Kultura w Poznaniu

Teatr

opublikowano:

To nie Twoja wina

Piątkowy wieczór. Przez deszczowe chmury wreszcie przebija się promień tak rzadko pojawiającego się ostatnio słońca. W kilka minut docieram z Jeżyc na ulicę Gwarną, na której w jednej z bram kryje się miejsce wyjątkowe - nie tylko ze względu na nazwę, która zawsze wywołuje uśmiech na mojej twarzy, ale przede wszystkim - na spektakl, który dziś właśnie tam po raz pierwszy spotka się z publicznością.

Spektakl z 28 maja - grafika artykułu
fot. Grzegorz Dembiński

Republika Sztuki Tłusta Langusta, wspólnie z nowopowstałym Kolektywem Rojber, zaprosiła nas na premierę Słowa na D. Autorką scenariusza i reżyserką jest Paula Głowacka - ta sama, która napisała i wyreżyserowała spektakl Dwunastka w studio STA, który oglądałam i recenzowałam w marcu tego roku. Tym razem Głowacka skupiła swoją twórczą uwagę na temacie depresji, która łapie w swoje sidła coraz więcej i coraz młodszych.

Widzę w tych dwóch spektaklach pewne podobieństwa - oba są dość kameralne, zamknięte w niewielkiej, intymnej przestrzeni, która aż po sufit wypełniona zostaje całym wachlarzem emocji, niesionych na barkach młodej, uzdolnionej i charyzmatycznej obsady. Zarówno Dwunastka jak i Słowo mają ogromną, edukacyjną wartość. Chciałabym, by te spektakle dotarły do nauczycieli i uczniów, rodziców i ich nastoletnich dzieci; by zainspirowały do rozmowy, otworzyły na szczerość i pokazały, że ten ból, ten strach, ta samotność - nie muszą trwać wiecznie. Że depresja nie jest niczyją winą, a chorobą, którą można leczyć.

Jednak, by to było możliwe, trzeba o niej wiedzieć, uczyć. I mówić głośno. Oba spektakle kończą się porażającymi planszami z danymi z policyjnych statystyk informujących o liczbie samobójstw wśród nastolatków. To nie jest temat, na który wolno nam milczeć. Za każdą z tych liczb stoją ludzie, ich historie i ciężar, którego nie powinni dźwigać sami. I chociaż teatr nadal kojarzy się z rozrywką i ucieczką od codzienności, on również powinien stawać za tymi, za którymi w najgorszym czasie nie stanął nikt. Musi opowiedzieć ich historię. Słowo na D. to właśnie robi.

Autorką kostiumów i scenografii jest Angelika Mierzwa; warte podkreślenia są również konsultacje psychologiczne, na które w trakcie pracy nad spektaklem zdecydowali się twórcy, i które przeprowadziła Jagoda Jokś. Last but not least - obsada. Czwórka młodych i zdolnych adeptów sztuki aktorskiej, przed którą postawiono niełatwe zadanie opowiedzenia historii bliskiej ich pokoleniu, wypowiedzenia słów bolesnych i pokazania emocji tak trudnych do zrozumienia i przepracowania, zwłaszcza w samotności... Z zadaniem tym poradzili sobie świetnie.

W tym krótkim, niespełna 40-minutowym spektaklu, każdemu z nich udało się stworzyć pełnowymiarowe postaci, które, przeplatając się ze sobą, momentami sprawiały wrażenie bycia jedną i tą samą osobą. Niewidzianą, niesłyszaną, nierozumianą. Zostawioną samą sobie. Zostawioną jemu. Słowu na D... Zastanawiałam się, czy nie zdarzą się w sceny, w których emocje wymkną się spod kontroli (przez co całość stałaby się przerysowana), ale tym razem moje obawy były bezzasadne. Aktorzy poprowadzili swoje postaci w sposób świadomy, dojrzały. Byli autentyczni. Zapamiętajcie ich nazwiska, bo jestem bardziej niż pewna, że jeszcze nie raz zobaczymy ich na scenie, na której rozwijać będą swoje skrzydła, zabierając głos w rzeczach ważnych. Ja na pewno z zaciekawieniem będę śledzić ich rozwój! W spektaklu wystąpili: Magdalena Muszyńska, Antonina Wolszczak, która we wspomnianej już Dwunastce odegrała rolę Rio, która - choć nie była jedną z ról głównych - w szczególny sposób zapadła mi w pamięć, oraz Joanna Przydanek i Karol Kubacki. Brawo za odwagę.

Kolektyw Rojber tworzą osobistości znane na poznańskiej scenie teatralnej - Piotr Dąbrowski, wspomniana już Paula Głowacka, Rafal Michalczuk, Michal Mroczkowski i Angelika Mierzwa. Czekam na ich dalsze produkcje i trzymam kciuki za to, by ich kolejne kroki również kierowały sceniczne światło na tematy ważne i te, od których najłatwiej jest uciec. Trzeba nam takiego działania. Wiatru w żagle, Rojbry!

Marta Szostak

  • Słowo na D.
  • Kolektyw Rojber, Republika Sztuki Tłusta Langusta
  • Republika Sztuki Tłusta Langusta
  • 27.05

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2022

Marta Szostak