Historię szkoły zaczęła pisać Olga Sławska-Lipczyńska a właściwie Olga Prorubnikow. Urodziła się we Lwowie. Ukończyła Szkolę Baletową przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Po dyplomie w 1932 roku została zaangażowana do stołecznego Teatru Wielkiego i przyjęła pseudonim sceniczny Sławska. Będąc u progu kariery, w 1933 roku zdobyła złoty medal w Międzynarodowym Konkursie Tańca Artystycznego w Warszawie. Zwieńczeniem pasma sukcesów Olgi Sławskiej był tytuł primabaleriny Teatru Wielkiego w Warszawie, który otrzymała w 1936 roku. W następnym roku studiowała różne techniki tańca w Berlinie. W lipcu 1936 roku wzięła udział w olimpiadzie tańca w Berlinie. Tańczyła układ stworzony przez Romana Romanowskiego do muzyki Fryderyka Chopina i Xaverego Scharwenki. Podbiła serca publiczności i zainteresowała swoją sztuką niemieckich impresariów. Sukcesy w kraju i Niemczech zaowocowały angażem do Baletu Polskiego zorganizowanego przez Arnolda Szyfmana, a prowadzonego kolejno przez Bronisławę Niżyńską i Leona Wójcikowskiego. Wojna przerwała karierę utalentowanej tancerki.

Po jej zakończeniu - już jako Olga Sławska-Lipczyńska - poświęciła się pracy pedagogicznej, najpierw w Nowym Dworze na Żuławach, gdzie otworzyła Dom Kultury i Liceum Choreograficzne w Gdańsku, współpracując z Janiną Jarzynówką-Sobczak. W 1951 roku podjęła się organizacji Państwowej Podstawowej Szkoły Choreograficznej w Poznaniu, gromadząc wokół siebie znakomitych tancerzy: Wandę Jakowicką, Barbarę Karczmarewicz, Mirę Kucnerowicz, Marię Najgrakowską, Władysława Milona. Wspólnie z nimi ukształtowała model poznańskiej szkoły.

Początki działalności w Odwachu były spartańskie. Na szczęście już w 1957 roku szkoła przeniosła się do częściowo odbudowanego kolegium jezuickiego przy ulicy Gołębiej. Matura w 1960 roku odbyła się już tam. Wśród absolwentek były m.in. przyszła choreografka Marta Bochenek i solistka Opery Poznańskiej Anna Deręgowska. Z roku na rok przybywało utalentowanych absolwentów: Roma Juszkat, Franciszek Knapik, Jacek Solecki, Emil Wesołowski, Mariola Hendrykowska (gwiazdy Polskiego Teatru Tańca za dyrekcji Conrada Drzewieckiego), Ewa Pawlak, Juliusz Stańda (soliści Opery Poznańskiej).

Za dyrekcji Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej szkołę ukończyli także: Danuta Kisielówna (solistka Pantomimy Wrocławskiej), Ewa Wycichowska, solistka Teatru Wielkiego w Łodzi, choreografka, dyrektorka Polskiego Teatru Tańca, Mirosław Różalski, choreograf, dyrektor Polskiego Teatru Tańca i dyrektor Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Poznaniu. W 1971 roku nastąpiła zmiana warty na stanowisku dyrektora artystycznego. Olgę Sławską-Lipczyńską zastąpił Conrad Drzewiecki. Nadał szkole osobisty rys. Uczniowie pozostałych szkół baletowych w Polsce zazdrościli koleżankom i kolegom z Poznania, że mogą legalnie poznawać tajniki tańca modern. W ciągu dziewięcioletniej kadencji Drzewieckiego w szkole ujawniło się wiele talentów, które zasiliły niemalże wszystkie teatry w Polsce i nie tylko, by wymienić choćby Władysława Janickiego, Marię Kijak, Małgorzatę Połyńczuk, Henryka Minkiewicza, Barbarę Gołaską, Bożenę Lasotę, Lecha Wołczyka, Ewę Zając, Marka Cholewę czy Ewę Misterkę.

Każda nowa dyrekcja artystyczna, nawet jeśli trwała krótko, wnosiła coś nowego. Za dyrekcji Barbary Turek i Ewy Piekarskiej (zastępca do spraw artystycznych) powstał Wydział Estradowy, w którym kształcili się uczniowie tylko na poziomie licealnym. Za dyrekcji artystycznej Liliany Kowalskiej powstał Polski Teatr Tańca II - Szkoła Poznańska, w którym występowali najlepsi uczniowie klas licealnych (istniał do 1994 roku). Z tego okresu szkoła może się pochwalić takimi absolwentami, jak: Marek Różycki, Ewelina Sojecka, Artur Żymełka, Paulina Wycichowska, Andrzej Adamczak (choreografowie), Paweł Kromolicki, Sławomir Balcerek, Jacek Szczytowski, Stefan Żeromski, Joanna Woda, Agnieszka Wolna, Arkadiusz Gumny, Agnieszka Chlebowska, Marta Wojtaszewska (Fiedler), Marcin Krajewski, Adam Kozal, Agnieszka Błacha (Fertała), Anna Kapera czy Maria Kielan.

Przełomem był powrót do szkoły w 2000 roku na stanowisko dyrektora artystycznego Mirosława Różalskiego (od 2007 dyrektor naczelny). Nowy duch ujawnił się nie tyle w programie nauczania (jako pierwsza szkoła baletowa w Polsce wprowadziła taniec hiphopowy), ile w stylu życia i organizacji szkoły. Otworzyła się ona na najróżniejsze techniki i style tańca. Różalski od pierwszego dnia urzędowania postawił na współpracę z różnymi instytucjami i zapraszanie pedagogów gościnnych. Uczniowie poznańskiej szkoły baletowej tańczyli z orkiestrami: Filharmonii Poznańskiej, Filharmonii Zielonogórskiej, Filharmonii Gorzowskiej, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia ,,Amadeus", Orkiestrą Il Giardino D'amore, Orkiestrą Miasta Poznania. Stałym "domem" dla adeptów tańca jest niezmiennie od lat Teatr Wielki w Poznaniu. Młodych tancerzy oklaskiwano na Festiwalu Operowym w Bydgoszczy (Les Indes Galantes) i w Filharmonii Narodowej w Warszawie (opera barokowa Nais), w Filharmonii Berlińskiej, na tournée po Norwegii, Czechach, Słowacji... Od 2013 roku Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa w Poznaniu współpracuje z High School of Arts w Tel Awiwie. W ostatnich latach nawiązała również kontakty ze szkołami baletowymi w Chinach, Japonii i Grecji.

Największym sukcesem ostatniej dekady było zwycięstwo Viktorii Nowak w konkursie "Młody Tancerz 2015" i "Eurovision Young Dancers 2015". W roku jubileuszowym w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej kształci się 162 uczennic i uczniów. Grono pedagogiczne liczy 62 nauczycieli, a wspiera ich 22 pracowników administracji i obsługi.

Stefan Drajewski

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2022