<<Graliśmy w piwnicach po 16-20 godzin na dobę. Sprzątaczki nas szmatami wyrzucały z klubów. Mówiły: "to są waryjoty, jo tu biera dymisja z tego klubu, ja tu nie beda robić, bo mi nerwy szarpią, wyciepcie ich". No to nas wyrzucali, a my dalej gramy>> - tak barwnie opowiadał o śląskich początkach zespołu SBB Józef Skrzek, w głośnym, sześcioodcinkowym filmie dokumentalnym "Historia polskiego rocka" Leszka Gnoińskiego. Minęło cztery i pół dekady od tamtych heroicznych czasów. Dziś SBB ma pozycję absolutnego klasyka polskiej muzyki rockowej. We wtorek zespół znów zagrał w Poznaniu.
Można powiedzieć, że w pewnym sensie grupa zaczyna swą historię od nowa, wraca do źródeł. Po dwóch dekadach rozłąki w ubiegłym roku powrócił do niej perkusista Jerzy Piotrowski. I dzisiaj - tak jak przed laty - w nieocenionym tercecie z Józefem Skrzekiem i Apostolisem Anthimosem współtworzy błyskotliwy i obezwładniający swą mocą wizerunek zespołu. Wizerunek, siłą rzeczy, odwołujący się przede wszystkim do przeszłości. Czy jednak i dziś grupa ma coś istotnego do powiedzenia publiczności? Na to pytanie miał odpowiedzieć wtorkowy koncert.