- Nie wyobrażam sobie, co innego mógłbym robić... Kiedy po ostatnich dźwiękach finału VI Symfonii Czajkowskiego widziałem łzy w oczach muzyków, a publiczność przez dobrą minutę dała wybrzmieć ciszy powstrzymując się od oklasków, wiedziałem, że wszyscy przeżyliśmy razem coś niezwykłego - mówi Yaroslav Shemet*, dyrygent.

- U Lidii Zielińskiej nigdy w żaden sposób nie zostałam jako osobowość muzyczna przymuszona do czegokolwiek. Zawsze odsłaniała coś przede mną, ale to ja wybierałam. To najlepsze, co można zrobić - obserwować, podpowiadać, ale nie egzekwować podobieństwa do swoich wyborów - mówi Katarzyna Tamborowska*, poznańska kompozytorka i skrzypaczka.

- Dosyć długo szukałem, w jaki sposób mogę przedstawić tę historię, opowiedzieć o tym kraju. Pierwszym pomysłem było objechanie i sfotografowanie granic obecnych Węgier - mówi fotograf Michał Adamski*, którego książkę Pies o dwóch ogonach wydała fundacja Pix.house.

- Zdecydowanie najlepszą pod wieloma względami produkcją wieloodcinkową, jaka powstała do tej pory, jest według mnie Breaking Bad. Scenariuszowo i dramaturgicznie przemyślana jak film, od samego początku do końca - mówi Zuzanna Lewandowska*, doktorantka na filmoznawstwie UAM.

- To największa nagroda od naszych fanów, gdy po tych dwudziestu latach jedziemy na koncert ze spokojną głową - mówi Jacek Stęszewski*, wokalista i założyciel zespołu Koniec Świata. Piątkowy koncert został przeniesiony na 9 maja.

Nowe Muzeum Powstania Wielkopolskiego ma opowiadać unikalną historię wielkiego zwycięstwa Wielopolan. Unikalną, dlatego że nasza historia to nieustanne pasmo klęsk i porażek. Wśród nich Powstanie Wielkopolskie jest rzeczywiście wyjątkowe, bo zwycięskie - mówi Przemysław Terlecki*, nowy dyrektor Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości.

- W każdej operze najważniejsze są uczucia, emocje. Paria zawiera w sobie chyba wszystkie tematy charakterystyczne dla Moniuszki i bliskie też nam, współczesnym: niesprawiedliwość społeczną, biedę, dyskryminację, wykluczenie - mówi Renata Borowska-Juszczyńska*, dyrektor Teatru Wielkiego w Poznaniu.

- Mówi się, że do wychowania dziecka potrzeba całej wioski. Każda moja książka kończy się tym samym zdaniem, że cała Góra Deli Meli cieszy się, że Lenio robi to czy tamto, potrafi to czy tamto. Chciałam w ten sposób podkreślić, jak ważna jest wspólnotowość - mówi Malina Prześluga*, dramatopisarka i autorka książek dla dzieci.

- Zaczęliśmy być zauważalni. Staliśmy się też dla miasta prawdziwym partnerem. I chcemy dalej wspólnie budować ten kapitał, jakim jest kultura i sztuka - mówi prof. Wojciech Hora*, rektor Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.

- Jestem jak uśpiony agent, który nie działał przez dziewiętnaście lat - mówi Myśliwy*, który pod szyldem swojego małego wydawnictwa Uroruro.manufucktura organizuje wydarzenia artystyczne. Najbliższe - koncert francuskiego zespołu PoiL - już w najbliższą środę w Psie Andaluzyjskim.

Naszym pomysłem na tę trasę było przedstawienie twórczości wybitnych polskich kompozytorów-emigrantów, których poza Fryderykiem Chopinem jest wielu - mówi Wojciech Nentwig*, dyrektor Filharmonii Poznańskiej.

- Nas kompozytorów uczy się od samego początku, że Świętym Graalem tej profesji jest wykształcenie indywidualnego, jedynego w swoim rodzaju języka muzycznego. Tak żeby z zamkniętymi oczami, po czterech taktach naszej kompozycji, ktoś za dwieście lat mógł powiedzieć: "To Klimek!" - mówi Piotr Klimek*, kompozytor, dyrektor Teatru Animacji.

- Poznańska publiczność ogromnie lubi nieoczywiste propozycje. Klub Krótkiego Kina programuję już w sumie dwa lata i staram się ciągle zaskakiwać publiczność. Planując pokaz w okolicach walentynek, uznałam, że to będzie dobry trop - podejść do tematu trochę z przymrużeniem oka - mówi Emilia Mazik* z Fundacji Ad Arte będącej partnerem cyklu Klubu Krótkiego Kina.

- Nasza muzyka jest teraz bardziej rytmiczna, a wynika to z tego, że mamy teraz okazję poznawać i słuchać innej muzyki tradycyjnej, czy to z radia, z płyt, czy będąc na jakiś koncertach. Wcześniej, muzykanci mieli kontakt tylko ze swoją muzyką i nie dosięgały ich wpływy z innych regionów Polski - mówi Romuald Jędraszak* - szef Kapeli Dudziarzy Wielkopolskich CK Zamek.

- Mam potrzebę dzielenia się ze światem doświadczeniami z miejsc, w których byłem. Są ludzie, którzy mogli przeżyć coś podobnego. Spotykam ich przez ślepy traf, choć uważam, że tak naprawdę nie ma w tym nic z przypadku - mówi Piotr Armianovski*, który w lutym przyjechał  do Poznania w ramach stypendium Gaude Polonia i w marcu i kwietniu odbędzie rezydencję artystyczną w Centrum Kultury Zamek.

- Magiczne Drzewo fascynuje dzieci od ponad dziesięciu lat. Najbardziej się cieszę z tego, że przychodzą nowe generacje odbiorców - mówi Andrzej Maleszka*, którego książka Magiczne drzewo. Pióro T-rexa wygrała w plebiscycie Bestsellery Empiku 2019 w kategorii literatura dla dzieci.

- Na swojej drodze spotkałam osoby niepełnosprawne, a że spotkanie jest dla mnie najważniejsze, to zrobiłam wszystko, by w tym przypadku też było ono ważne - mówi Grażyna Wydrowska*, która jest reżyserką Jestem, pierwszego przedstawienia grupy teatralnej Jest Jak Jest.

- Bardzo bym chciał, żeby w Galerii Malarstwa i Rzeźby powstała kawiarnia, ale nie taka, do której będzie się przychodziło z miasta. Ona ma być miejscem odpoczynku w czasie zwiedzania, może także dawać okazję do okiełznania temperamentu dzieci. Nie wiem, co powie Sanepid, ale zakładam, że kawiarnia ruszy już w najbliższych dwóch miesiącach - mówi Tomasz Łęcki*, nowy dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu.

- Zdjęcia robię, bo lubię i chcę wywoływać emocje - mówi Wojciech Robakowski*, którego fotografie z zakładu Amica zostały opublikowane przez "Financial Times".

- W Mechanizmie są zdjęcia z wizyty Margaret Thatcher w roku 1988 w Warszawie. W Hali Mirowskiej kupowała pomidory, ogórki, jabłka. Ta scena wydawała mi się świetnym początkiem: czymś, co symbolicznie miało wpływ na wydarzenia, które później rozgrywały się w Polsce - mówi Mariusz Forecki* o swojej najnowszej książce fotograficznej Mechanizm. Polska 1988-2019.