Lech Raczak powraca do teatru niedramatycznego - w imieniu nowo powstałej fundacji "Orbis Tertius " zaprasza na sześć kolejnych spektakli, które ożywią pozornie nieteatralne zakątki Poznania. Pierwszy na liście był klub "Pod Minogą". Surowa ponura przestrzeń zastawiona barowymi stolikami, na których zamiast świeczek zapłonęły znicze, stała się miejscem, gdzie Polska spotyka się z Rosją, Tusk z Putinem. Krzesła i stoły zastąpiły pokład, a później wrak samolotu, zaś z gaśnicy poleciała smoleńska mgła.

Różne są sposoby radzenia sobie z tragedią - lament bądź kontemplacja, poszukiwanie prawdy za wszelką cenę albo odprawianie rytuałów, całkowite zaprzeczenie lub odgrodzenie się tarczą ironii. Co łączy Raczaka oraz zwolenników krzyża pod Pałacem Prezydenckim? Jedni i drudzy przywołują duchy zmarłych, jedni i drudzy odprawiają dziady, z tym że zażarta wiara w katastrofę w poznańskim spektaklu przybiera formę kpiny z polskiej martyrologii. Technika to już na współczesnej scenie dobrze znana, a Raczak wykorzystuje ją do granic możliwości - trzynastozgłoskowcem, z odniesieniami do narodowych wieszczów, z biało-czerwonymi wstążeczkami we włosach. Brzoza i rozbity samolot jako nowe symbole polskiego męczeństwa nierzadko budzą rozbawienie, ale nieuniknienie przypominają również o śmierci, która nie zatarła się jeszcze w naszych wspomnieniach, bo prawie każdy wciąż ma o niej coś do powiedzenia.

Więcej...