Podczas czwartkowego koncertu poznańscy filharmonicy nie oszczędzili publiczności. Emocjonalna huśtawka - od eklektycznego utworu Friedricha Guldy do potężnie brzmiącej "Bohaterskiej" Aleksandra Borodina - była dużym wyzwaniem percepcyjnym. Rozleniwieni tematycznymi koncertami, chłonący muzykę wyłącznie XVIII i XIX wieku słuchacze zostali wyrwani z letargu. Od współczesności nie wymaga się jednego kanonu, warto więc próbować dawne dźwięki wzbogacać nowszym kontekstem. Jaki może być tego efekt?
O swojej pierwszej wspólnej książce obrazkowej opowiedziały w środę w CK Zamek pisarka Justyna Bargielska i ilustratorka Iwona Chmielewska. "Obie" to pierwsza publikacja nowego poznańskiego Wydawnictwa "Wolno".
Wszystko na ziemi ma swój odwieczny cykl, jest czas siewu i czas zbiorów - przypomina najnowszym spektaklem Polski Teatr Tańca. "Żniwa", w reżyserii Igora Gorzkowskiego z choreografią Iwony Pasińskiej, to pierwsze przedstawienie zespołu pod kierownictwem nowej dyrektor.
Mosdorf. Rekonstrukcja w Teatrze Nowym to już drugi, po Myślach nowoczesnego Polaka w Polskim, poznański spektakl o mechanizmach powstawania myśli narodowej - tym razem bardziej przystępny dla szerszej publiczności, a równie skłaniający do refleksji.
Adam Ziajski, poznański reżyser, aktor, aktywista, twórca Sceny Roboczej i Teatru Strefa Ciszy pewnego dnia porządnie się wkurzył. I z tego wkurzenia powstała książka Poznański spacerOFFnik teatralny Joanny Ostrowskiej. Ukazała się w grudniu nakładem Wydawnictwa Kontekst.
Operetka - ta z epoki Straussa i Kálmána - nie ma racji bytu w XXI wieku. Rozrywka, którą mamy na wyciągnięcie ręki, jest o niebo ciekawsza niż walczyki i kiepskie fabuły historii w stylu "Wesołej wdówki". Na operetkę trzeba mieć pomysł, trzeba mieć wizję, jak wskrzesić "starą idiotkę", o której pisał Tuwim. W "Zemście nietoperza" - ostatniej premierze ubiegłego roku w Teatrze Wielkim - tego pomysłu zabrakło. Wyszło fiasko, stary potwór raził żenującym humorem i brakiem finezji. I tylko wykonawców żal.
Co się stanie, gdy w brzozowym zagajniku lewicujący artysta postanowi dogadać się z kibolem? Puszczą las z dymem.
W przedpremierowych zapowiedziach twórcy "Great Poland" rozbudzili oczekiwania co do swojego najnowszego spektaklu. Miało być o Polakach i miało być śmiesznie: absurdalnie, groteskowo, "po bandzie". Niestety, spełnili tylko pierwszą obietnicę. I to z nie najlepszym skutkiem.
Studio Teatralne Blum w najnowszym spektaklu "Jak po sznurku" w inscenizacji Lucyny Winkel-Sobczak pokazuje maluszkom świat zbudowany ze sznurków, patyków i wyobraźni. Misternie tka kolorową opowieść pełną skojarzeń, wrażeń i emocji.
W minioną sobotę dzieci, mniejsze i większe, ich najbliżsi oraz artyści z Teatru Animacji zasiedli wspólnie w kręgu, by wsłuchać się w wigilijne wiersze, wierszyki, wyliczanki i opowiadania. Pretekstem do spotkania była nowa książka z tekstami Maliny Prześlugi i ilustracjami Jagi Słowińskiej pt. "Bombka z gwiazdką".
Trochę jazzu, również tego z Poznania (Mełech, HoTS, Olesiowie, Dys), trochę ambitnych piosenek (Nika Lubowicz, Krystyna Stańko), a wreszcie i wyraziste rockowe granie Armii - całkiem sporo jest nowych, godnych polecenia płyt.
Solo Projekt Plus 2016 - program rezydencyjny Art Stations Foundation - przyniósł Poznaniowi dwie premiery.
"Cyrkostrada" Movements Factory to plątanina osobistych, dramatycznych historii, na które nakładają się cyrkowe fantazje. Wraz z bohaterami balansujemy na granicy niepewnego uśmiechu i pełnego grozy oczekiwania.
Festiwal Poznań Nowa Generacja pokazał, że istnieją przynajmniej cztery powody, dla których warto przyglądać się młodej poznańskiej scenie. Są nimi nie tylko duety Rebeka i KVBA, które powoli wyrastają na gwiazdy polskiej muzyki klubowej, ale również offowy projekt Miss Is Sleepy i solowa twórczość Groberskiej. Pozostaje liczyć, że debiutancka edycja imprezy w przyszłym roku doczeka kontynuacji.
Czy koncert jest papierkiem lakmusowym albumu? Jeżeli występ na żywo uwypukla jego mocne i słabe strony, to najnowsza płyta Comy nie zdała egzaminu. Pokazała to nie tylko jej zawartość blednąca w scenicznej oprawie, ale i publiczność, która z uprzejmą cierpliwością wyczekiwała drugiej części koncertu z największymi przebojami zespołu.
Tradycyjnie pod koniec roku Poznań stał się przestrzenią dialogu między dziećmi, rodzicami, nauczycielami i filmowcami, a także miejscem, w którym spotykają się pasja z zaciekawieniem, śmiech z zadumą oraz dziecięca wrażliwość z dojrzałością. 4 grudnia zakończył się 34. Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza Ale Kino!, wieńcząc festiwalowy rok w stolicy Wielkopolski.
Piątkowy wieczór w hali MTP jednoznacznie pokazał, kto jest niekwestionowanym królem poznańskiego hip hopu. Wielka feta z okazji 40. urodzin rapera Peji przeciągnęła się aż do drugiej w nocy.
Na pytanie dyrektora sierocińca o to, kim chciałby zostać w przyszłości, nowo przybyły chłopak zgodnie z prawdą odpowiada, że astronautą. Natychmiast zostaje potężnie spoliczkowany i oskarżony o impertynencję. Ta scena najlepiej oddaje rzeczywistość duńskiego ośrodka, w którym metody wychowawcze opierają się na przemocy i strachu, a marzenia są zakazane.
Co dzieje się w naszych głowach, kiedy "dusza ludzka śni". Snujemy oniryczne wizje, przeżywamy wewnętrzne niepokoje i uniesienia, podróżujemy w nieznane światy. - Jak ktoś powiedział, tylko przez sen Pan Bóg może wyznać, że nie udał mu się realny świat - tłumaczy autor scenariusza, reżyser i jednocześnie bohater spektaklu, Lech Raczak. Podróże przez sny. I powroty, to najnowsze przedstawienie jego Trzeciego Teatru, zaprezentowane publiczności w miniony poniedziałek pierwszy raz od czasu wrześniowej premiery.
Obraz brytyjskiego reżysera Michaela Caton-Jonesa pt. "Urban Hymn" to rzecz o tym, że prawdziwy heroizm nie rzuca się w oczy, a realni bohaterowie nie szukają poklasku. I że o tym kim jesteśmy, w głównej mierze decyduje przypadek. Absolutna - bo zrealizowana jeszcze w tym roku - festiwalowa "świeżynka", niestety nie zaspokaja potrzeb bardziej wymagającego widza i nie wnosi do tematu "trudnej młodzieży" niczego odkrywczego.
