Ale nie, nie będzie straszenia, wystarczająco mamy na co dzień pod górkę, więc przyda się raczej nieco refleksji, rozwagi i światełka w tunelu. A wszystko to znaleźć można w książce Tańcząc. Rozmowy o kryzysie i przemianie Bartłomieja Dobroczyńskiego i Agnieszki Jucewicz. Ona jest dziennikarką związaną od lat z "Gazetą Wyborczą" i ma na koncie niejedną książkę o ludzkiej psychice, m.in. rozmowy z psychologami czy psychoterapeutami Żyj wystarczająco dobrze czy Kochaj wystarczająco dobrze (współautorem obu jest Grzegorz Sroczyński). On - Bartłomiej Dobroczyński - jest krakowskim profesorem psychologii, który zajmuje się m.in. relacją między duchowością a psychiką czy sztuką a alternatywnymi ruchami kulturowymi (jak możemy przeczytać na okładce książki). Oboje w sposób nie po prostu ciekawy, ale wręcz fascynujący rozmawiają o różnego rodzaju kryzysach i o sposobach na odnalezienie się w kryzysowej sytuacji.
Z jednej strony czyta się te rozmowy niemal jednym tchem, tak bardzo są interesujące, tak dużo wiedzy podanej w przystępny sposób zawierają. Z drugiej - nieraz musiałam sobie nałożyć metaforyczne szelki i mocno za nie chwycić, by nieco spowolnić lekturę, nie dać się porwać nurtowi rozmowy, lecz raczej się w ten nurt zagłębić. Choć może dziś, krótko po powodzi na południowym zachodzie Polski, gdy naprawdę niejeden człowiek tam jest w poważnym kryzysie, to pisanie o tym, jak porywa nas nurt, nie wydaje się najszczęśliwsze. Ale niech tak zostanie, bo i autorka recenzji może mieć nieraz mniejszy czy większy kryzys i niekoniecznie szczęśliwie żonglować słowami.
Odczytuję Tańcząc. Rozmowy o kryzysie i przemianie jako swego rodzaju zachętę do tego, by przed kryzysem na siłę nie uciekać (i tak nas dopadnie), by z nim na siłę nie walczyć (nie wiadomo ani czy wygramy, ani jak duże będą straty), lecz przede wszystkim poprzyglądać się sobie w tym właśnie kryzysie. Spojrzeć na niego, jak na swego rodzaju szansę na refleksję, rozwagę, wreszcie przemianę. Oczywiście nie jest powiedziane, że zawsze i wszędzie uda nam się dzięki kryzysowi z poczwarki stać motylem, lecz ważne jest już to, by dać sobie szansę. Potem wcale nie musi być lepiej, lecz po drodze na pewno się czegoś nauczymy - o sobie i otaczającym nas świecie - tak, by choć było inaczej. I właśnie o to chodzi w kryzysie - by zamiast brać się z nim za bary i zmagać, raczej go pochwycić i zaprosić do tańca. A tańcząc - jak wiadomo - można być raz dalej, raz bliżej, można zaszaleć albo dać się przytulić... w tańcu można wszystko.
Wielką siłą rozmów Dobroczyńskiego i Jucewicz jest zarówno sięganie do myśli filozoficznej Zachodu jak i Wschodu. Tak, jakby zupełnie jasne było, że czerpać na co dzień możemy dziś i z walca, i z salsy, i z czego jeszcze dusza zapragnie. A kolejną gigantyczną zaletą tej książki jest to, jak dalece jej od wszystkich prostych - a uczciwiej byłoby napisać: prostackich - poradników w stylu "Pokonaj kryzys w kwartał" czy "10 sprawdzonych sposobów na szybką walkę z kryzysem". W Tańcząc... nie ma mowy o walce, nie ma mowy o pokonywaniu, nie ma recept na błyskawiczny sukces. Jest za to czas na zdobywanie wiedzy (zwłaszcza o sobie w kryzysie), na normalizację (nie tylko mi jedynej kryzys się przydarza), na poukładanie się w nowej sytuacji, a wreszcie - na zawartą w podtytule przemianę.
Aleksandra Przybylska
- Bartłomiej Dobroczyński, Agnieszka Jucewicz, Tańcząc. Rozmowy o kryzysie i przemianie
- Wydawnictwo Agora
© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2024