Ze strony Organizatora:

"Na trzecim seminarium, drugim i ostatnim dotyczącym Fedona, przejdziemy przez najważniejszy moment - przełomowy moment - w rozwoju intelektualnym Platona, w którym udaje się w tak zwaną "drugą podróż", a sam moment stanowi o narodzinach metafizyki w jej pierwszym systemowym ujęciu.

Wobec narastających problemów, piętrzących się sprzeczności, oraz niedoskonałości w przedstawianych argumentach za nieśmiertelnością duszy, jej metempsychozy, oraz związku z
ciałem jako czynnikiem harmonizującym, rozmówcy kierują swą uwagę ku problematyce metody badawczej.

Ta część dialogu opisuje początkowe zafascynowanie, a potem rozczarowanie Platona naukami przyrodniczymi, które przyczyn sprawczych rzeczy doszukują się w zjawiskach fizycznych i
fizjologicznych, a świat traktują jako złożony z bytów materialnych. Zdaje sobie sprawę, że tłumaczenie rzeczywistości za pomocą przyczyn materialnych nie tłumaczy wszystkiego, ani nie ma zastosowania do relacji logicznych czy matematycznych.
Kieruje on swoją uwagę ku teorii Umysłu
Anaksagorasa. Kieruje on swoją uwagę ku koncepcji Umysłu Anaksagorasa, według której każda
rzecz uporządkowana jest w hierarchicznej zależności. Istnieje w takim razie coś takiego jak
kosmiczny rozum, który kierując się dobrem, porządkuje rzeczy w najlepszy dla nich sposób, a badanie rzeczywistości polegać ma na wykazywaniu miejsca danej rzeczy w ogólnym porządku.

Teoria Umysłu Anaksagorasa, choć nie przyswojona przez Platona, stanowi tu ewidentnie etap przejściowy w jego metafizycznym zwrocie, czyli zaprzestaniu szukania przyczyn materialnych rzeczywistości, a przestawieniu się na poszukiwanie przyczyn niematerialnych, a więc idei czy form w których byty materialne uczestniczą. Poznanie niematerialnych przyczyn może się odbyć tylko drogą rozumową, a to co nas tę drogą wprowadza jest sfera nadzmysłowa, czyli tę którą harmonizuje dusza. "

• Wydarzenie bez barier: brak informacji

Baner

Pobierz baner (JPEG, 62,20 kB)