykonywałam z babcią i mamą - obie związały mi po równej połowie włosów w trzy kucyki. Potem ścięłam je brzytwą - mówi Julia Woronowicz*, artystka wizualna, autorka wystawy Żywoty dziewann polnych, leśnych i nadwodnych.
- Ciekawi mnie próba, właśnie ta próba odzyskania perspektywy dziecka, czy też osoby dojrzewającej, która przeżywa pewne rzeczy po raz pierwszy - mówi Andrzej Błażewicz*, autor przetłumaczonej na język migowy książki poetyckiej Ostatnie zimy.
- Zależy mi, aby każdy mógł przejrzeć się w moich wierszach, żeby były uniwersalne. Chcę, aby każdy mógł pomyśleć: znam to, widziałem, czułem podobnie. Może stąd rodzi się owa przestrzeń empatii? - mówi Urszula Honek*, laureatka Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka.
- Jest wiele muzycznych obszarów, które mnie kręcą, i gdybym miał więcej czasu, to byłoby ich dużo więcej. Chciałbym mieć starodawny punkowy band - choćby żeby grać covery Dead Kennedys. Trzonem mojego zainteresowania jest tworzenie nowych sytuacji muzycznych - mówi o swoich projektach i pomysłach Rafał Zapała*, tegoroczny laureat Nagrody Artystycznej Miasta Poznania.
Nie ma w Poznaniu wielu takich grup, do których każdy może zwrócić się z prośbą o radę i wsparcie i na pewno otrzyma odpowiedź. Mateusz Kiszka, Tobiasz Jankowiak i Aleksandra Polerowicz* z Działu Fotografii WBPiCAK organizują wystawy, ale także autorskie imprezy promujące lokalnych fotografów i artystów wizualnych. Wernisaż kolejnej z nich - Filtr:_RESET - odbędzie się już jutro, 1. lipca.
- Niczego nie wygładzałam, chciałam napisać prawdę - tak, nastolatki naprawdę dużo przeklinają, naprawdę mają dużo problemów i naprawdę czasem fatalnie sobie z nimi radzą - mówi Aga Pawlikowska* o swojej debiutanckiej powieści Nie zwalaj winy na blond.
- Wskoczycie w realia ludzkości "wieloplanetarnej", ale poznacie raptem wycinek tego świata - planetę wulkaniczną i tonącą w długach kopalnię Infernopolis - mówi o swojej debiutanckiej powieści Diabeł już tu nie mieszka Mikołaj Manicki*.
- Po zaborach i I wojnie w największych muzeach było zatrudnionych kilka, kilkanaście, najwyżej 20 osób. Dzisiaj, jeśli mowa o muzeach narodowych, to jest w nich zatrudnionych nawet po kilkaset osób - mówi Tomasz Łęcki*, dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu w rozmowie podsumowującej konferencję Muzeum XXI wieku.
- Nowością jest scena plenerowa, na której z koncertami wystąpią m.in. Joanna Lacher, Dziewanna i zespół Jeremiah Kane. Pyrkon stoi cosplayem i tu też nastąpiły zmiany - o nadchodzącym Pyrkonie opowiada Jakub Orłowski*, brand manager festiwalu.
- Przenieśliśmy akcję z Dublina do Poznania, to będzie opowieść o ludziach stąd i o znajomych miejscach, jak np. plac Cyryla Ratajskiego, ulice Libelta i Ratajczaka - wyjaśnia ⃰Maja Kleczewska, reżyserka Ulissesa. Premiera - 16 czerwca w Teatrze Polskim.
- Ważną nowością dla uczestników festiwalu jest to, że działamy jak zawsze w przestrzeni miejskiej, ale tym razem głównie w trzech miejscach po sąsiedzku, m.in. na nowo otwartym po remoncie placu Kolegiackim - o nowościach i najważniejszych wydarzeniach tegorocznego Malta Festival opowiada Michał Merczyński*, dyrektor festiwalu.
- Wspólnie z grupą przyjaciół z całej Polski stwierdziliśmy, że to nie może być tak, że dzieci robią filmy animowane, jest premiera, najczęściej w gronie rodzinnym, i na tym koniec, a filmy trafiają po prostu do szuflady - mówi Agnieszka Krajewska*, koordynatorka Przeglądu Filmów Oko Kalejdoskopu.
- Od pierwszej rozmowy warunkiem wyrażonym przeze mnie w imieniu miasta była konieczność zapewnienia - po ewentualnym przejęciu budynku przez Akademię Muzyczną - dalszej, autonomicznej działalności Sceny Roboczej. Chcemy nadal być jej partnerem, tak jak byliśmy nim przez pierwsze 10 lat jej działalności - mówi Jędrzej Solarski*, zastępca Prezydenta Miasta Poznania, o planach na dalsze zagospodarowanie budynku dawnego kina Olimpia.
- Jeśli się naprawdę wejdzie w ten świat, to jest to historia trochę zagubionych postaci opowiadająca o tym, że zawsze warto w siebie wierzyć i próbować, a nie warto się poddawać i rezygnować - opowiadają realizatorzy nadchodzącej premiery spektaklu Bleee... w Teatrze Wielkim: reżyserka Gosia Dębska*, scenografka Marta Dorożalska** i dyrygent Grzegorz Wierus**.
- Zaczęłam traktować świetlicę jako metaforę poszukiwania swojego miejsca, takiej trochę sztucznej mikrospołeczności na zastępstwo. To także niezwykle specyficzne miejsce związane z pamięcią i tożsamością narodową - mówi Cristina Ferreira-Szwarc*, artystka, której performans Świetlica zostanie zaprezentowany w poznańskim Pawilonie.
- W moim tekście jest tak: Poszedł Pan Tadeusz pławić się w plenerze, w opisie i w sielance, pięćdziesiąt stronic tak lezie - zdradza Agata Biziuk ⃰, reżyserka spektaklu Pan Tadeusz. Ostatni zjazd. Premiera w Teatrze Animacji - 21 maja.
