Kawecka rozpoczęła karierę jako mezzosopranistka, lecz za namową ówczesnego dyrektora Teatru Wielkiego, Zygmunta Latoszewskiego, podjęła się wykonywania partii sopranowych. Wprawdzie zmiana repertuaru oraz rodzaju głosu jest niezwykle trudnym i długotrwałym procesem, jednak doświadczenie z partiami mezzosopranowymi mogło mieć wpływ na powodzenie, z jakim na późniejszym etapie kariery Kawecka wykonywała partie o większym natężeniu dramatycznym. To właśnie one zapewniły artystce miejsce w historii, a arie i duety jej bohaterek złożyły się na program jubileuszowego koncertu.
Na początku zabrzmiała uwertura i aria Leonory Pace, pace mio Dio z Mocy przeznaczenia Verdiego. Następnie na estradzie Auli Uniwersyteckiej zabrzmiały arie Santuzzy z Cavallerii rusticany, Madame Butterfly z jej najsłynniejszą arią Un bel di vedremo i duetem z Pinkertonem z pierwszego aktu. Pierwszą część koncertu zwieńczyła Desdemona z verdiowskiego Otella. Po przerwie Halka, Carmen i Tosca. Przekrój postaci i wyzwań, jakie stawiają te partie, stanowiły nie tylko wspomnienie wybitnej sopranistki, ale również mogły unaocznić, jak szerokim wachlarzem możliwości wokalnych i aktorskich musiała dysponować, by wcielać się w te bohaterki.
Podczas koncertu wystąpiły Magdalena Nowacka i Iwona Sobotka (soprany), Gosha Kowalinska (mezzosopran) i Dominik Sutowicz (tenor) z towarzyszeniem orkiestry i chóru Teatru Wielkiego pod batutą Tadeusza Kozłowskiego. Uwertury do Mocy przeznaczenia i Halki oraz mazur ze Strasznego Dworu żywiołowo poprowadził Wiktor Kozłowski.
Wydarzenie rozpoczęło się dość długim wprowadzeniem, na które złożyło się przybliżenie biografii Kaweckiej, odczytanie listów gratulacyjnych oraz wręczenie na ręce Gabrieli Kuleszy - córki primadonny - przyznanego pośmiertnie "Gustawa", czyli najwyższego wyróżnienia od Związku Artystów Scen Polskich. Rozległość części oficjalnej mogła rzeczywiście znużyć zarówno publiczność, jak i samych artystów oczekujących na estradzie na rozpoczęcie koncertu. Uwertura do Mocy Przeznaczenia oraz kilka następnych pozycji zabrzmiały dobrze, chociaż dał się odczuć brak zapału, który nadałby utworom swoistej siły. Dopiero pojawienie się na estradzie Sutowicza w duecie z Madame Butterfly, wykonanego z Sobotką, ożywiło atmosferę. Tenor śpiewał pewnie, nadawał frazom konkretny kształt, a teksty były podane nie tylko z wyraźną artykulacją, lecz również z intencją i świadomością ich znaczenia. Swoimi głosami popisały się również Kowalinska i Sobotka. Wprawdzie barwa głosu mezzosopranistki w wyższym rejestrze brzmiała bardzo nosowo, za to wrażenie robiły mocne niskie dźwięki, szczególnie w drapieżnej Habanerze. Sobotka zachwyciła najbardziej w arii Florii Toski - widać było, że słynne Vissi d'arte wykonywała w sposób bardzo przemyślany, ale nie pozbawiony osobistego wkładu emocjonalnego. Z kolei Magdalena Nowacka zaprezentowała wiele efektownych dźwięków piano (dobrze zaśpiewane ciche dźwięki są nie lada technicznym wyczynem), jednak introwertyczna interpretacja Leonory i Desdemony nie do końca pozwoliła wybrzmieć skądinąd silnie dramatycznym motywom, którymi kierują się obie postacie.
Wielkie jubileusze wymagają wielkiej celebracji. Istotnie, koncert uświetniający 100. rocznicę urodzin Antoniny Kaweckiej był jednym z najważniejszych wydarzeń obecnego sezonu artystycznego, a bogata oprawa trwającego 3 godziny wydarzenia dawała temu wyraz. Kawecka pozostaje dumą Teatru Wielkiego oraz autorytetem i wzorem do naśladowania dla jego artystów.
Kamil Zofiński
- Koncert Antonina Kawecka. W setną rocznicę urodzin
- dyr. Tadeusz Kozłowski
- Aula UAM/Teatr Wielki
- 16.01
© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2023