Monika Nawrocka-Leśnik: Jest pianino, ale nie widzę gitary...
Andrzej Lajborek: Gitara też jest, ale mam ją w swoim pokoju.
Pojawi się pan z nią na scenie?
Oczywiście. To będzie recital.
Zaśpiewa pan po rosyjsku czy po polsku?
Zaśpiewam mniej więcej 32 utwory, z czego pewnie sześć będzie w oryginale.
Czyje utwory usłyszymy?
Kukina, Wizbora, Wysockiego, ale przede wszystkim Okudżawy. Nie wiadomo, jak wyglądałaby historia rosyjskiej piosenki autorskiej, gdyby nie on i... kiepskie powodzenie jego pierwszego tomiku wierszy "Liryka".
To niezmiernie ciekawa postać. Po wojnie wydał swój pierwszy tomik. Zupełnie go jednak nie zauważono, bo był to okres bumu poetyckiego w Rosji i takich jak on było wielu. Okudżawa jednak wykombinował, jak zwrócić na siebie uwagę. Wymyślił, że weźmie gitarę i będzie swoje wiersze śpiewał. I to był strzał w dziesiątkę! Zapewne, gdyby nie śpiewający Bułat Okudżawa, to i całej reszty by nie było. Bo dopiero potem pojawili się Włodzimierz Wysocki, Jurij Wizbor, Aleksander Gorodnicki, Jurij Kukin czy Nowella Matwiejewa.