Gdyby Mercedes Sosa żyła, skończyłaby w tym roku osiemdziesiąt lat. Jej debiut w latach 60. zbiegł się z wybuchem w Ameryce Południowej popularności tzw. "nueva cancion", czyli rewolucyjnych i zaangażowanych pieśni. Ich odważne teksty, a były to m.in. wiersze poetów: Pabla Nerudy, Victora Jary czy Ernesto Sabato, łączyły się z tradycyjną muzyką i folklorem. Sosa zadebiutowała w niezależnej wytwórni płytą zatytułowaną "Canciones con fundami", jej dwa kolejne krążki również odniosły sukces. W 1978 roku została zmuszona do opuszczenia kraju. Nasiliła się wówczas polityka represji stosowanych przez juntę, która skierowana była już nie tylko wobec wrogów oraz przeciwników politycznych, ale w ogóle względem ludzi jakkolwiek krytykujących władzę. Po aresztowaniu Sosy podczas koncertu w mieście La Plata pieśniarka zdecydowała się na emigrację. Najpierw pojechała do Paryża, po czym, w 1980 roku przeniosła się do Madrytu. W wyniku porażki Argentyny w wojnie o Malwiny, która przyczyniła się do upadku junty oraz wprowadzenia reform demokratycznych, Sosa dość szybko wróciła do kraju. A tam była już legendą.