Місто Познань

Trochę jazzu, również tego z Poznania (Mełech, HoTS, Olesiowie, Dys), trochę ambitnych piosenek (Nika Lubowicz, Krystyna Stańko), a wreszcie i wyraziste rockowe granie Armii - całkiem sporo jest nowych, godnych polecenia płyt.

Solo Projekt Plus 2016 - program rezydencyjny Art Stations Foundation - przyniósł Poznaniowi dwie premiery.

"Cyrkostrada" Movements Factory to plątanina osobistych, dramatycznych historii, na które nakładają się cyrkowe fantazje. Wraz z bohaterami balansujemy na granicy niepewnego uśmiechu i pełnego grozy oczekiwania. 

Festiwal Poznań Nowa Generacja pokazał, że istnieją przynajmniej cztery powody, dla których warto przyglądać się młodej poznańskiej scenie. Są nimi nie tylko duety Rebeka i KVBA, które powoli wyrastają na gwiazdy polskiej muzyki klubowej, ale również offowy projekt Miss Is Sleepy i solowa twórczość Groberskiej. Pozostaje liczyć, że debiutancka edycja imprezy w przyszłym roku doczeka kontynuacji.

Czy koncert jest papierkiem lakmusowym albumu? Jeżeli występ na żywo uwypukla jego mocne i słabe strony, to najnowsza płyta Comy nie zdała egzaminu. Pokazała to nie tylko jej zawartość blednąca w scenicznej oprawie, ale i publiczność, która z uprzejmą cierpliwością wyczekiwała drugiej części koncertu z największymi przebojami zespołu.

Tradycyjnie pod koniec roku Poznań stał się przestrzenią dialogu między dziećmi, rodzicami, nauczycielami i filmowcami, a także miejscem, w którym spotykają się pasja z zaciekawieniem, śmiech z zadumą oraz dziecięca wrażliwość z dojrzałością. 4 grudnia zakończył się 34. Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza Ale Kino!, wieńcząc festiwalowy rok w stolicy Wielkopolski.

Piątkowy wieczór w hali MTP jednoznacznie pokazał, kto jest niekwestionowanym królem poznańskiego hip hopu. Wielka feta z okazji 40. urodzin rapera Peji przeciągnęła się aż do drugiej w nocy.

Na pytanie dyrektora sierocińca o to, kim chciałby zostać w przyszłości, nowo przybyły chłopak zgodnie z prawdą odpowiada, że astronautą. Natychmiast zostaje potężnie spoliczkowany i oskarżony o impertynencję. Ta scena najlepiej oddaje rzeczywistość duńskiego ośrodka, w którym metody wychowawcze opierają się na przemocy i strachu, a marzenia są zakazane.

Co dzieje się w naszych głowach, kiedy "dusza ludzka śni". Snujemy oniryczne wizje, przeżywamy wewnętrzne niepokoje i uniesienia, podróżujemy w nieznane światy. - Jak ktoś powiedział, tylko przez sen Pan Bóg może wyznać, że nie udał mu się realny świat - tłumaczy autor scenariusza, reżyser i jednocześnie bohater spektaklu, Lech Raczak. Podróże przez sny. I powroty, to najnowsze przedstawienie jego Trzeciego Teatru, zaprezentowane publiczności w miniony poniedziałek pierwszy raz od czasu wrześniowej premiery.

Obraz brytyjskiego reżysera Michaela Caton-Jonesa pt. "Urban Hymn" to rzecz o tym, że prawdziwy heroizm nie rzuca się w oczy, a realni bohaterowie nie szukają poklasku. I że o tym kim jesteśmy, w głównej mierze decyduje przypadek. Absolutna - bo zrealizowana jeszcze w tym roku - festiwalowa "świeżynka", niestety nie zaspokaja potrzeb bardziej wymagającego widza i nie wnosi do tematu "trudnej młodzieży" niczego odkrywczego. 

Mimo że od zakończenia Holokaustu minęło 7 dekad, filmowcy wciąż czują potrzebę rozliczania tych przerażających wydarzeń. Dzięki urodzonemu w Hamburgu Kaiemu Wesselowi do głosu dochodzą także ofiary nazistowskiej eugeniki - projektu towarzyszącego obozowej zagładzie, w ramach którego zostało zamordowanych około 200 tysięcy chorych i niepełnosprawnych.

Kolumbijskie "Alias Maria" z pewnością nie okaże się jednym z najlepszych filmów zaprezentowanych podczas 34. Międzynarodowego Festiwalu Filmów Młodego Widza Ale Kino!. José Luis Rugeles nie uniknął zbyt wielu błędów. Z dobrze zapowiadającego się dramatu wojennego uczynił kino irracjonalne i niemal zupełnie oderwane od historycznego kontekstu.

"Nazywam się Cukinia", pełnometrażowy debiut Claude'a Barrasa, to rzecz głęboko zanurzona w rzeczywistości. Ten animowany dramat społeczny - choć dedykowany dzieciom - powinien zobaczyć również widz dorosły. 

Koncert Orkiestry Amadeus teoretycznie powinien spodobać się wszystkim. Jednak jak to często z uogólnieniami bywa, niebezpiecznie zakłamują rzeczywistość. Dwa pierwsze utwory wykonane tego dnia podobno łączył temat gór. Ja pozwolę sobie spojrzeć na niedzielny wieczór nieco szerzej i dostrzec inny klucz - jest nim prostota. 

Historie głuchych zaprezentowane w spektaklu Adama Ziajskiego "Nie mów nikomu" w Scenie Roboczej przypominają, że brak komunikacji prowadzi do wykluczenia.

Spektakl "Blisko", zrealizowany przez Centrum Sztuki Dziecka, w zamyśle artystów miał być o tym, co trudno wyrazić słowami. Doskonale udało im się osiągnąć zamierzony cel. Rezultat okazał się zjawiskowy. 

Ogłuszające piski, kolorowe balony z napisem "We Love You", kwiaty i pluszowe misie rzucane na scenę... Brzmi jak koncert Justina Biebera albo innego pop-idola nastolatek? Podobne reakcje wywołał w Poznaniu Tom Odell, który przyjechał do nas promować swoją najnowszą płytę Wrong Crowd. 

Dwadzieścia lat po premierze kultowego albumu "Roots", Max i Iggor Cavalerowie odbywają wspólne tournée prezentujące najsłynniejszą płytę Sepultury. Długoletni konflikt braci został dawno zażegnany, zaś koncert na Targach udowodnił, że mimo upływu czasu krążek nie stracił na pierwotnej, szamańskiej mocy.

Wtorkowy koncert Vader w klubie Blue Note miał szczególny charakter. Po pierwsze, zespół właśnie powrócił do Polski po wielu koncertach w całej Europie. Po drugie, na początku miesiąca premierę miała jego nowa płyta. Po trzecie, Poznań zawsze był jednym z miast, w których załoga Petera witana jest piekielnie gorąco...

W blisko dwugodzinnym koncercie zagranym w zadymionej sali na piętrze Klubu Pod Minogą zmieściło się wszystko to, co kojarzone jest z twórczością Świetlików: mądre teksty, trafne spostrzeżenia na temat codzienności, czarny humor i dystans do świata i ludzi. A także niepowtarzalna atmosfera, jakby żywcem wyjęta z filmów noir albo mrocznego, duszącego kryminału.