- My się po prostu bardzo lubimy, mocno ze sobą przyjaźnimy, mamy silne relacje - to nas trzyma, trzyma teatr - opowiadają Ewa Kaczmarek* i Wojciech Wiński** z Teatru Usta Usta Republika, jednego z najważniejszych poznańskich teatrów niezależnych. Zespół świętuje właśnie 20-lecie istnienia i w ramach urodzin pracuje nad nową wersją sztuki Ambasada. Można jeszcze zgłosić gotowość do wzięcia udziału w spektaklach, które odbędą się w dniach 26-28.06.

- Wiele osób odradzało mi pójście do szkoły aktorskiej. Ale cieszę się, że ich nie posłuchałam. Trzeba próbować spełniać swoje marzenia, zwłaszcza w takim wieku, nawet jeśli miałyby się okazać pomyłką. Najlepiej uczymy się na własnych błędach. Na szczęście swojej decyzji nie muszę żałować - mówi Julianna Dorosz, aktorka Teatru Animacji i laureatka Medalu Młodej Sztuki 2020.

- Plany wydania mojej drugiej książki, która miała ukazać się w marcu tego roku, niestety odsunęły się w czasie z powodu pandemii. Nie wiadomo też, w jakim stanie rynek księgarski z niej wyjdzie. Po prostu czekamy. - mówi Lilia Łada*, dziennikarka i pisarka mieszkająca w Poznaniu.

- Moi bohaterowie to nie do końca wymyślone postacie. Ich nazwiska występują w księgach adresowych z tego czasu, w Kartotece Ewidencji Ludności. Krótko mówiąc, żyli i mieszkali na Wildzie - mówi Magda Mrugalska*, autorka powieści Biała kalia, wydanej przez Wydawnictwo Miejskie Posnania.

- Coś trzeba robić, aby nie zakopać się w beznadziei, w nic-nie-robieniu - mówi performerka Monika Wińczyk*. - Jednak próba ratowania sytuacji artystów i przenoszenie wszystkich działań do sieci nie zadziała równo, bo pewne formy bardziej się nadają do tego, a inne mniej - dodaje artysta dźwiękowy Hubert Wińczyk**.

Rok 2020 miał być doskonały dla poznańskiej turystyki. Spodziewaliśmy się wzrostu rocznego na poziomie 8-10 procent, mieliśmy potwierdzoną organizację prestiżowych kongresów i konferencji - mówi Jan Mazurczak*, prezes zarządu Poznańskiej Lokalnej Organizacji Turystycznej, twórca akcji Poznań za pół ceny.

- Mam poczucie, że dobrze mi w wyobcowaniu ze świata. Wcale nie potrzebuję, aby stale mnie ktoś zabawiał i wybijał mnie z nudy, której wcale nie odczuwam. Jest nadal tyle rzeczy, które chcę robić, że w dalszym ciągu nie mam na wszystkie czasu - mówi Agnieszka Grodzińska*, artystka wizualna mieszkająca w Poznaniu.

- Nie rozumiem, dlaczego "niewinna czarownica" na swoim pomniku zwykle posiada atrybuty... czarownicy. To jest winna czy nie? - mówi Bożena Ronowska, autorka książki Czarownice Himmlera. Z niemieckiej kartoteki procesów o czary.

- Moim zdaniem w tej chwili ważne są dwie rzeczy: po pierwsze służba zdrowia, czyli codzienna, ciężka, doraźna walka z koronawirusem. A po drugie to, co jest zapleczem tego frontu, czyli kultura. Dopiero na trzecim miejscu ustawiłbym ekonomię - mówi prof. Waldemar Kuligowski*, antropolog kulturowy.

- Moim zdaniem wszelkie ograniczenia powodują, że trzeba znaleźć dla danej aktywności po prostu inną formułę. Wydaje mi się, że obecna edukacja artystyczna powinna być bardziej skierowana na teorię - mówi Małgorzata Szymankiewicz*, malarka i artystka.

- Ponieważ zmiana nastąpiła ewolucyjnie i naprawdę wiemy, z kim pracujemy, jak pracujemy, bo zarządzamy tą firmą i ludźmi od lat, to wszystko, co się teraz dzieje, jest konsekwencją naszej polityki. Gdybyśmy nagle zaczęły wprowadzać rewolucyjne zmiany, oznaczałoby to, że wycofujemy się z naszych wcześniejszych decyzji - mówią Justyna Kardasz* i Joanna Nowakowska**, nowe szefowe wydawnictwa Media Rodzina.

- Techniczna doskonałość uczestnika konkursu międzynarodowego powinna być punktem wyjścia i kwestią oczywistą, o której się nie rozmawia. Wszystko, co tworzy osobowość i wyjątkowość artysty, zaczyna się potem. Muzyczny świat jutra to oni - młodzi artyści, którzy będą go tworzyć koncertując, nagrywając płyty, ucząc - mówi Magdalena Wiśniewska*, organizatorka Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego. 

- Skoro jesteśmy zamknięci i nie możemy mieć wszystkiego na świecie, całej lalki, pełnej cukiernicy, to ja korzystam ze strzępów, żeby dać innym pole do wyobraźni - mówi Janusz Stolarski*, aktor i pracownik Teatru Ósmego Dnia, który na czas kwarantanny przygotował cykl Opowiem Ci bajeczkę.

- Taka praca z przeprowadzką magazynu jest trochę zamiast siłowni: trzeba dźwigać, przenosić, ładować wspólnie z kolegami - mówi Marcin Kęszycki* z Teatru Ósmego Dnia. W czasach kwarantanny pracownicy teatru musieli w drugiej połowie marca przenieść ogromną ilość sprzętu i różnych elementów scenografii zebranych w dotychczasowym magazynie do nowego pomieszczenia.

- Cenię w pisaniu o muzyce to, że każdy słyszy w niej coś innego. Każdy słucha jej przez swoje doświadczenia, przygląda się niej przez swoją historię - mówi absolwent publicystyki muzycznej w poznańskiej Akademii Muzycznej Mateusz Purcel*, jeden ze studentów kształcących się pod okiem Stefana Drajewskiego** - poznańskiego krytyka i publicysty.

Na premierę La Li Lu musimy poczekać, ale pierwszy klip ze spektaklu dostępny jest już na facebookowym profilu Studia Teatralnego Blum. O realizacji opowiada Lucyna Winkel-Sobczak*.

- Nie wyobrażam sobie, co innego mógłbym robić... Kiedy po ostatnich dźwiękach finału VI Symfonii Czajkowskiego widziałem łzy w oczach muzyków, a publiczność przez dobrą minutę dała wybrzmieć ciszy powstrzymując się od oklasków, wiedziałem, że wszyscy przeżyliśmy razem coś niezwykłego - mówi Yaroslav Shemet*, dyrygent.

- U Lidii Zielińskiej nigdy w żaden sposób nie zostałam jako osobowość muzyczna przymuszona do czegokolwiek. Zawsze odsłaniała coś przede mną, ale to ja wybierałam. To najlepsze, co można zrobić - obserwować, podpowiadać, ale nie egzekwować podobieństwa do swoich wyborów - mówi Katarzyna Tamborowska*, poznańska kompozytorka i skrzypaczka.

- Dosyć długo szukałem, w jaki sposób mogę przedstawić tę historię, opowiedzieć o tym kraju. Pierwszym pomysłem było objechanie i sfotografowanie granic obecnych Węgier - mówi fotograf Michał Adamski*, którego książkę Pies o dwóch ogonach wydała fundacja Pix.house.

- Zdecydowanie najlepszą pod wieloma względami produkcją wieloodcinkową, jaka powstała do tej pory, jest według mnie Breaking Bad. Scenariuszowo i dramaturgicznie przemyślana jak film, od samego początku do końca - mówi Zuzanna Lewandowska*, doktorantka na filmoznawstwie UAM.