Podjąć się realizacji klasycznego musicalu to zawsze ryzyko, a Deszczową piosenkę okrzyknięto przecież najlepszym musicalem wszech czasów. Jego sceniczna adaptacja spektakularnie przenosi filmową akcję na deski teatru. Teatr Muzyczny podjął tę rękawicę i... wygrał.
Z minimalistycznej okładki zerka z przerażeniem klamka. To pareidolia, widać buzię w tej klamce. Powiedzmy zatem, że to Pan Klamka. Brzmi absurdalnie, może głupawo? A zatem współgra z wizją artystyczną urzeczywistnioną przez Adama Kaczanowskiego w Ze Słowackiego. W swojej nowej książce pisarz ukazuje piekło każdej wspólnoty mieszkaniowej duszącej się w nienawistnym sosie własnym. A także zaprasza do doskonale znanego z polskiej literatury teatru absurdu.
Otwarta 5 września w Galerii Duża Scena UAP wystawa Duchy jak czytamy w jej opisie, jest refleksją artysty "na temat przemiany zdarzeń we wspomnienia, w ducha". To przemyślenia na temat tożsamości i pamięci - tak tej jednostkowej, jak i zbiorowej. Jak uchwycić coś tak bardzo ulotnego, wręcz efemerycznego jak duch? A może ani on, ani pamięć wcale takimi nie są?
Stary Browar zaczął świętować swoje 20. urodziny wystawą kolekcji legendarnego Gianniego Versace. Gianni Versace - retrospective syntetycznie prezentuje dorobek projektanta i zabiera widzów w podróż przez artystyczne i biograficzne punkty zwrotne jego życia.
Bezkresne australijskie peryferia, ciasna lokalna społeczność i niewyjaśniona, mroczna sprawa kryminalna sprzed lat. Pozbawione kolorów i nadziei Limbo to filmowa propozycja dla widzów, którzy chcą się skutecznie zatrzymać.
Trudno znaleźć proste zgrabne określenie dla powieści Najskrytsza pamięć ludzi, której autorem jest młody pisarz Mohamed Mbougar Sarr. Kryminał? Po części tak. Powieść filozoficzna? Też. Książka gęsta, "przywodząca na myśl dziewiętnastowiecznych mistrzów" (jak pisze "Le Temps")? I owszem. Jest tutaj to wszystko, bo to kawał znakomitej literatury.
Potężny ładunek emocjonalny tkwi w wydanej właśnie nakładem WBPiCAK-u powieści Daliborki Kiš-Juzbašy. Chroń własny tyłek i nie myśl o śmierci jest dojmującą narracją o wojennej rzeczywistości, o tkwieniu bohaterki w realiach zagrożenia życia, naruszania wartości, niepewności, patriarchalnego funkcjonowania świata zasad i honorów.
Mistrzowie i uczniowie, Europa dialogu oraz intrygujący program - tournée festiwalu Krzyżowa Music po raz drugi zawitało do Poznania. Wspólny koncert uczestników warsztatów w Krzyżowej ujawnił silne artystyczne osobowości, które nie stworzyły zgranego zespołu. W tym przypadku jednak nie tylko muzyka się liczy.
Pojawiająca się z opóźnieniem na polskich ekranach Cicha dziewczyna, która na początku roku walczyła o Oscara między innymi z IO Jerzego Skolimowskiego, to film dla widzów szukających w kinie przede wszystkim wyciszenia.
Opowiadania Pedro Almodóvara wymykają się prostej interpretacji biograficznej. Co stanowi ich zaletę, ponieważ nie wymagają od czytelnika dogłębnej znajomości życiorysu i dorobku filmowego twórcy. Ostatni sen to zbiór eklektyczny. Oprócz wspomnień i przemyśleń autora czy zbeletryzowanych opowieści z bohemy goszczą w nim w pełni autonomiczne fikcje o ciekawej literackiej proweniencji.
Malina Prześluga zajmuje w mojej świadomości szczególne miejsce. Ma bowiem pewien niezwykły dar wyzwalania w odbiorcy swoich dzieł "wewnętrznego dziecka". Jej spektakle poszerzają w widzu perspektywę postrzegania, zachęcają do przyglądania się rzeczom z bliska i z daleka równocześnie. Mają moc aktywizowania samych dobrych, twórczych emocji i reakcji, tak w dziecku, jak i w dorosłym. Nie inaczej było w przypadku napisanej przez nią Włoszczyzny - spektaklu TeatRyli, który wystawiany jest w ramach cyklu Lato z Estradą.
Ultimatum, remake hiszpańskiego filmu Nieznany z 2015 roku - o doradcy finansowym, który dostaje telefon z groźbą, że gdy zatrzyma samochód ten z miejsca eksploduje - jest wart obejrzenia głównie z jednego powodu. Jest nim Liam Neeson.
Chciałoby się, żeby ta książka była niczym wielka wajcha, która jesienią przechyli na normalne tory losy pewnego kraju, leżącego ni to w środku, ni to na rubieżach Europy. Ale obawiam się, że to próżne nadzieje. Niech więc chociaż będzie dla nas niczym lustro, niech pomoże nam przejrzeć na oczy.
W horrorze laicy kontaktują się z zaświatami z różnych powodów - by doświadczyć tajemnicy, porozmawiać z konkretnym zmarłym, udowodnić, że cała ta maskarada to mistyfikacja. Czasem ma to być jednorazowy wybryk, którego celem jest dobra zabawa. Bohaterowie Mów do mnie! braci Philippou poszli o krok dalej - oni dosłownie ćpają duchy.
Artystą się nie bywa, artystą się jest - zdaje się, że w przypadku Ryszarda Kai to sformułowanie najlepiej opisuje prezentowaną przez niego postawę, gdzie nie ma jasnego podziału na życie sztuką i życie codzienne bez sztuki, bo towarzyszyła mu ona przez cały czas. Najlepszym tego dowodem są jego dzienniki, których poszczególne strony do końca sierpnia będzie można obejrzeć w Galerii Nowa Scena UAP na wystawie Podróże małe i duże z Poznania i do Poznania.
Wystawa Trzysta diabłów zjadłeś jest częścią projektu realizowanego przez Katarzynę Deptę-Garapich i Małgorzatę Mirgę-Tas od 2019 roku. Punktem centralnym jest w tym scenariuszu mieniące się karnawałowymi barwami Zakopane. Miejsce, w którym kicz łączy się z ludowymi tradycjami. Artystki snują opowieści wokół postaci niedźwiedzia i eksplorują różne oblicza tej istoty: począwszy od jego znaczenia w kontekście obrzędów ludowych, poprzez infantylizację, wreszcie - nagły wzrost popularności w kulturze masowej.
Wiele razy wspominano, a nawet wypominano Marcinowi Świetlickiemu, że trudno dobrać się do jego tekstów i zaufać im, jeśli jednocześnie przy lekturze trafia się na wiele sygnałów tego, że sam autor demaskuje ich poetycki charakter, ironizuje z tego, że jego utwory miałyby być traktowane poważnie. Mimo tego zakłopotania Świetlickiego się czyta, wymienia uwagi o jego tekstach, potrzebuje się.
Członkowie dynastii Sacklerów - odpowiadający za niesławny OxyContin - dość swobodnie interpretowali przysięgę Hipokratesa. "Po pierwsze nie szkodzić" rozbudowali o zastrzeżenie: "chyba że szkodzenie przyniesie nieprawdopodobne zyski", jak żartowano w amerykańskiej telewizji. Imperium bólu Patricka Raddena Keefe'a to monumentalna opowieść o OxyContinie - łykanym, wciąganym i wstrzykiwanym. O cynicznym marketingu i tysiącach jego ofiar. Oraz o tym, że pieniądze zawsze wygrywają.
Sprawa 26-letniej Reality Winner, amerykańskiej analityczki wojskowej aresztowanej i skazanej na pięć lat więzienia za szpiegostwo, odbiła się szerokim echem w całych Stanach Zjednoczonych. Do Polski dotarły tylko jej echa, tym bardziej więc warto przyjrzeć się jej od środka. Taką możliwość daje Reality Tiny Satter.
W najnowszym tomiku Justyny Kulikowskiej - Obozie zabaw - pomiędzy tekstami, w strukturze przypisu, pojawia się zdanie, że: "Rzeczy napisane przestają niepokoić". Ta myśl zapada w pamięć, choć może istnieje mimochodem w konstrukcji formalnej zbioru. Zastanawia, buduje wiele odniesień i jednak - niepokoi.
